Γονείς που δουλεύουν πολλές ώρες

     Συχνά παρατηρούμε πως οι γονείς δουλεύουν αρκετές ώρες και αφήνουν τα παιδιά τους είτε στο σχολείο, στη φύλαξη, είτε με τους παππούδες – γιαγιάδες είτε με τη νταντά. Είναι απόλυτα κατανοητό πως οι γονείς εργάζονται για να προσφέρουν τα πάντα στα παιδιά τους ή ότι εκείνοι στερήθηκαν και με αυτό το άρθρο δεν έχω σκοπό να κρίνω κανέναν παρά μόνο να συμβουλεύσω.

   Ένα σημαντικό στοιχείο που ακολουθεί τα παιδιά και στην μετέπειτα ζωή τους είναι η έλλειψη της μητέρας από τις πρώτες κιόλας ημέρες. Πολλές μητέρες είτε από επιλογή είτε από ανάγκη, μόλις σαραντίσουν επιστρέφουν στον επαγγελματικό τους χώρο και αφήνουν το μωρό τους, τις κρίσιμες εκείνες ημέρες, με κάποιο άτομο εμπιστοσύνης.

   Το μωρό τις πρώτες ημέρες της ζωή του χρειάζεται όσο τίποτα άλλο την μητέρα του, την μυρωδιά της, την αγκαλιά της, τη φωνή της, τον χτύπο της καρδιάς της, το φαγητό της και όλα όσα μια μαμά προσφέρει στο χτίσιμο - δέσιμο της σχέσης τους. Μπορεί να φαίνεται μηδαμινό αλλά οι παρουσία της μητέρας στις πρώτες ημέρες ζωής του παιδιού είναι εξέχουσας σημασίας.

   Πολλές φορές η εργασιομανία των γονέων έχει ως αποτέλεσμα στεναχωρημένα, παραμελημένα παιδιά και ύστερα ενήλικες. Η παραμέληση αυτή και η έμφαση στη παροχή υλικών αγαθών έχει ως αποτέλεσμα την «λάθος» ανατροφή τους αλλά και την περιορισμένη συναισθηματική ανάπτυξή τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους, από το παιχνίδι αλλά και την έμπρακτη αγάπη τους.

   Αυτό γίνεται φανερό και στο μαθησιακό επίπεδο των παιδιών τα οποία δεν έχουν το μυαλό τους στο σχολείο αλλά στην ανάγκη τους να πάρουν την αγάπη και τη προσοχή που τους λείπει από τους εκπαιδευτικούς. Πολλές φορές ακούμε εκπαιδευτικούς να συζητούν για την ανάγκη αυτή των μαθητών τους. Η ερώτηση «Κυρία με αγαπάτε;» είναι πλέον ιδιαίτερα συχνή.

   Τα παιδιά έχουν την «μαγική» ιδιότητα να αισθάνονται τα πάντα όσο κι αν εσείς προσπαθείτε να τα κρύψετε. Οπότε καλό θα ήταν να περάσετε χρόνο και με τον εαυτό σας, να εκτονωθείτε, να αποβάλλετε τα κατάλοιπα της δουλειάς που ίσως να επιβαρύνουν εσάς και το παιδί σας. Αν κάτι στη δουλειά σας, σας αγχώνει αρκετά και σας προκαλεί ένταση μοιραστείτε το με το παιδί σας «Σήμερα έγινε κάτι στη δουλειά μου που με στεναχώρησε, κάτι που δεν μπόρεσα να το διαχειριστώ. Συγγνώμη που είμαι θλιμμένος ή χρειάζομαι λίγο χρόνο ακόμη». Η ειλικρίνεια είναι το όπλο σας για την ανατροφή των παιδιών σας και των ήρεμων σχέσεων σας.

   Το παιδί ύστερα θα έχει το θάρρος να μιλήσει σε εσάς αν βρίσκεται σε μία αντίστοιχη κατάσταση. Αν κάτι του/της συμβεί στο σχολείο το παιδί θα είναι έτοιμο, επειδή εσείς το διδάξατε να το διαχειριστεί. Θα μπορεί να μιλήσει στον/στην εκπαιδευτικό και δεν θα αναζητά τρόπους να το αποφύγει. Κάτι τέτοιο θα είχε και αρνητικά αποτελέσματα στο εκπαιδευτικό κομμάτι διότι το παιδί συχνά εστιάζει σε τέτοιες καταστάσεις και μένει πίσω μαθησιακά.

   Η τάση στη σύγχρονη κοινωνία είναι οι γονείς να δουλεύουν πολλές ώρες, όμως όσο λείπουν από το σπίτι άλλο τόσο λείπουν και στα παιδιά τους, το κενό μεγαλώνει. Δεν αρκούν μόνο 3 ώρες πριν τον ύπνο κάθε μέρα όπου απλά θα κυκλοφορείτε στο σπίτι και θα προσπαθείτε να οργανωθείτε για την επόμενη ημέρα ή θα κάνετε δουλειές. Τα παιδιά έχουν πραγματική ανάγκη για χρόνο με τους γονείς τους. Όσο καλή δουλειά και αν κάνει η νταντά, ο παππούς ή η γιαγιά τα παιδιά χρειάζονται τους γονείς τους.

   Έστω ότι ο χρόνος σας είναι περιορισμένος εστιάστε όμως στο να είναι ποιοτικός να κάνετε πράγματα μαζί, π.χ. μία επανάληψη για την επόμενη ημέρα στο σχολείο, να συζητήσετε για το πώς ήταν η μέρα σας, να πάτε για ένα σύντομο περίπατο, να φροντίσετε μαζί το σπίτι σας, να ετοιμαστείτε παρέα για την επόμενη ημέρα, να διαβάσετε το αγαπημένο σας βιβλίο κλπ. Όλα αυτά βοηθούν το παιδί να είναι ήμερο και να μην το αποσπούν ακόμη και από τη μαθησιακή διαδικασία.

   Δεν νομίζω πως αξίζει για όλα τα χρήματα και αγαθά του κόσμου να χάσετε το μεγάλωμα των παιδιών σας, τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω. Αφιερώστε όσο γίνεται περισσότερο χρόνο στα παιδάκια σας και θα δείτε αλλαγή σε εσάς και εκείνα. Ποτέ δεν είναι αργά!!

 

Επιμέλεια:

Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Παιδική κακοποίηση: Είδη και αναγνώριση της

   Με τον όρο «παιδική κακοποίηση» αναφερόμαστε στη βία, την κακή µμεταχείριση ή την παραµέληση την οποία βιώνει ένα παιδί ή ένας έφηβος ενώ βρίσκονται υπό την «προστασία» ενός ατόµου το οποίο εμπιστεύονται ή από το οποίο εξαρτώνται (γονιός, αδελφός, αδελφή, άλλος συγγενής ή κηδεμόνας ή κάποιος που φροντίζει το παιδί).

   Η παιδική κακοποίηση μπορεί να έχει πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις. Επίσης, μπορεί να είναι φανερή από τρίτους ή και όχι. Να είναι επαναλαμβανόμενη, να συμβεί μία φορά, να είναι σταθερή ως προς τη μορφή της ή να παίρνει διαφορετικές μορφές (π.χ. σωματική, λεκτική κ.α.).

   Αν και δεν υπάρχει ένας γενικός ορισμός κοινά αποδεκτός από όλους για την παιδική κακοποίηση υπάρχουν κάποιες βασικές συνισταμένες ως προς τα είδη – μορφές της.

·         Σωματική (κάθε μορφή πρόκλησης τραύματος ή βασανισμού, π.χ. τραντάγματα, βασανισμοί, εγκαύματα, μώλωπες, γροθιές ακόμη και θάνατο)

·         Σεξουαλική (είναι από τις μορφές της παιδικής κακοποίησης που προκαλούν επιπτώσεις άμεσες π.χ. διαταραχές στον ύπνο και μακροχρόνιες π.χ. κατάθλιψη)

·         Συναισθηματική (περιλαμβάνει τον εκφοβισμό ή τον εγκλεισμό του παιδιού και ως συνέπεια έχει το υπερβολικό άγχος, την αντικοινωνική συμπεριφορά. κατάθλιψη κ.α.)

·         Παραμέληση (οι επιπτώσεις της παραμέλησης περιλαμβάνουν την έλλειψη υγιεινής, ασφαλούς περιβάλλοντος, καθαριότητας και κάλυψης των βασικών αναγκών των παιδιών)

·         Δευτερογενής κακοποίηση (τα παιδιά που υφίστανται αυτού του είδους την κακοποίηση παρουσιάζουν προβλήματα όπως άγχος, φοβίες, χαμηλή αυτοεκτίμηση, απόσυρση κ.α. )

Αναγνωρίζοντας την Παιδική Κακοποίηση και Παραµέληση: Σηµεία και Συμπτώματα

 

   Το πρώτο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουµε κακοποιηµένα ή παραµεληµένα παιδιά είναι καταφέρουμε και να µάθουµε να αναγνωρίζουµε τα σηµεία και τα συµπτώµατα της παιδικής κακοποίησης και παραµέλησης. Όπως είναι φανερό η κακοποίηση δεν διακρίνεται σύμφωνα με την ηλικία του παιδιού, οποιοδήποτε παιδί, σε οποιαδήποτε ηλικία, µπορεί να έχει βιώσει οποιασδήποτε µορφής κακοποίηση.

Παιδική κακοποίηση ή παραµέληση πρέπει να υποπτευόµαστε όταν:

Το παιδί:

·         ∆είχνει ξαφνικές αλλαγές στη συµπεριφορά του αλλά και αρνητικές ή στην απόδοσή του στο σχολείο.

·         Παρότι οι γονείς ενημερώθηκαν για φυσικά ή ιατρικά προβλήµατα το παιδί δεν έλαβε βοήθεια.

·         Έχει µαθησιακές δυσκολίες ( ή αδυναµία συγκέντρωσης) η οποία δεν µπορεί να αποδοθεί σε συγκεκριµένα οργανικά ή ψυχολογικά αίτια.

·         Είναι πάντα επιφυλακτικό, σα να προετοιµάζεται ότι κάτι κακό θα συµβεί.

·         Στερείται της επίβλεψης ενηλίκων.

·         Είναι υπερβολικά υποχωρητικό, παθητικό, ή σε απόσυρση.

·         Προσέρχεται στο σχολείο ή άλλες δραστηριότητες νωρίς, παραµένει αργά, και δε θέλει να επιστρέψει σπίτι.

Ο γονιός:

·         ∆είχνει µικρό ενδιαφέρον για το παιδί του.

·         Αρνείται την ύπαρξη προβληµάτων ή κατηγορεί το παιδί για τα προβλήµατα στο σπίτι ή στο σχολείο.

·         Λέει στους δασκάλους ή άλλους που το φροντίζουν να χρησιµοποιούν αυστηρή σωµατική τιµωρία / για να το πειθαρχήσουν .

·         Θεωρεί ότι το παιδί είναι τελείως κακό, ανάξιο, ή ένα φορτίο / µια επιβάρυνση.

·         Χρησιµοποιεί το παιδί κυρίως για φροντίδα, προσοχή και την ικανοποίηση των συναισθηµατικών του αναγκών.

   Όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι ενδεικτικά. Στη συνέχεια θα δούμε κάποια στοιχεία σχετικά με την κάθε μορφή κακοποίησης.

Σωματική κακοποίηση:

·         Έχει ανεξήγητες µελανιές, δαγκωµατιές, εγκαύµατα, κατάγµατα, ή µαυρισµένα µάτια.

·         Έχει µώλωπες.

·         Φαίνεται να φοβάται τους γονείς του και διαµαρτύρεται ή κλαίει όταν πλησιάζει η ώρα της επιστροφής στο σπίτι.

Σεξουαλική κακοποίηση:

·         ∆υσκολεύεται να περπατήσει ή να καθίσει.

·         Αρνείται να αλλάξει για το µάθηµα της γυµναστικής ή να συµµετάσχει σε φυσικές δραστηριότητες.

·         Αναφέρει εφιάλτες ή νυχτερινή ενούρηση.

·         Παρουσιάσει εγκυµοσύνη ή κάποιο αφροδίσιο νόσηµα, ιδιαίτερα εάν είναι κάτω των 14 ετών.

·         Αναφέρει σεξουαλική κακοποίηση από κάποιον γονιό ή ενήλικα που το φροντίζει.

Συναισθηματική κακοποίηση

·         Εκδηλώνει ακραίες συµπεριφορές

·         Εκδηλώνει συµπεριφορές «µεγαλίστικες» (κάνει το «γονιό» σε άλλα παιδιά) ή «παιδιαρίστικες» (ρυθµικές κινήσεις ή χτύπηµα του κεφαλιού).

·         Παρουσιάζει καθυστέρηση της σωµατικής ή της συναισθηµατικής του ανάπτυξης.

·         Έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.

·         Αναφέρει έλλειψη συνδέσµου µε τους γονείς/ το γονιό.

Παραμέληση

·         Απουσιάζει συχνά από το σχολείο.

·         Ζητιανεύει ή κλέβει φαγητό ή χρήµατα.

·         ∆εν τυγχάνει της απαραίτητης ιατρικής ή οδοντιατρικής φροντίδας, εµβολιασµών, ή γυαλιών οράσεως.

·         Είναι συνεχώς βρώµικο και δύσοσµο.

·         Κάνει χρήση οινοπνεύµατος ή άλλων ουσιών (ναρκωτικών).

Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι:

·         Το σώµα µου και το µυαλό µου είναι δικά µου.

·         Μικροί και µεγάλοι, πρέπει να σέβονται το δικαίωµά µου αυτό.

·         Μπορώ να πω «ΟΧΙ» σε κάποιον που θέλει να µε αγγίξει ενώ εγώ δεν το επιθυµώ.

·         Πρέπει να λέω «ΟΧΙ» σε κάθε συµπεριφορά που µε κάνει να ανησυχώ, να φοβάµαι ή να νιώθω µπερδεµένος.

·         Τρέχω µακριά από όποιον µε κάνει να φοβηθώ Λέω πάντα στους γονείς µου – και στους δύο ή στον ένα από τους δύο ό,τι µου συµβαίνει κυρίως αν µε κάνει να νιώθω άσχηµα.

(βλέπε σχετικό άρθρο :  Πώς να προφυλάξω το παιδί μου από τους αγνώστους;

   Το ζήτημα της παιδικής κακοποίησης είναι πολύμορφο και λαμβάνει μεγάλη έκταση και συζήτηση. Ωστόσο με αυτό το σύντομο άρθρο επιδιώκουμε την εν μέρει ενημέρωσή σας.

Που µπορείτε να απευθυνθείτε εάν υποπτευθείτε µια περίπτωση παιδικής κακοποίησης:

Στις τοπικές αρχές , στο Αστυνοµικό Τµήµα της περιοχής.

Υπηρεσίες Πρόνοιας

Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού,Φωκίδος 7 (4ος όρ.), 115 26 Αθήνα,Τηλ. 01-7715.791 - Fax 01-7793.648, E-mail: agatinst@otenet.gr

Στην τηλεφωνική γραµµή SOS «1056»

Σε συλλόγους και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις όπως «Το χαµόγελο του παιδιού»

 

Επιμέλεια:

Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

 Follow & Like: Teacher's Blog

Πηγές:

«Παιδική Κακοποίηση», Παρασκευή Παναγοπούλου MPH, Παιδίατρος ∆ιδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΑΠΘ

 

«Παιδική κακοποίηση και παρεμβάσεις», Μ. Αβραμίκα, Π. Λαφαζάνη, Ε. Στεφανούδη