Οι γονείς ως πρότυπα για τα παιδιά τους: γιατί εγώ και όχι εσύ;;

Οι γονείς ως πρότυπα για τα παιδιά τους: γιατί εγώ και όχι εσύ;;

   Όπως γίνεται γνωστό κιόλας από τον τίτλο του άρθρου σήμερα θα αναπτύξουμε το θέμα των προτύπων. Όλοι έχουν μια γενική εικόνα και χρησιμοποιούν την λέξη «πρότυπο» αλλά δεν γνωρίζουν πάντα την βαρύτητα αυτής. Συγκεκριμένα θα ασχοληθούμε με τους γονείς και το ρόλο τους αυτό. Όλο και περισσότεροι γονείς καθυστερούν να αντιληφθούν πως τα παιδιά τους μεγαλώνουν και συμπεριφέρονται όπως εκείνοι ή δεν θέλουν να το δεχτούν.

   Σύμφωνα με έρευνες, το μεγαλύτερο εργαλείο στην ανάπτυξη των παιδιών είναι η μίμηση. Ποιο κοριτσάκι δεν φόρεσε τα ρούχα της μαμάς του ή δεν χρησιμοποίησε τα καλλυντικά της; Ή ποιο αγοράκι δεν χρησιμοποίησε τον χαρτοφύλακα του μπαμπά για να πάει στην «δουλειά» του; Με αυτά τα παραδείγματα ερχόμαστε πιο κοντά στην αλήθεια.  Αλήθεια τι ορίζουμε ως πρότυπο;;

Πρότυπο, είναι  οτιδήποτε χρησιμεύει ως υπόδειγμα  που το ακολουθούν όλοι, είναι ένα πρόσωπο του οποίου το παράδειγμα θέλει κάποιος να ακολουθήσει, να μιμηθεί.

  Κοινωνικοί επιστήμονες και γενετιστές έχουν παρατηρήσει συμπεριφορές που επαναλαμβάνονται από τη μια γενιά στην επόμενη. Για παράδειγμα, τα παιδιά που οι γονείς τους καπνίζουν στο σπίτι έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν και οι ίδιοι καπνιστές. Οι γονείς που ασκούν βία στα παιδιά τους, είτε λεκτική είτε σωματική, είναι πιθανό να μεγαλώσουν παιδιά που θα συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο στην οικογένειά τους αλλά και στον περίγυρο τους.

Γιατί όμως είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς ότι λειτουργούν ως πρότυπα των παιδιών τους;;

  Διαπιστώνουμε λοιπόν πως οι γονείς είναι τα πρότυπα μίμησης των παιδιών τους και πρέπει να δίνουν το «καλό παράδειγμα». Όχι να ζητάνε από τα παιδιά να πειθαρχήσουν τον εαυτό τους και οι ίδιοι να κάνουν χαοτική ζωή.  Να ζητούν και να διδάσκουν πράγματα τα οποία θα κάνουν και οι ίδιοι. Δεν είναι λογικό για παράδειγμα να ζητάμε από τα παιδιά μας να μιλούν σιγά, να σέβονται τους συνανθρώπους τους, να μην βωμολοχούν και στην πρώτη στραβή εμείς να τα αναιρούμε. Με αυτόν τον τρόπο και τα παιδιά μπερδεύονται και στο μυαλό τους έχουν δύο καταστάσεις, και θα επιλέγουν πάντα ότι κάνουν και οι γονείς τους, τουλάχιστον σε μικρή ηλικία.

  Είναι πιθανό τα παιδιά μεγαλώνοντας, αποκτώντας κριτικό νου, να ξεφύγουν από τα αρνητικά πρότυπα αλλά σίγουρα θα έχουν κατάλοιπα.. Σκεφτείτε λοιπόν τα θετικά πράγματα που θέλετε να περάσετε στα παιδιά σας. Τα παιδιά σέβονται τους ανθρώπους που είναι συνεπείς σε αυτά που λένε. Η υποκρισία και η ασυνέπεια ωθεί τα παιδιά στο να ακολουθήσουν λάθος μονοπάτια δημιουργώντας αποπροσανατολισμό.

  Ας έχουμε μια σκέψη στο μυαλό μας, οι γονείς είναι σαν ένα μεγάλο δέντρο που προσφέρει τους καρπούς του, με αντάλλαγμα τα παιδιά να τους λάβουν για να μπορέσουν να λειτουργήσουν και αυτά  έπειτα ως δέντρα για την οικογένεια τους αλλά και την κοινωνία στην οποία ζουν.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός