Είναι καλό ή κακό να βάζουμε τα παιδιά μας τιμωρία;

  Το σημερινό θέμα με έχει προβληματίσει ιδιαίτερα και μέσα από συζητήσεις μας κατάλαβα πώς και εσείς ανησυχείτε αν πράττεται σωστά ή όχι. Γι' αυτό αποφάσισα να το αναπτύξω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. 
   Πρέπει να βάζουμε τιμωρία τα παιδιά μας; Είναι κάτι κακό η τιμωρία; Γιατί την χρησιμοποιούμε; Μήπως είμαι πολύ αυστηρός; Να βάλω μια τιμωρία που θα τον πονέσει; Να του στερήσω την έξοδο ή το PlayStation; Αυτές είναι κάποιες από τις ανησυχίες που μου εκφράσατε τις

προηγούμενες ημέρες.

   Συνήθως, η τιμωρία προκύπτει ύστερα από κάποιο τσακωμό ή από κάποια αποκλίνουσα συμπεριφορά. Οι γονείς σύμφωνα με την Πόπη Γιαλυράκη που διετέλεσε Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας στη Γραμμή «Μαζί για το Παιδί», αναφέρει, «Γιατί όμως φτάνουμε στο σημείο να τιμωρούμε τα παιδιά μας; Πολλές φορές είναι ο φόβος μας μην παρεκκλίνουν, άλλες γιατί δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε, άλλες γιατί θεωρούμε ότι με αυτό τον τρόπο το παιδί μας δεν θα το ξανακάνει, γιατί νομίζουμε ότι είναι το μόνο που καταλαβαίνει, γιατί νομίζουμε ότι με την τιμωρία κρατάμε τον έλεγχο και παραμένουμε ισχυροί» .

  Αναρωτηθήκατε όμως πώς νιώθουν τα παιδιά σας όταν τα τιμωρείτε; Εσείς πώς νιώθατε όταν σας το έκαναν οι γονείς σας; Σίγουρα θα θυμάστε το πόσο σας στεναχωρούσε αυτό, ίσως και το ότι καθόσασταν μόνοι σας κλεισμένοι στο δωμάτιο σας, ότι κλαίγατε. Δεν σας τα αναφέρω όλα αυτά για να  σας δημιουργήσω φυσικά ενοχές αλλά για να κάνετε και εσείς την ανασκόπησή σας, καθώς και να μην ξεχνάτε την ενσυναίσθηση.

  Και σε αυτό το σημείο έρχεται η εύλογη πλέον απορία, «Και τι άλλο να κάνω;»

Έτσι λοιπόν σας συμβουλεύουμε:

1.      Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλα άρθρα μας για την διαχείριση του θυμού, το ίδιο ισχύει και για τους γονείς, πριν αρχίσετε τις φωνές πάρτε την απόσταση σας, μια βαθιά ανάσα, μετρήστε μέχρι το 10 αν χρειαστεί και έπειτα συζητήστε.

2.      Για να γίνει αυτή η πολυπόθητη συζήτηση πρέπει και οι δύο «πλευρές» να είναι ήρεμες όχι μόνο οι γονείς. Χρησιμοποιείστε χαμηλή φωνή, ηρεμία. Όταν τα παιδιά φωνάζουν, χτυπιούνται κ.α. δεν είναι ούτε εκείνα σε θέση να μιλήσουν.

3.      Βοηθήστε να παιδιά να βρουν το χώρο τους για να ηρεμήσουν. Το δωμάτιο τους θα είναι ότι καλύτερο, εκεί νιώθουν ασφάλεια και ηρεμία.

4.      Καλό θα ήταν να μην χρησιμοποιείται τον όρο «τιμωρία», διότι προκαλεί κατευθείαν φόβο, απέχθεια και ταραχή. Η λέξη «συνέπεια» ίσως είναι καλύτερη. Αυτή θα συναντήσουν κιόλας μεγαλώνοντας παρά την λέξη τιμωρία.

5.      Εξηγείστε στα παιδιά σας τον φόβο, τις ανησυχίες και την αναστάτωση που νιώθετε για τις πράξεις τους. Θα δείξουν και αυτά κατανόηση και θα αντιληφθούν τι έκαναν και γιατί δεν έπρεπε να το κάνουν ή να το επαναλάβουν.

6.      Μην κάνετε ότι απαγορεύεται στα παιδιά σας να κάνουν , ένα απλό παράδειγμα, όταν γυρίζετε από την δουλεία και αλλάζετε ρούχα, τακτοποιείστε τα αμέσως μην τα αφήνετε για αργότερα. Είστε το παράδειγμα των παιδιών σας.

7.      Αποφύγετε τον οίκτο. Ο οίκτος περνάει το μήνυμα ότι το παιδί υστερεί να αντιμετωπίσει μόνο του τα προβλήματα του. Άλλο ο οίκτος και άλλο η κατανόηση.

Η τιμωρία ως εφαρμογή για τις συνέπειες των πράξεων είναι ένα αμφιλεγόμενο ζήτημα και οι γνώμες διίστανται άλλοι τάσσονται υπέρ και άλλοι κατά. Εξηγείστε στα παιδιά σας γιατί δεν πρέπει να κάνουν κάποια πράγματα, ξανά και ξανά αν χρειαστεί, η τιμωρία δεν έχει σκοπό να «πονέσει» το παιδί, αλλά να το κάνει να καταλάβει τι συμβαίνει, γιατί δεν είναι σωστό αυτό που κάνει.   Πολλές φορές η τιμωρία δημιουργεί εχθρικότητα μεταξύ του παιδιού και των γονιών. Δεν θα πρέπει να υπάρχει καλός και κακός γονιός αλλά με μια κοινή γραμμή να βοηθάτε το παιδί σας. 

Η ΤΙΜΩΡΙΑ κάνει το παιδί να υποφέρει γιατί έχει ένα πρόβλημα. Η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ βοηθά το παιδί να λύσει το πρόβλημα.

 Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα – Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Πηγές

Μαριάνθη Σπουργίτη, Ψυχολόγος

Πόπη Γιαλυράκη, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας στη Γραμμή «Μαζί για το Παιδί»

Η φωτογραφία είναι από το kemper.gr