Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια πάπια η Ιζαντόρα. Ήταν κοντή, με μικρά
μπλε φτερά μα με ένα βλέμμα σπινθηροβόλο γοητευτικό. Η Ιζαντόρα ζούσε στην πιο
ψηλή κορυφή του Γαλάζιου Βουνού στη Λίμνη των Κύκνων. Ήταν άριστη μαθήτρια και
ζωγράφος, μα το όνειρό της ήταν ένα… να γίνει χορεύτρια.
Η διάπλασή της ήταν τέτοια που δεν την βοηθούσε, μα η ψυχή της ήταν
δυνατή και ζούσε μόνο για αυτό το όνειρο. Ήθελε να φωνάξει παντού να πει «έχω
γεννηθεί για να χορεύω», μα ντρέπονταν. Στο μάθημα του χορού έβλεπε τους
κύκνους να χορεύουν όλο χάρη, μα αυτή εισέπραττε μόνο παρατηρήσεις.
Κάθε φορά που χόρευε και ένα
βλέμμα έπεφτε επάνω της, αυτή φοβόταν και έκανε όλο λάθη. Οι κύκνοι την
κορόιδευαν και έτσι μια μέρα πήρε την απόφαση να φύγει. Με οδηγό την καρδιά της
έκανε ένα μεγάλο ταξίδι. Το ταξίδι δεν ήταν εύκολο, ήταν μακρύ και ατελείωτο,
γεμάτο κακουχίες.
Έφτασε όμως μια μέρα σε ένα τόπο παραμυθένιο.
Εκεί συνάντησε και άλλες πάπιες σαν και
αυτή και κάθε λογής πουλιών. Όλοι την υποδέχτηκαν με αγάπη και την βρήκαν πολύ
ξεχωριστή. Θα καταφέρει να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα; Θα καταφέρει να
ξεπεράσει τους φόβους της και γίνει ό,τι ποθεί η ψυχή της;
Η Ιζαντόρα Ντακ είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι της Στέλλας
Μιχαηλίδου με εικονογράφηση του Απόστολου Βέττα. Μια ιστορία γεμάτη ευαισθησία
και δύναμη που δείχνει πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος του ονείρου, μα αν έχεις
ψυχή αξίζει να τον περπατήσεις μέχρι να βγεις νικητής.
Τα μηνύματα είναι διάχυτα στο κείμενο, η
γλώσσα είναι λιτή και χωρίς διδακτισμούς.
Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από την
χορεύτρια Ιζαντόρα Ντάνκαν, μια από τις σπουδαιότερες χορεύτριες και
χορογράφους του 20ου αιώνα.
Ήταν η πρώτη ξυπόλυτη χορεύτρια και
γέννησε τον μοντέρνο χορό.
Όπως η ίδια είχε πει:
«Η τέχνη μου δεν είναι παρά μια
προσπάθεια να εκφράσω την ύπαρξή μου… Ο χορός γεννιέται από την ανάγκη να πεις
αυτό που δεν λέγεται, απ’ την ανάγκη να γνωρίσεις το άγνωστο».
Σύνταξη: Γεωργία Μαυρίδου
Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου