Πως επηρεάζεται η συμπεριφορά των παιδιών όταν οι γονείς είναι εξαρτημένοι από το κινητό τους τηλέφωνο

   Η μελέτη, που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Michigan και το Illinois State University έδειξε πως η εξάρτηση των γονιών με τα smartphone, προκαλεί αρνητική συμπεριφορά στα παιδιά.

Είναι πολλοί οι λόγοι για τους οποίους ένα παιδί μπορεί να έχει εκνευρισμό και να αντιδρά αρνητικά. Όταν η αιτία για την ταραχή των παιδιών δεν έχει προφανείς λόγους, οι γονείς ίσως πρέπει να αναζητήσουν την αιτία στην σχέση που έχουν οι ίδιοι με τα κινητά τους.

   Η έρευνα η οποία αφορούσε 170 οικογένειες, ζήτησε από τους γονείς να απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα:

1.Πόσο δύσκολα αντιστέκεσαι να τσεκάρεις τα μηνύματα και τα νέα e-mail σου στο κινητό;

2.Πόσο συχνά ανησυχείς για τις κλήσεις και τα μηνύματα που λαμβάνεις;

3.Πιστεύεις ότι χρησιμοποιείς υπερβολικές ώρες την ημέρα το κινητό σου τηλέφωνο;

   Στην συνέχεια οι γονείς που συμμετείχαν στην έρευνα έπρεπε να απαντήσουν σε ερωτήσεις που σχετίζονταν με τον βαθμό στον οποίο το κινητό τους επηρεάζει τον χρόνο που περνούν με την οικογένειά τους. Συγκεκριμένα:

1.Πόσο συχνά τσεκάρεις το κινητό σου κατά την διάρκεια του φαγητού και του χρόνου που παίζεις με τα παιδιά σου;

2.Τσεκάρεις το κινητό σου όταν μιλάς με τα παιδιά σου;

   Τέλος, ερωτήθηκαν για θέματα που σχετίζονται με την συμπεριφορά των παιδιών τους το τελευταίο διάστημα.

1.Πόσες φορές την ημέρα το παιδί σου κλαίει ή φωνάζει;

2.Πόσο συχνές είναι οι εκρήξεις θυμού του;

3.Πόσο εύκολα εκνευρίζεται το παιδί σου;

4.Έχεις παρατηρήσει σημάδια υπερκινητικότητας ή υπερβολικής νευρικότητας;

   Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 48% των γονέων δήλωσαν ότι η συνηθισμένη απόσπαση από το κινητό τους είναι 2 ή 3 φορές την μέρα, ενώ το 17% δήλωσε ότι αποσπάται από το κινητό μία φορά την μέρα. Μόνο το 11% δήλωσε ότι δεν αποσπάται καθόλου από το κινητό. Ενώ τα ποσοστά αυτά ήταν ίσα για τις μαμάδες και τους πατεράδες της έρευνας, οι μητέρες ανησυχούσαν περισσότερο για το φαινόμενο αυτό.

   Αφού ανάλυσαν τα δεδομένα, οι ερευνητές συμπέραναν ότι ακόμα και λίγες ή φαινομενικά φυσιολογικές αποσπάσεις προσοχής από το κινητό για τους γονείς, συνδέονταν με προβληματική συμπεριφορά των παιδιών όπως έντονες εξάρσεις και υπερκινητικότητα.

   Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι γονείς έχουν διαφορετική αντιμετώπιση απέναντι στα παιδιά τους όταν ταυτόχρονα έχουν τον νου τους στο κινητό τους.

Παράλληλα, είναι λογικό να μην δίνουν τόση σημασία στα παιδιά την ώρα που ασχολούνται με το κινητό τους με αποτέλεσμα να δυσχεραίνει η επικοινωνία τους. Είναι σχεδόν ακατόρθωτο κανείς να επεξεργάζεται αποτελεσματικά τον τεράστιο αριθμό πληροφοριών που λαμβάνει από το smartphone του ταυτόχρονα με τις συναισθηματικές πληροφορίες που δέχεται από τα παιδιά του.

   Συμπερασματικά, πρέπει να ληφθούν περισσότερα δεδομένα σχετικά με τους γονείς, την εξάρτησή τους με τα κινητά και την αρνητική συμπεριφορά των παιδιών τους για να καταλήξουμε σε σίγουρα συμπεράσματα. Παρόλα αυτά, σίγουρα υπάρχει μία σχέση μεταξύ της υπερβολικής χρήσης κινητού από τους γονείς και την συμπεριφορά των παιδιών.

   Μία πιθανή λύση στο πρόβλημα θα ήταν οι γονείς να θέσουν συγκεκριμένες ώρες που να μην χρησιμοποιούν τα κινητά τους στο σπίτι και να αφοσιώνονται στο σημαντικότερο, δηλαδή σε ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους.

Επιμέλεια: Νάνσυ Αβραμοπούλου

Αναδημοσίευση:Nancy's Blog

Follow & Like:Teacher's Blog

Πηγή: mamasou.gr

Ο ρόλος της Πρώιμης Παρέμβασης στο παιδί

   Έχετε άραγε αναλογιστεί ποτέ τον καθοριστικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η Πρώιμη Παρέμβαση στη ζωή ενός παιδιού;

   Σε μια πρώτη φάση όμως, ας δούμε τί ακριβώς εννοείται με τον όρο «Πρώιμη Παρέμβαση». Μα είναι τόσο απλός και σοφός αυτός ο όρο, φίλοι μου αναγνώστες.

   Όσο πιο γρήγορα διαγνώσουμε στα παιδιά τυχόν προβλήματα αναπτυξιακής καθυστέρησης (όχι πάντοτε φυσικά!), τόσο πιο εύκολα και τόσο πιο αποτελεσματικά θα είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε αυτά τα παιδιά, αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες τους στο μέγιστο βαθμό.

   Οι ειδικοί, κατέληξαν σε αυτή τη μέθοδο, θέτοντας τον όρο «Πρώιμη Παρέμβαση». Η μέθοδος αυτή της Πρώιμης Παρέμβασης, μπορεί να εφαρμοστεί από τη βρεφική κιόλας ηλικία. Άλλωστε, όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα..!

Ας το εξετάσουμε, όμως, πιο αναλυτικά…  

   Η Πρώιμη Παρέμβαση αποτελεί, στην ουσία, ένα θεραπευτικό πρόγραμμα, έναν συνδυασμό υπηρεσιών και παροχών, στο οποίο συμμετέχουν διάφορες ειδικότητες, όπως, φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ειδικοί παιδαγωγοί, ψυχολόγοι και λογοθεραπευτές. Ήδη, αμέσως μετά τη γέννησή του, το παιδί μπορεί να υποστηριχθεί από το συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αυτό, βέβαια, για να γίνει, προϋποθέτει διάγνωση του παιδιού από παιδονευρολόγο. Συγκεκριμένα, για να κριθεί το εάν και κατά πόσο ένα παιδί χρειάζεται να λάβει πρόγραμμα Πρώιμης Παρέμβασης, πρέπει πρώτα να ελεγχθούν διάφοροι τομείς, όπως, η αδρή και η λεπτή κινητικότητα του παιδιού, η επικοινωνία (ομιλία, λόγος, ακοή, κατανόηση), η αισθητηριακή ολοκλήρωση, οι κοινωνικές του δεξιότητες και τέλος ο γνωστικός τομέας (σκέψη, μάθηση, επίλυση προβλημάτων).

   Πρόωρα μωρά, βρέφη με ιδιαίτερα χαμηλό βάρος γέννησης, νεογνά που υπέστησαν χειρουργικές επεμβάσεις αμέσως μετά τη γέννησή τους ή με εκ γενετής διαταραχές, μπορούν να επωφεληθούν αρκετά από το πρόγραμμα. Η διάρκεια της παρέμβασης φυσικά ποικίλει από παιδί σε παιδί.

   Από το θεραπευτικό αυτό πρόγραμμα, δε θα μπορούσαν, σε καμία περίπτωση να απουσιάζουν οι γονείς. Μα φυσικά εμπλέκει και τους γονείς! Το παιδί περνά το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο σπίτι, με την οικογένειά του, επομένως εκείνοι έχουν ένα μεγάλο μερίδιο της θεραπευτικής επιτυχίας του παιδιού τους. Φυσικά πάντοτε υπό την καθοδήγηση και τις κατάλληλες κατευθύνσεις και οδηγίες από τους ειδικούς. Μιλάμε, επομένως, για μία στενή συνεργασία της διεπιστημονικής ομάδας με τους γονείς.

   Βασικός στόχος του προγράμματος της Πρώιμης Παρέμβασης είναι να βοηθήσει τα βρέφη και τα νήπια που παρουσιάζουν αναπτυξιακές διαταραχές, να μάθουν ορισμένες βασικές δεξιότητες, οι οποίες σε ένα τυπικά αναπτυσσόμενο παιδί θα αναπτύσσονταν κατά τη διάρκεια των 3 πρώτων χρόνων ζωής του.

   Ας μην ξεχνάμε πως κάθε παιδί είναι ξεχωριστό. Διαθέτει τις δικές του ιδιαιτερότητες και δυνατότητες. Λαμβάνοντας, επομένως, υπόψη τα χαρακτηριστικά του κάθε παιδιού, οι στόχοι που θέτει ένα πρόγραμμα Πρώιμης Παρέμβασης είναι πολύπλευροι. Αφορούν την βελτίωση σε όλους τους τομείς της ανάπτυξής του, δηλαδή στο συναισθηματικό, στο κινητικό, στον επικοινωνιακό και στον αντιληπτικό (μνήμη και τρόπος επεξεργασίας των πληροφοριών).

   Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως η κάθε παρέμβαση γίνεται εξατομικευμένα. Στόχος πάντοτε είναι η κατάκτηση της λειτουργικότητας και της αυτονομίας του παιδιού. Όσο πιο νωρίς ένα παιδί μπει σ’ ένα θεραπευτικό πρόγραμμα, τόσα περισσότερα αναπτυξιακά οφέλη θα είναι σε θέση να λάβει.

Επιμέλεια: Ψαριανού Μαρία

Ειδική Παιδαγωγός

Follow & Like:Teacher's Blog

Βιβλιογραφία

Ζώνιου-Σιδέρη Αθ. (2000),  ‘ Άτομα με ειδικές ανάγκες και η ένταξή τους’,  Ελληνικά Γράμματα