Όλο και περισσότερο παρατηρείται τα παιδιά να
χάνουν το ενδιαφέρον τους για μια βόλτα και να προτιμούν να μείνουν σπίτι να
δουν τηλεόραση. Όλο αυτό όμως δημιουργεί σιγά σιγά εθισμό, που στην αρχή δεν
γίνεται αντιληπτός αλλά δεν αργεί να φανεί ακόμη και στην συμπεριφορά των
παιδιών.
Έτσι αυτή
η συνήθεια οδηγεί σε:
·
Απώλεια
ελέγχου διαχείρισης: το παιδί δυσκολεύεται να κλείσει την τηλεόραση, το
τάμπλετ, το κινητό την στιγμή που του το ζητάνε. Γίνεται αναβλητικό (π.χ. Θα το
κλείσω σε 5 λεπτά και ποτέ δεν είναι τόσο)
·
Είναι
απορροφημένο συνεχώς: το παιδί αναπτύσσει συνέχεια κουβέντα γύρω από θέματα που
αφορούν το διαδίκτυο ή που είδε στην τηλεόραση (π.χ. είδες τι τραγούδι ανέβασε
στο κανάλι του ο τάδε τραγουδιστή;)
·
Αντιμετωπίζει
κοινωνικά προβλήματα: εσείς του μιλάτε και αυτό είναι μπροστά από μια οθόνη,
δεν σας απαντάει, είναι προσηλωμένο εκεί.
·
Επιρροή
σχέσεων γονέα- παιδιού: υπάρχουν συνέχεια τσακωμοί στο σπίτι λόγω της τεταμένης
χρήσης των οθονών και αυτών που βλέπει στο διαδίκτυο.
·
Αντιμετωπίζει
προβλήματα στέρησης: υπάρχει έντονος εκνευρισμός/ θυμός και ξεσπάσματα όταν του
απαγορεύετε να δει π.χ. τηλεόραση ή να παίξει PlayStation
ή ακόμη και αν του δίνετε περιορισμένο χρόνο .
·
Λέει
ψέματα: σας κρύβει το τάμπλετ ή παίζει όταν λείπετε .
·
Του
λείπει η οθόνη: όταν είναι εκνευρισμένο ή θέλει να ξεκουραστεί θέλει να δει
τηλεόραση για να χαλαρώσει.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως λίγο πολύ όλα τα
παιδάκια στις μέρες μας αντιμετωπίζουν τέτοια θέματα, άλλα σε μεγάλο και άλλα
σε μικρό βαθμό. Καλό θα ήταν να αποτελούμε και εμείς παράδειγμα για τα παιδιά μας
και να αποκοπούμε από τέτοιου είδους εθισμούς, να θέτουμε όρια σε εμάς και τα
παιδιά μας.
Βιβλιογραφία
Σουζάννα Kemper-Μαργαρίτη,Όλιστική παιδίατρος
Follow & Like : Teacher's Blog