Η διαπολιτισμική εκπαίδευση στο σύγχρονο δημοτικό σχολείο

Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα έχει διαμορφωθεί ως μια πολυπολιτισμική κοινωνία, καθώς συμβιώνουν άνθρωποι µε διαφορετική κουλτούρα, γλώσσα, θρησκεία και γενικότερα µε διαφορετικό πολιτισμό.Η σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεται από πολιτισμική ετερότητα. Το σύγχρονο ελληνικό σχολείο περιλαμβάνει αλλοδαπούς μαθητές και έτσι η διαπολιτισμική αγωγή αποτελεί ανάγκη της εποχής μας.

            Η εισαγωγή της διαπολιτισμικής αγωγής στην εκπαίδευση στοχεύει στη διαδικασία αλληλεπίδρασης και στην διαχείριση της πολυπολιτισμικότητας των μαθητών. Η διαπολιτισμική εκπαίδευση σχετίζεται με την εκπαίδευση που παρέχεται στη χώρα υποδοχής σε όσους είναι πολιτισμικά διαφορετικοί.Μπορεί να οριστεί ως η αναμόρφωση του επίσημου σχολικού προγράμματος, ώστε να ανταποκρίνεται στις εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών που προέρχονται από διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια. Σύμφωνα με τον Βακαλιό, η διαπολιτισμική εκπαίδευση δεν αναφέρεται μόνο στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται το σχολείο.

Η διαπολιτισμική εκπαίδευση στοχεύει σε ουσιώδεις αναθεωρήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος και του σχολείου και δεν αρκείται μόνο στη βελτίωση των εκπαιδευτικών πρακτικών για τον εφοδιασμό των μαθητών με γνώσεις και ικανότητες τέτοιες. Πρωταρχικός στόχος της αποτελεί η διαμόρφωση των ικανοτήτων που συμβάλλουν στην εποικοδομητική συμβίωση μέσα σε ένα πολυπολιτισμικά κοινωνικό πλαίσιο. Επιδιώκει στον μη σχηματισμό στερεοτύπων και προκαταλήψεων και στην εξάλειψη των διακρίσεων.

Πρέπει να βασίζεται στους εξής άξονες:

·         την διαμόρφωση θετικών αντιλήψεων για τις πολιτισμικές διαφορές

·         αλληλεγγύη

·         σεβασμός

·         αγωγή στην ειρήνη

·         κοινωνική δικαιοσύνη

·          συνείδηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

·         ίσες ευκαιρίες

 Καλαματιανού Αμαλία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like : Teacher's Blog

Βιβλιογραφία

Βακαλιός Θ., (1997), Το Πρόβλημα της Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης στη Δυτική Θράκη, Gutenberg, Αθήνα

Γκόβαρης, Χ. (2004). Εισαγωγή στη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση. Αθήνα: Ατραπός

Κωνσταντίνου, Ι. Χ. (2015). Το καλό σχολείο, ο ικανός εκπαιδευτικός και η κατάλληλη

αγωγή ως παιδαγωγική θεωρία και πράξη. Μια προσέγγιση βασισμένη σε θεωρητικά

και ερευνητικά δεδομένα. Αθήνα: Gutenberg.

Νικολάου, Γ. (2011). Διαπολιτισμική διδακτική: Το νέο περιβάλλον- Βασικές αρχές.

Αθήνα: Πεδίο.

Νικολάου, Γ. (2011). Ένταξη και εκπαίδευση των αλλοδαπών μαθητών στο δημοτικό

σχολείο. Αθήνα: Πεδίο

Με ποιο τρόπο θα βοηθήσουμε όλοι στο οικογενειακό τραπέζι;;

   Όπως έχουμε ήδη αναφέρει και σε άλλο άρθρο μας*, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την οικογένεια να καταφέρνει να τρώει έστω ένα από τα γεύματα της ημέρας μαζί. Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής μας, δυστυχώς έχουν αντικαταστήσει την συζήτηση στο τραπέζι με την τηλεόραση, που παίζει παιδικά ή ειδήσεις. Στο σημερινό άρθρο θα αναφέρουμε κάποιους από τους «κανόνες του τραπεζιού».

Έτσι:

·         Βοηθάμε όλοι μαζί στο στρώσιμο του τραπεζιού και δεν περιμένουμε απλά το πότε θα είναι έτοιμο για να καθίσουμε.

·         Όταν καθίσουμε στο τραπέζι, κλείνουμε τηλεόραση και όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές.

·         Δεν γκρινιάζουμε ούτε φωνάζουμε αν δεν μας αρέσει το φαγητό. Αυτό μπορεί να αποφευχθεί με συζήτηση από την προηγούμενη μέρα ή από το σαββατοκύριακο για το προγραμματισμό «του μενού» της εβδομάδας

·         Δεν ξεκινάει ο καθένας μόνος του να τρώει, περιμένουμε να καθίσουν όλοι. Αυτό δεν είναι μόνο σεβασμός προς το πρόσωπο που δεν έχει καθίσει ακόμη αλλά και προς την «ώρα του φαγητού»

·         Χρησιμοποιώ μαχαιροπίρουνα και πάντα μασάω με κλειστό στόμα. Δεν φτύνω το φαγητό μου ούτε γλύφω τα δάχτυλα μου ή το πιάτο μου.

·         Χρησιμοποιώ την χαρτοπετσέτα μου όταν λερωθώ και όχι το τραπεζομάντηλο.

·         Δεν απομακρύνομαι από το τραπέζι πριν τελειώσω το φαγητό μου και αν είναι δυνατόν περιμένω να ολοκληρώσουν και οι υπόλοιποι.

·         Το γλυκό έρχεται πάντα τελευταίο. Δεν αφήνω το φαγητό μου για να φάω γλυκό.

·         Τέλος, βοηθάω στο μάζεμα του τραπεζιού αλλά και στο πλύσιμο των πιάτων.

   Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται αυτονόητα ή σε κάποιους ακόμη και γελοία αλλά δεν είναι. Όλοι μαζί βοηθάμε στο οικογενειακό τραπέζι, δεν τα κάνει όλα μόνο η μαμά ή ο μπαμπάς και οι υπόλοιποι απλά το απολαμβάνουμε. Απολαύστε την στιγμή αυτή όλοι μαζί και μην το βλέπετε ως καταναγκαστικό έργο. Δείτε το ως παιχνίδι, μοιράστε ρόλους και θα με θυμηθείτε!!!

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

 Follow & Like :Teacher's Blog

Πηγές:

Κοσμαρίκου Αλεξάνδρα

Παιδίατρος

Κοσμαρίκου Αλεξάνδρα

*Βλέπε σχετικό άρθρο: Το οικογενειακό τραπέζι