Ο πραγματικός ρόλος του γονέα σήμερα

            Ο κάθε γονέας είναι ένας παιδαγωγός. Δεν είναι απαραίτητο να έχει γνώσεις παιδαγωγικής. Το να θέλεις να κάνεις παιδί σημαίνει να είσαι υπεύθυνος για τις πράξεις σου ως γονέας και ότι θα δώσεις ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου για να μεγαλώσει με τα σωστά ψυχικά και πνευματικά εφόδια το παιδί σου. Γονέας δεν σημαίνει μόνο δίνω τροφή στο παιδί μου, σημαίνει ασχολούμαι και δημιουργικά μαζί του. Πολλοί γονείς δεν έχουν καταλάβει τι θα πει πραγματικός γονέας. Τα παιδιά είναι εν φύσει κοινωνικά όντα. Μέσω του παιχνιδιού μέσα στην οικογένεια μπορούν να καλλιεργηθούν πολλοί τομείς της ανάπτυξης (π.χ. γνωστική και γλωσσική ανάπτυξη, συναισθηματική ανάπτυξη, κ.λπ.).

            Το να δίνει ένας γονέας υψηλότερες ευθύνες στον εκπαιδευτικό, από ότι ο ίδιος έχει, για να ασχοληθεί με το παιδί του είναι αντιπαιδαγωγικό. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς δεν θέλουν να ασχοληθούν με το παιδί τους και μεταφράζουν τον εκπαιδευτικό ως "γονέα". Άλλος ο ρόλος του εκπαιδευτικού με συγκεκριμένες αρμοδιότητες και άλλος ο ρόλος του γονέα. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι υπηρέτης του γονέα, είναι εκεί για να διευκολύνει το μαθητή, να δείξει το δρόμο στο γονέα πως μπορεί να μάθει το παιδί του και να βρει τρόπους ο ίδιος ο γονέας για να ασχοληθεί μαζί του, εστιάζοντας στις δυνατότητες και παράλληλα στις αδυναμίες του. Η ενασχόληση με το παιδί έχει πολλά οφέλη, όπως η ενίσχυση του μητρικού-πατρικού ρόλου, η καλύτερη επικοινωνία, η καλύτερη κατανόηση των αναγκών του παιδιού, η καλύτερη ανάπτυξη του παιδιού, κ.λπ.

            Σήμερα με την επικράτηση και εξέλιξη την πανδημίας της COVID-19, οι γονείς αντί να βρουν τρόπους να ασχοληθούν με τα παιδιά τους ανάλογα με το πνεύμα της εποχής ή των ημερών, ασκούν πιέσεις στους εκπαιδευτικούς να υλοποιήσουν πιο αυστηρή τηλεκπαίδευση, στέλνοντας διαρκώς υλικό. Οι γονείς πρέπει να κατανοήσουν ότι η γνώση δεν έρχεται έτοιμη. Πρέπει να μάθουν να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. Να ρωτούν τους εκπαιδευτικούς τι έκαναν προ της πανδημίας, σε ποιο στάδιο είναι το παιδί τους, να ψάξουν υλικό στο Google με βάση την επικοινωνία που είχαν με τον/την εκπαιδευτικό, να το εκτυπώσουν, να ασχοληθούν με το παιδί τους. Να ξυπνήσουν το ένστικτο του "παιδαγωγού" μέσα τους. Η γνώση κερδίζεται με προσπάθεια και αυτό πρέπει να το καταλάβουν τα παιδιά. Πρέπει οι γονείς να δημιουργήσουν παιδιά-εξερευνητές της μάθησης.

            Οι γονείς είναι ο κυριότερος παράγοντας διαμόρφωσης της ταυτότητας και προσωπικότητας του παιδιού. Οι γονείς αντί να βλέπουν την επικρατούσα κατάσταση ως ευκαιρία επανασύνδεσης με τα παιδιά τους, την βλέπουν ως ένα φορτίο ενώ έχουν κι άλλα να κάνουν. Ο πραγματικός γονέας έχει πάντα χρόνο για το παιδί του χωρίς δικαιολογίες και πιέσεις! Ο πραγματικός γονέας είναι υπομονετικός, παρακολουθεί στενά την εξέλιξη του παιδιού του, γίνεται αυτός που ζητά πραγματικά το παιδί του. Και για να παραφράσω τα λόγια του ψυχολόγου Νίκου Σιδέρη: τα παιδιά δεν θέλουν εκπαιδευτικό, γονείς θέλουν! Είναι καιρός να κατανοήσουν τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών τους και να συμβάλλουν ουσιαστικά και όχι επιφανειακά στην ολιστική ανάπτυξη τους.

            Πάρτε ως παράδειγμα το εξής: Πώς θα μεγαλώνατε το παιδί σας αν δεν υπήρχαν εκπαιδευτικοί; Πώς θα το βοηθούσατε να μάθει;

 

            Υ.Γ. Για να αποφεύγονται οι παρεξηγήσεις δεν έχω κανένα πάρε δώσε με τους γονείς. Σημασία έχει να καταλάβουν τον πραγματικό ρόλο τους στη ζωή του παιδιού, διαφορετικά αυτό θα είχε τεράστιες επιπτώσεις για το ίδιο το παιδί.

Επιμέλεια: Μαντζίκος Κωνσταντίνος,

 Εκπαιδευτικός ΠΕ61-Συγγραφέας- Ερευνητής

Αναδημοσίευση:The Light of Science and Art

Facebook Page: Sciencart

Follow & Like: Teacher's Blog

 

Παραμύθι: Ο τοίχος

   Το παραμύθι που ακολουθεί σκοπό έχει να βοηθήσει τους μικρούς μας αναγνώστες να αναγνωρίσουν μία δύσκολη κατάσταση και να δουν τα θετικά αυτής. Η αναγνώριση των θετικών καταστάσεων αποτελεί προνόμιο των αισιόδοξων ανθρώπων . Είναι η δύναμη να φτάσουμε στον στόχο μας.

   Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας οικοδόμος τόσο καλός στη δουλειά του που ό,τι έχτιζε ήταν πανέμορφο. Σιγά- σιγά, με τον καιρό έγινε τόσο γνωστός που όλοι του ζητούσαν να τους χτίζει και από κάτι. Είχε τόση πολλή δουλειά που δεν προλάβαινε να εξυπηρετήσει τον κόσμο και έτσι αποφάσισε να πάρει ένα βοηθό. Πολλοί ήταν εκείνοι που θέλανε να μαθητέψουν δίπλα στον οικοδόμο, επειδή ήθελαν να γίνουν σαν και αυτόν, να μάθουνε τα μυστικά της δουλειά και να αποκτήσουνε πολλά λεφτά.

   Μια μέρα τον πλησίασε ένα φτωχό μικροκαμωμένο αγόρι και του ζήτησε δουλειά. Ο οικοδόμος του είπε πως για να τον πάρει θα έπρεπε πρώτα να δει τη δουλειά του. Έτσι του ζήτησε να φτιάξει έναν τοίχο με χίλια τούβλα στη μπροστινή πλευρά του σπιτιού του οικοδόμου.

   Το αγόρι ξεκίνησε να χτίζει τον τοίχο με μεγάλο μεράκι. Ήθελε βλέπετε να φτιάξει έναν τέλειο τοίχο για να μπορεί να δουλέψει δίπλα στον ξακουστό οικοδόμο. Δεν ήθελε να κάνει ούτε το παραμικρό λάθος και γι’ αυτό ξεσκόνιζε και έβαζε με πολύ μεγάλη προσοχή τα τούβλα το ένα πάνω στο άλλο.

   Το χτίσιμο του τοίχου προχωρούσε λοιπόν και φαινόταν να γίνεται πολύ καλή δουλειά. Σε κάποια στιγμή, όμως, το αγόρι παρατήρησε πως αν και πρόσεχε πολύ, δύο τούβλα είχανε μπει κατά λάθος στραβά και πήγε αμέσως να τα ισιάξει. Δυστυχώς όμως το τσιμέντο είχε ήδη στεγνώσει και τα δύο τούβλα είχαν κολλήσει για τα καλά με τα υπόλοιπα. Να ρίξει τον τοίχο και να τον ξαναχτίσει δεν γινόταν, επειδή τα τούβλα που είχε ήταν μετρημένα.

   Το αγόρι απογοητεύτηκε πολύ και με μισή καρδιά συνέχισε το χτίσιμο του τοίχοι, μέχρι που τον τελείωσε. Έπειτα έκατσε σε μιαν άκρη να δει το φρεσκοχτισμένο τοίχο αλλά το μάτι του έπεφτε διαρκώς πάνω στα δύο στραβά τούβλα! Μα πώς του ξέφυγαν;

-    Δεν πρόκειται να με πάρει ποτέ στη δουλειά ο οικοδόμος. Είμαι άχρηστος, δεν κατάφερα να φτιάξω τέλειο τον τοίχο. Αν δεν υπήρχαν αυτά τα δύο στραβά τούβλα , θα είχα έναν τέλειο τοίχο. Σίγουρα θα τα προσέξει αμέσως και θα μου πει πως δεν είμαι ικανός να πάρω τη δουλειά.

   Αυτά σκεφτόταν το αγόρι, όταν από πίσω του άκουσε τον οικοδόμο να λέει:

-          Βλέπω πως τελείωσες τον τοίχο. Μπράβο σου, έκανες καταπληκτική δουλειά!

   Το αγόρι κοίταξε απορημένο τον οικοδόμο και νόμιζε πως ή τον κορόιδευε ή πως δεν έβλεπε καλά.

-     Μα καλά με κοροϊδεύετε; Δεν βλέπετε τα δύο στραβά τούβλα που χαλάνε όλη την εικόνα του τοίχου;

   Ο οικοδόμος χαμογέλασε πλατιά και απάντησε:

-      Βλέπω τα υπόλοιπα 998 που είναι βαλμένα τέλεια!

 

Πηγές: «Θεραπευτικά Παραμύθια, Νένα Γεωργιάδου, Ψυχολόγος, Σειρά: Παιδοψυχολογία, 12^η Ανατύπωση, Εκδόσεις Οξυγόνο, σελ 24-26»

 

Επιμέλεια βίντεο: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία 

Βίντεο

Follow & Like:Teacher's Blog