Εσύ πώς νιώθεις που αποχωρίζεσαι τους μαθητές σου κάθε χρόνο;

Εσύ πώς νιώθεις που αποχωρίζεσαι τους μαθητές σου κάθε χρόνο; Αυτή τη φορά ασχοληθήκαμε με τα συναισθήματα των εκπαιδευτικών που κάθε χρόνο έχουν διαφορετικούς μαθητές και είναι υποχρεωμένοι τις περισσότερες φορές να τα αποχαιρετίσουν καθώς δεν βρίσκονται ούτε στον ίδιο σχολικό χώρο.

Έτσι ανάμεσα στις απαντήσεις σας υπήρχαν αυτές οι σκέψεις και συναισθήματα:

·       Είμαστε υποχρεωμένοι να αποχαιρετούμε τους μαθητές που με τόσο κόπο χτίσαμε μια σχέση εμπιστοσύνης. Είναι δύσκολο να είσαι εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής.

·       Νιώθω μεγάλη χαρά και ευγνωμοσύνη που κατάφερα να εκπληρώσω το καθήκον μου για ακόμη μια σχολική χρονιά.

·       Ανάμεικτα συναισθήματα. Κυρίως όμως χαρά γιατί πέτυχαν και ο κύκλος των θεραπειών τους έκλεισε.

·       Απερίγραπτη χαρά που συνεχίζουν γεμάτα εφόδια.

·       Χαρά για τους μαθητές που φεύγουν και προσμονή για τους επόμενους.

·       Στεναχωριέμαι ιδιαίτερα για τους μαθητές που δεν βλέπουμε ξανά επειδή είμαι σε διαφορετικό σχολείο κάθε φορά.

Διαβάζοντας τα μηνύματά σας και συζητώντας μαζί σας συνειδητοποιώ πως οι ανησυχίες και τα συναισθήματα μου δεν είναι πρωτόγνωρα, υπάρχουν κι άλλοι εκπαιδευτικοί εκεί έξω που ανησυχούν για όλους τους μαθητές τους, που  πονάει η καρδιά τους στο άκουσμα του: «Καλό καλοκαίρι, θα μας λείψετε κυρία!», «Μακάρι να είστε εδώ κα του χρόνου!» .

Σας ευχαριστώ πολύ που για ακόμη μια φορά μοιραστήκατε μαζί μας τα συναισθήματά σας.

Και να θυμάστε πως όταν ένας κύκλος κλείνει, ανοίγει κάποιος άλλος και πρέπει να μας βρει το ίδιο έτοιμους και χαρούμενους.

Με αγάπη,

Η δασκάλα σας

Λάλου Σπυριδούλα

 

Follow & Like: Teacher's Blog