Συχνά ανησυχούμε όταν το παιδί μας δεν είναι
κοινωνικό, μιλάει ελάχιστα και δεν έχει φίλους. Τι γίνεται όμως όταν συμβαίνει
το αντίστροφο; Σαν ειδικοί όταν αναφερόμαστε στην κοινωνικότητα του παιδιού δεν στοχεύουμε στα άκρα, αλλά σε μία μεσαία κατάσταση. Επιθυμούμε το παιδί να
έχει αναπτυγμένες κοινωνικές δεξιότητες αλλά να μπορεί να αναγνωρίζει σε ποιες
περιπτώσεις οφείλει να είναι προσεκτικό.
Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν:
· Εξηγούμε
στο παιδί πόσο υπέροχο είναι να συζητάει δημιουργώντας διάλογο (δεν θέλουμε το
παιδί να φοβηθεί)
· Είναι
σημαντικό να κάνουμε σαφές στο παιδί πως δεν είναι «σωστό» να μιλάμε με
αγνώστους.
· Επιδιώκουμε
να μειώσουμε την επιθυμία του παιδιού να ξεκινάει διάλογο με αγνώστους.
· Δεν
θέλουμε το παιδί να κλειστεί στον εαυτό του, αλλά να μπορεί να διακρίνει τους οικείους
με τους μη ανθρώπους γύρω του.
Είναι πολύ σημαντικό να προστατέψουμε τα
παιδιά μας, μαθαίνοντάς τους τρόπους να το πετύχουν μόνα τους. Χρησιμοποιούμε
τον διάλογο και τις επεξηγήσεις. Σύντομα θα έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Δεν χρειάζεται να τα τρομοκρατήσουμε, ο διάλογος είναι η λύση.
Διαβάστε
επίσης: Αγαπώ και Προστατεύω το σώμα μου
Επιμέλεια:
Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like: Teacher's Blog
