Μια ημέρα με ένα παιδί που έχει διαταραχή/διάσπαση προσοχής

Μια ημέρα με ένα παιδί που έχει διατaραχή/διάσπαση προσοχής
 

   Τι είναι η «διαταραχή προσοχής»; Πότε ένα παιδί έχει «διαταραχή προσοχής»; Τι πρέπει να κάνουμε γι' αυτό; Αντιμετωπίζεται; Φοβάμαι, αγχώνομαι…

  Αυτές είναι κάποιες από τις αντιδράσεις και τις ανησυχίες που έχουν γονείς και εκπαιδευτικοί.

   Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ) λοιπόν,  είναι ένα σύνδρομο που αναφέρεται σε άτομα, που αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες με την προσήλωση της προσοχής τους σε μία δραστηριότητα ενώ ενδέχεται, παράλληλα, να εμφανίζουν σωματική υπερδραστηριότητα. Ειδικότερα, τα άτομα με ΔΕΠ-Υ χαρακτηρίζονται από απροσεξία, αδεξιότητα, δυσκολίες στην αφοσίωση στις σχολικές υποχρεώσεις ή τη συμμόρφωση σε υποδείξεις. Η διαταραχή μεταφράζεται ως ανικανότητα ρύθμισης της συμπεριφοράς.

Τα συμπτώματα της:

1. Κινητική υπερδραστηριότητα
Το πιο τυπικό σύμπτωμα είναι η συνεχής κινητικότητα και υπερδραστηριότητα του παιδιού. Αυτό γίνεται ακόμα πιο εμφανές όταν ζητείται από το παιδί να αφοσιωθεί σε κάτι, όπως π.χ. να διαβάσει το μάθημα της Ιστορίας, που χρειάζεται ιδιαίτερη συγκέντρωση. Το παιδί συνήθως κινείται, κουνάει χέρια/πόδια, σηκώνεται όρθιο, τα χέρια του είναι απασχολημένα με κάτι (συχνά τα μολύβια του πέφτουν στο πάτωμα, προσηλώνεται σε αντικείμενα με έντονα χρώματα ή ήχους).

2. Έλλειψη προσοχής
Άλλο ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η προσοχή μικρής διάρκειας σε μια δραστηριότητα. Το παιδί συνηθίζει να ξεκινά μια δραστηριότητα και να την αφήνει στην μέση, να χάνει δηλαδή πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον του και να ασχολείται με κάτι άλλο. Έτσι λοιπόν, συχνά βλέπουμε το υπερκινητικό παιδί να είναι αφηρημένο, να έχει ξεχάσει τι πρέπει να κάνει, να μην συμμετέχει ενεργά στο μάθημα. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει αν συνέχεια του κεντρίζουμε το ενδιαφέρον στο μάθημα.

3. Παρορμητικότητα
Το υπερκινητικό παιδί αρχίζει να ενεργεί χωρίς πρώτα να έχει σκεφτεί. Για παράδειγμα, ξεκινά τη λύση μιας άσκησης χωρίς να έχει οργανώσει καθόλου την απάντηση στο μυαλό του, με αποτέλεσμα αυτό που τελικά γράφει να είναι δυσνόητο.

4. Συναισθηματικές μεταβολές
Άλλο ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα των παιδιών με υπερκινητικότητας, είναι η συναισθηματική αστάθεια. Ενώ ξεκινούν μια δραστηριότητα με καλή διάθεση, μετά από λίγο μπορεί να νευριάσουν ή να τσακωθούν με το διπλανό τους

  Τέλος, η όλη κατάσταση, θέλει υπομονή, επιμονή, ήπιους τόνους, χαμηλή φωνή. Όσο και να φωνάζουμε εμείς επειδή έχουμε φτάσει στα όρια μας, δεν βοηθάει το παιδί να συμμορφωθεί και να συγκεντρωθεί στην κατάσταση που του ζητάμε! Ίσα ίσα που επιβαρύνουμε το παιδί και με την δική μας ένταση.Καλό θα ήταν ο χώρος όπου πραγματοποιείτε η μελέτη, να είναι όσο το δυνατόν πιο λυτός από ερεθίσματα. Αυτό θα το βοηθήσει να μείνει όσο το δυνατόν πιο πολύ συγκεντρωμένο στις υποχρεώσεις του. Χρησιμοποιείστε στόχους και επιβραβεύσεις (με μέτρο). Δώστε αρμοδιότητες και αφήστε το παιδί να ξεσπάσει - ηρεμήσει.  Αν δεν αισθάνεστε σίγουροι για όσα πρόκειται να κάνετε καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε έναν ειδικό παιδαγωγό με σκοπό να σας συμβουλεύσει και να σας καθοδηγήσει. 

  Μην ξεχνάτε πως όλα τα παιδιά είναι διαφορετικά και δεν υπάρχει ένας «χρυσός κανόνας» που εφαρμόζεται για όλα.......

Επιμέλεια & Σύνταξη : Λάλου Σπυριδούλα-Μαρία

Εκπαιδευτικός

Πηγές:

Σοφία Τσιντσικλόγλου, Ειδική Παιδαγωγός

Παναγιώτης Βοστάνης, Kαθηγητής παιδικής και εφηβικής ψυχιατρικής

Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας.

Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας.Εσύ πως θα βοηθήσεις;

 

     Όλο και περισσότερο σήμερα αυξάνονται τα κρούσματα για την κακοποίηση αλλά και εξαφάνιση ηλικιωμένων, οι οποίοι είτε είχαν θέματα υγείας, είτε δεν είχαν την προσοχή που τους άρμοζε.   

  Με   αφορμή   τα   γεγονότα   αυτά   που   συνεχώς προβάλλονται   στα   Μ.Μ.Ε   αλλά   και   αυτά   που   βλέπω   να γίνονται γύρω μου, δηλαδή να παραγκωνίζονται οι ανάγκες της τρίτης ηλικίας και οι παροχές αυτή, αποφάσισα να μην είμαι στην ομάδα αυτών των ατόμων και να γίνω έμμεσα η φωνή τους.    

  Σύμφωνα με τον ΟΗΕ το 1990 καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας η 1η  Οκτωβρίου.Προς διευκρίνιση στην Τρίτη Ηλικία, θεωρούνται τα άτομα που βρίσκονται στην ύστερη, ηλικιακή και βιολογική περίοδο, κατά την οποία οι δυνάμεις τους εξασθενούν και   η   ιδέα   του   επικείμενου   θανάτου   δημιουργεί   μια   δυσάρεστη   ψυχολογική κατάσταση σ’ αυτόν, όσο ψυχικό σθένος και αν διαθέτει.

Στο σημείο αυτό καλό θα ήταν ν’ αναφερθούν κάποια από τα προβλήματα των ατόμων της Τρίτης Ηλικίας, σχετικά με τον βιολογικό τομέα, τον ψυχολογικό αλλά και τον   οικονομικό   σαφώς,   αφού   ταλανίζει   ιδιαίτερα   του   ηλικιωμένους   στην σημερινή εποχή. 

  Σχετικά λοιπόν με τον πρώτο τομέα τα  άτομα αυτά  νιώθουν ότι εξασθενούν οι δυνάμεις τους, ελαττώνονται οι αισθήσεις τους και αποκτούν κινητικά προβλήματα, με αποτέλεσμα να νιώθουν βάρος είτε για τον/την σύντροφο τους είτε για την οικογένεια τους. 

 Στον δεύτερο τομέα εντάσσονται τα στοιχεία της ψυχικής κούρασης   και   απομόνωσης,   τα   άτομα   αυτά   αισθάνονται   παραγκωνισμένα   και επικρίνουν τους νέους χαρακτηρίζοντας  τους ως «επιπόλαιους» και «αχάριστους».     Τέλος,   στον   οικονομικό   τομέα   τα   άτομα   της  Τρίτης Ηλικίας   νιώθουν   οικονομική ανασφάλεια, καθώς έχουν λίγα χρήματα προς διαχείριση αλλά και φόβο για μη τυχόν οικονομική αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας τόσο των ίδιων όσο και των παιδιών τους,   αφού   όλο   και   περισσότερο   αυξάνεται   το   φαινόμενο   της   επιστροφής   στην εκτεταμένη μορφή οικογένειας.

 Συνέπειες,   όλων   αυτών   αλλά   κυρίως   της απαξιωτική αντιμετώπισης των ηλικιωμένων στη σύγχρονη εποχή είναι η εμφάνιση ψυχικών διαταραχών, αλλά και το υπαρξιακό άγχος. Ο φόβος για την μοναξιά, το θάνατο αλλά και η μελαγχολία για την  απώλεια  και το άγνωστο. Σημαντική είναι η έξαρση κρουσμάτων εξαφάνισης ηλικιωμένων, κακομεταχείρισης αλλά και εκμετάλλευσης αυτών. Ακόμη, σπουδαία είναι   και   η   απομάκρυνση   τους   από   το   κοινωνικό   –   πολιτικό   γίγνεσθαι   και   η απομόνωση τους.

  Σκοπός   του   άρθρου   αυτού   είναι   να   προσθέσει   ένα   ακόμη   λιθαράκι στην αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος αλλά και στην κινητοποίηση τόσο της κοινωνίας και των νέων όσο και των ίδιων που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

 Η παροχή κοινωνικής   προστασίας,   ασφάλειας   και   περίθαλψης   από   την   πολιτεία είναι ένας σημαντικός   παράγοντας που θα βοηθούσε τους ηλικιωμένους να νιώσουν ενεργά μέλη  της κοινωνίας και όχι βαρίδια αυτής. Η πολιτεία, καλό θα ήταν να ενθαρρύνει τους ηλικιωμένους   για   συμμετοχή   σε  αθλητικές ή πολιτιστικές  δραστηριότητες,ακόμη και στην εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων για εκσυγχρονισμό με τις ανάγκες της σημερινής κοινωνίας.

Βέβαια, σημαντική είναι η ύπαρξη χώρων διοργάνωσης εκδηλώσεων σε ιδρύματα για ηλικιωμένους (Κ.Α.Π.Η) με στόχο τη δημιουργική εκμετάλλευση του ελεύθερου χρόνου τους, την ψυχαγωγία αλλά και την βελτίωση του τρόπου ζωής τους και της καθημερινότητας   τους   και   όχι   ο   υποβιβασμός   αυτών.   Τέλος,   ενεργό   ρόλο   στην αντιμετώπιση   των   ζητημάτων   της   Τρίτης   Ηλικίας   έχουν   και   τα   Μ.Μ.Ε   με   την προβολή των ιδιαιτεροτήτων αυτής της ηλικίας αλλά και των προβλημάτων που οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητα τους.    

  Ας μην ξεχνάμε πως από αυτούς τους ανθρώπους προερχόμαστε και σε αυτή την θέση θα έρθουμε κι εμείς, ας τους φερθούμε λοιπόν έτσι όπως τους αρμόζει….

Με ΣΕΒΑΣΜΟ!! 

Επιμέλεια:Λάλου Σπυριδούλα Μαρία 

Εκπαιδευτικός 

ΠΗΓΕΣ

Νικόλαος Μινόπετρος, Φιλόλογος

Αρχείο της ΕΡT

 Αναδημοσίευση: http://www.kosmonea.gr/παγκόσμια-ημέρα-τρίτης-ηλικίας-εσύ-πω/