Η επιληψία στα παιδιά

Η επιληψία στα παιδιά:

Επιληπτικές κρίσεις

Τι είναι η επιληψία;;;;

Η επιληψία, είναι μια νευρολογική πάθηση, η οποία οφείλεται σε διαταραχή της λειτουργίας του εγκεφάλου. Η μορφή και η εκδήλωση της επιληψίας μπορεί να διαφέρει ανά παιδί, γι’ αυτό και τα συμπτώματά της ποικίλλουν. Μπορούν να αρχίσουν από οποιαδήποτε ηλικία.

Μορφές εκδήλωσης της επιληπτικής κρίσης:

v  σπασμούς,

v  γρήγορο ανοιγοκλείσιμο των ματιών,

v  αισθητικές διαταραχές, πχ. μούδιασμα ή αίσθηση ηλεκτρικού ρεύματος,

v  οπτικές διαταραχές, πχ. λάμψεις, ζιγκ-ζαγκ,

v  ακουστικές διαταραχές όπως απλούς ήχους ή ακόμα και μουσικά κομμάτια.

Πώς πρέπει να συμπεριφερθούμε όμως αν βρεθούμε αντιμέτωποι με μια επιληπτική κρίση;

v  Να κρατήσουμε την ηρεμία μας και να κοιτάξουμε την ώρα.

v  Να απομακρύνουμε αντικείμενα που μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό στον ασθενή.

v  Να βάλουμε ένα μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι ή κάποιο μαλακό ρούχο.

v  Να βγάλουμε τα γυαλιά αν υπάρχουν και να τον γυρίσουμε πλάγια ώστε να διατηρηθούν ανοικτοί οι αεραγωγοί προς αποφυγή πνιγμονής.

 Τι δεν πρέπει να κάνουμε;

v  Να μη επιχειρούμε μετακίνηση, ενώ ο σπασμός εξελίσσεται, εκτός εάν υπάρχει άμεσος κίνδυνος π.χ. αν ο σπασμός συμβαίνει σε έναν δρόμο που περνάνε αυτοκίνητα ή πάνω σε ένα κεφαλόσκαλο ή κοντά σε νερό κ.ά..

v  Να μη τον σηκώσουμε.

v  Να μη προσπαθήσουμε να δώσουμε νερό ή φάρμακο από το στόμα κατά τη διάρκεια του σπασμού.

  Καλό θα ήταν όλοι οι εκπαιδευτικοί, αλλά και οι γονείς που έχουν κάποιο μέλος στην οικογένεια τους, που παθαίνει επιληπτικές κρίσεις, να γίνουν γνώστες πρώτων βοηθειών ή να συμβουλευτούν έναν ειδικό για τον χειρισμό αυτών των καταστάσεων.

Σύνταξη: Καλαματιανού Αμαλία

Επιμέλεια : Σπυριδούλα Μαρία Λάλου

Εκπαιδευτικοί

Να του πω ότι είναι υιοθετημένος ;

   Υιοθεσία....Μεγάλη και σπουδαία θα έλεγα υπόθεση. Ο όρος σημαίνει, η νομική διαδικασία κατά την οποία αποκτά κάποιος με δικαστική απόφαση τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του γονέα για ένα παιδί του οποίου δεν είναι φυσικός γονέας. 

   Αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο σαφώς επηρεασμένη από την καθημερινότητα. Παντού συναντάς παιδιά εγκαταλελειμμένα, παιδιά σε ιδρύματα, παιδιά άστεγα, να ζητιανεύουν , πεινασμένα.

 Μήπως θα έπρεπε όλοι να το ξανασκεφτούμε ;;;; Βέβαια είναι μια δύσκολη και χρονοβόρα (για την Ελλάδα) διαδικασία, αλλά η γνώμη μου είναι πως αξίζει τον κόπο εφόσον έχουμε την οικονομική δυνατότητα να 'σώσουμε' μια αθώα ψυχούλα και θέλουμε πραγματικά να του προσφέρουμε μια οικογενειακή θαλπωρή.

Στην Ελλάδα τρεις τρόποι υιοθεσίας θεωρούνται νόμιμοι:

·         Η κρατική υιοθεσία

·         Η διακρατική και

·         Η ιδιωτική

Στην κρατική υιοθεσία εμπλέκονται οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς, τόσο για να πιστοποιήσουν την καταλληλότητα των ζευγαριών όσο και για να υποδείξουν το παιδί, που επίσης βρίσκεται σε κρατικό φορέα φιλοξενίας.

Από την άλλη πλευρά, στην ιδιωτική υιοθεσία δε χρειάζεται η διαμεσολάβηση κάποιου ιδρύματος .

Όσον αφορά τη διακρατική υιοθεσία, όπου το παιδί προέρχεται από άλλο κράτος, για τη διαδικασία μεσολαβούν συγκεκριμένες περιφέρειες αλλά και η διεύθυνση Οικογένειας και Παιδιού του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

Πρέπει να αποκαλύψουμε την υιοθεσία στο ίδιο το παιδί, στα φυσικά παιδιά ή στον κοινωνικό περίγυρο;

  Μια απορία που βασανίζει πολλούς γονείς! Είναι δύσκολη απόφαση και οι περισσότεροι προτιμούν να το κρατήσουν κρυφό, νομίζοντας έτσι πως προστατεύουν το ίδιο το παιδί αλλά και τα φυσικά τους παιδιά από την κοινωνική κατακραυγή! Θεωρώ το καλύτερο για την οικογένεια αλλά και την ομαλή ένταξη του νέου μέλους, είναι να γνωρίζουν τι γίνεται και τι πρόκειται να συμβεί . Επιπλέον, το βρέφος ή το παιδί που θα υιοθετηθεί καλό θα ήταν να γνωρίζει ότι δεν είναι φυσικό μέλος της οικογένειας που πρόκειται να μεγαλώσει. Ακόμη όταν ενηλικιωθεί και εφόσον επιθυμεί να γνωρίσει την φυσική του οικογένεια, αν υπάρχει, να μην του απαγορευτεί ! 

   Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν την αλήθεια γιατί έτσι μεγαλώνουν όσο το δυνατόν καλύτερα μέσα στην οικογένεια και με λιγότερα ψυχολογικά τραύματα. Ίσως βρεθεί στον δρόμο τους κάποιος ασυνείδητος που θα το πληγώσει, γιατί ως γνωστών η γλώσσα κόκαλα δεν έχει αλλά κόκαλα τσακίζει!  Το παιδί οφείλει να είναι έτοιμο ψυχολογικά να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Αυτό θα επιτευχθεί με συζήτηση και γνωρίζοντας την αλήθεια από την νέα του οικογένεια. 

   Κατά την γνώμη μου, καλό θα ήταν οι γονείς που πρόκειται να μπουν στην διαδικασία της υιοθεσίας να ετοιμαστούν ψυχολογικά γιατί δεν είναι κάτι απλό και εύκολο. Έπειτα να είναι σίγουροι γι’ αυτό που θα κάνουν και συνειδητοποιημένοι , να μην εγκαταλείψουν στις δύσκολες στιγμές αλλά να φανούν δυνατοί. Τέλος, να μην περιμένουν κάποια κατάλληλη στιγμή για να αποκαλύψουν στην αλήθεια ή το πότε θα είναι έτοιμοι γιατί αυτό μπορεί να μην έρθει ποτέ ! Όταν το παιδί περάσει την νηπιακή ηλικία καλό θα ήταν να μάθει την αλήθεια, με όσο πιο απλό τρόπο. Χωρίς να πληγώσουν το παιδί. Σταθείτε δίπλα στα παιδιά σας, γιατί είναι και αυτά παιδιά σας!!

Γονιός είναι και αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί, όχι μόνο αυτός που του δίνει ζωή.

Επιμέλεια & Σύνταξη:

Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός