Τηλεκπαίδευση και παράλληλη στήριξη

 Στο παρόν  Blog  πολλές φορές σε άρθρα αλλά και βίντεο έχουμε αναπτύξει επιστημονικά συμπεράσματα, απόψεις, ιδέες και εμπειρίες για την ειδική αγωγή και εκπαίδευση.  Σήμερα ωστόσο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα βιώματα μου ως εκπαιδευτικού ειδικής αγωγής  εν μέσω κορονοϊού (covid- 19) .

Η περίοδος η οποία διανύουμε είναι ιδιαίτερα αγχωτική για εμάς τους ενήλικες, πόσο μάλιστα για τους μαθητές όπου προσπαθούν διαρκώς να προσαρμοστούν στις ανάγκες και στις απαιτήσεις κάθε κατάστασης. Σκεφτήκατε πώς μπορεί να νιώθει ο μαθητής αυτός; Σκεφτείτε τώρα πώς μπορεί να νιώθει ένας αυτιστικός μαθητής όπου έχει πετύχει ύστερα από πολύ κόπο την κοινωνικοποίηση και ένταξη του στο υπόλοιπο μαθητικό σύνολο και ξαφνικά αυτό του στερείται.

Σίγουρα για όλους είναι μία δύσκολη κατάσταση αλλά ας σκεφτούμε, ας γεμίσουμε ενσυναίσθηση , ας μπούμε στα παπούτσια αυτών των παιδιών, αυτών των ανθρώπων που άλλαξε όλη τους η ζωή και αυτό τους «γυρίζει πίσω», δεν τους κρατάει απλά στάσιμους. Τους στερεί τη ζωή!

Τα μαθήματα τώρα που τα σχολεία είναι κλειστά πραγματοποιούνται μέσω τηλεκπαίδευσης.  Έχει δημιουργηθεί δηλαδή μία διαδικτυακή τάξη όπου κάθε μαθητής κάθεται μπροστά στον υπολογιστή (αν έχει) βλέπει και ακούει τον/την εκπαιδευτικό (αν έχει καλή σύνδεση) και το «μάθημα» τσουλάει.

Ένας μαθητής με ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητα), μπορεί να καθίσει μπροστά από μία οθόνη; Ένας μαθητής με αυτισμό μπορεί να λύσει την άσκηση 3 σελίδα 500 χωρίς να του δείξεις που πρέπει να γράψει τι; Ένας μαθητής με γραφοκινητική ανωριμότητα θα θυμάται όταν ανοίξει το σχολείο πώς γράφουμε στις γραμμές, μιας και τώρα δεν μπορείς να ελέγξεις που γράφει τι; Πόσα τέτοια παραδείγματα μπορώ να σκεφτώ άραγε;

Η παράλληλη στήριξη από μόνη της είναι κάτι δύσκολο, θέλει κόπο, επιμονή, υπομονή, δημιουργικότητα, να μην εγκαταλείπεις, να νιώθεις αισιόδοξος, να μην τα παρατάς όταν ο μαθητής ή η μαθήτρια σου ξέχασε τα όσα έμαθε, να αγαπάς, να ελπίζεις και πάντα να προσπαθείς. Τουλάχιστον έτσι είναι στα δικά μου μάτια. Η προσπάθεια αυτή συνεχίζεται και τώρα, με αυτή την κατάσταση που διανύουμε, με αυτή τη συνθήκη, με ότι εργαλεία μας έχουν μείνει και όσα μπορούμε να δημιουργήσουμε.

Μην εγκαταλείπετε εκπαιδευτικοί, μην εγκαταλείπετε γονείς, μην εγκαταλείπετε παιδιά την προσπάθειά σας! Ξανά όλοι μαζί θα κατακτήσουμε την κορυφή, όποια κι αν είναι αυτή για τον καθένα.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Διάβασε επίσης: Τα παρελκόμενα της τηλεκπαίδευσης ( ; )

Ή δες :