Πάρε τα μπρατσάκια σου και φύγαμε…. ήρθε το καλοκαίρι

Πάρε τα μπρατσάκια σου και φύγαμε…. ήρθε το καλοκαίρι

Εδώ και αρκετό καιρό διανύουμε τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά οι περισσότεροι γονείς ακόμη δεν έχουν καταφέρει να πάρουν τις άδειες τους, για να ξεκινήσουν οι εξορμήσεις με τα παιδιά τους. Πριν λοιπόν ξεκινήσετε για τις παραλίες με τους μικρούς σας εξερευνητές φροντίστε πρώτα να ενημερωθείτε για την ασφάλεια τους.

Επομένως, να τι πρέπει να προσέξετε για να μην κινδυνέψουν:

-          Είναι πολύ σημαντικό από μικρή ηλικία να διδάξετε στα παιδιά σας την αγάπη για την θάλασσα. Να αγαπούν το νερό και να μην το φοβούνται. Βέβαια μέσα σε αυτή την βιωματική κυρίως διδαχή πρέπει να ενταχθεί ο σεβασμός αλλά και το μέτρο.

-          Ποτέ δεν πρέπει να αφήνετε μικρά παιδιά κοντά στο νερό χωρίς την επίβλεψη κάποιου ενήλικα, τα παιχνίδια με το νερό μπορεί να γίνουν επικίνδυνα.

-          Μην εμπιστεύεστε τα φουσκωτά βοηθήματα τύπου μπρατσάκια για την ασφάλεια των παιδιών μας, διότι μπορεί να σας «προδώσουν» χωρίς να το αντιληφθείτε.

-          Αν έχετε μάθει στο παιδί σας να κολυμπάει, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα επιθυμητό, αυτό δεν σημαίνει ότι το μπορείτε να το εμπιστεύεστε απόλυτα και να το αφήνετε να κολυμπάει χωρίς την επίβλεψη σας. Κάτι το οποίο είναι δύσκολο διότι δεν γίνετε να είστε συνέχεια στο νερό, γι’ αυτό μπορούν να χρησιμοποιηθούν και παιχνίδια στην ακτή.

-          Αν η θάλασσα είναι «ταραγμένη» το κολύμπι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, οπότε καλύτερα να το αποφύγετε και να προτιμήσετε δραστηριότητες κοντά στην ακτή.

-          Απαγορεύεται το κολύμπι με γεμάτο στομάχι. Πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον 3 ώρες από το τελευταίο γεύμα, για να μπορέσετε να κολυμπήσετε. Αυτό ισχύει για μικρούς και μεγάλους…!!!

-          Αν οι διακοπές σας γίνονται εν πλω τα παιδιά οφείλουν να φοράνε εγκεκριμένα σωσίβια και να επιβλέπονται συνεχώς.

Ίσως να φαντάζουν πάρα πολλά όλα αυτά που πρέπει να προσέξουμε μικροί κυρίως αλλά και μεγάλοι για την σωστή μας επίσκεψη στις παραλίες, αλλά οφείλουμε να τα εφαρμόσουμε για να έχουμε χαρούμενες και ασφαλείς διακοπές….

Μην ξεχνάτε ότι η θάλασσα όσο «ήρεμη» και αν δείχνει έχει παραπάνω δυνατότητες από εμάς..χρειάζεται προσοχή και όχι ηρωισμούς..   

 Καλές και ασφαλείς διακοπές

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Η ζωή με έναν σκύλο

Η ζωή με έναν σκύλο -βιωματικό άρθρο

Γράφει η Κωνσταντίνα Λάλου

Έχετε σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν η ζωή σας με έναν υπέροχο τετράποδο φίλο;

Με αυτό το άρθρο θα ήθελα να μοιραστώ μια προσωπική μου εμπειρία με όλους τους φίλους του Teacher’s blog.

Από την στιγμή που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα σκύλο, μάλιστα ακόμη και τώρα ο μπαμπάς μού μου λέει πως την ημέρα που γεννήθηκα μου έκανε δώρο ένα μικρό πόιντερ, το όνομα αυτής Ήρα. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μεγαλώνοντας ζήσαμε μαζί  αμέτρητες στιγμές. Πάντα με περίμενε να γυρίσω από το σχολείο, καθόταν στο χαλάκι της εισόδου, αναζητώντας χάδια, αγκαλιές και πολλές ώρες παιχνίδι.

Της άρεσε πολύ να κοιμάται έξω από την πόρτα της εισόδου (συνήθως πάνω στα παπούτσια του μπαμπά) για να μας προσέχει θα έλεγα, αφού δεν επέτρεπε σε αγνώστους να εισέλθουν στο σπίτι. Ίσως διαβάζοντας όλα αυτά που αναφέρω να με πείτε υπερβολική ή ότι δεν υπάρχουν τέτοια πλάσματα, αλλά είναι η αλήθεια. Η Ήρα φερόταν τις περισσότερες φορές σαν άνθρωπος, με νοημοσύνη και σκέψη παρά σαν σκύλος που ενδιαφερόταν μόνο για το παιχνίδι.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν είχε πια μεγαλώσει και δεν άκουγε, ούτε έβλεπε πολύ καλά, που ο μπαμπάς μου σκέφτηκε για να μας  προστατέψει από αυτές τις εικόνες και να την θυμόμαστε με τις ευχάριστες στιγμές της, αποφάσισε να την δώσει σε ένα φιλικό πρόσωπο στο χωριό μας, έτσι ώστε να μπορούμε και εμείς να την επισκεπτόμαστε. Την αγάπησαν και την φρόντισαν από την αρχή σαν δικό τους σκυλί. Ένα σαββατοκύριακο πηγαίνοντας λοιπόν στο χωριό, έξω από το σπίτι αντικρίσαμε μια λευκή μπάλα να τρέμει  και να «σπαράζει» από τους πόνους. Ναι καλά καταλάβατε ήταν η Ήρα, η οποία είχε φάει κάποιο δηλητήριο (σε όλους μας γνωστό ως «φόλες»), και είχε επιλέξει να γυρίσει σε εμάς για να αφήσει την τελευταία της πνοή. Παρ’ όλες τις δυσκολίες της κατάστασης ο μπαμπάς είχε μαζί το «αντίδοτο» γιατί βλέπετε μετά την Ήρα συνεχίσαμε να έχουμε σκυλιά στο σπίτι και θέλαμε πάντα να είμαστε ασφαλής από τέτοιους κινδύνους.  Η Ήρα δεν απεβίωσε από αυτό το γεγονός αλλά λόγω γήρατος, δεν άκουγε, ούτε έβλεπε και έτσι δεν στάθηκε τυχερή, στα 13 της χρόνια την χτύπησε αυτοκίνητο….

Μοιράζομαι αυτή μου την εμπειρία μαζί σας, για να μπορέσετε να καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι να μεγαλώνει ένα παιδί μαζί με κάποιο κατοικίδιο. Δίνει αλλά και εισπράττει πολύ αγάπη. Δοκιμάζοντας ένα τέτοιο εγχείρημα με τα παιδιά σας και ιδιαίτερα αν είναι μοναχοπαίδι, το βοηθάτε να κοινωνικοποιηθεί, να αναλαμβάνει ευθύνες, διότι δεν είναι κάτι απλό, δηλαδή το αγοράσαμε και τέλος. Χρειάζεται φροντίδα και περιποίηση (εμβόλια, φαγητό, καθημερινές βόλτες, καθαριότητα). Έτσι θα το βοηθήσετε να χτίσει ωραίες στιγμές ίσως και αναμνήσεις με έναν κατοικίδιο.

Όταν αποφασίσετε να κάνετε αυτό το βήμα, θα πρέπει να προετοιμάσετε τα παιδιά σας αλλά και τον εαυτό σας για τις συνέπειες που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον. Όπως και στη ιστορία που σας εξομολογήθηκα. Είναι και αυτά ζωντανοί οργανισμοί και είναι επίσης εύθραυστα όπως και μια ανθρώπινη ζωή. Η αγορά ή η υιοθέτηση πρέπει να είναι μια από κοινού και υπεύθυνη απόφαση.

 Ύστερα μην ξεχνάτε ότι κάτι πεθαίνει όταν εμείς παύουμε να το σκαφτόμαστε, πάντα ζει μέσα από τις αναμνήσεις, τις στιγμές, το χρόνο και την αγάπη που εμείς του προσφέραμε….

Σκεφτείτε λοιπόν, υπεύθυνα να κάνετε αυτό το υπέροχο δώρο στο παιδί σας και δεν θα χάσετε, ίσα ίσα θα κερδίσετε πολύ όμορφα πράγματα…. Σας το λέω από καρδιάς και από προσωπικές μου εμπειρίες καθώς τώρα περιμένω την σκυλίτσα μου να γεννήσει…

 Προτείνω να δείτε τις ακόλουθες ταινίες:

-Hachiko: A dog's story

-Μάρλεϊ ένας μεγάλος μπελάς

-A Dog's Purpose

Σύνταξη: Λάλου Κωνσταντίνα

Επιμέλεια άρθρου: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Αδελφική αγάπη ή ζήλια το συναίσθημα ανάμεσα στα αδέλφια;

Αδελφική αγάπη ή ζήλια το συναίσθημα ανάμεσα στα αδέλφια;

 Νιώθεις ότι η ζήλια αποτελεί «κακό» συναίσθημα ανάμεσα στα παιδάκια σου; Όχι, αποτελεί ένα απολύτως φυσιολογικό συναίσθημα αντίδρασης.

Όταν έρχεται το μωρό στο σπίτι έρχεται και ο επικείμενος «εχθρός» του μεγαλύτερου παιδιού χωρίς καν να το γνωρίζει το νέο μέλος.

Ο αδελφός ή η αδελφή που έρχεται θα βοηθήσει στην κατασκευή της προσωπικότητας του παιδιού και θα αυτοπροσδιοριστεί καλύτερα.

Η έκφραση της ζήλιας γίνεται με διάφορους τρόπους, όπως με επιθετικότητα ή εσωστρέφεια και απομόνωση. Πολλά παιδάκια επίσης συμπεριφέρονται σαν μωρά για να τραβήξουν την προσοχή.

«Τί κάνω λάθος σαν γονιός;»

Δεν κάνεις κάποιο λάθος, ηρέμησε και προσπάθησε να «δεις» μέσα από τη συμπεριφορά του μεγαλύτερου παιδιού, τί θέλει να σου πει. Αναζητά την αγάπη και την καλοσύνη σου.

Τώρα το θέμα είναι, πώς θα αντιμετωπίσεις αυτή τη συμπεριφορά που σε θυμώνει, σε προβληματίζει και πολλές φορές σε στενοχωρεί πιο πολύ από όσο θα έπρεπε.

Μερικοί τρόποι για να αντιμετωπίσεις τυχόν λανθασμένες συμπεριφορές:

·         Ασχολήσου εναλλάξ με κάθε παιδί σου, ειδικά τις ώρες που συνυπάρχετε στο σπίτι. Δείχνεις έτσι ότι επικρατεί μια ισορροπία στο σπίτι.

·         Αποφύγετε τις συγκρίσεις, αποδεχτείτε την διαφορετικότητα των παιδιών σας επαινέστε, όμως, τις ομοιότητες τους!

·         Αν υπάρχει η δυνατότητα αφήστε το νέο μέλος με τους παππούδες και αφιερώστε μία ολόκληρη μέρα ή τον ελεύθερο χρόνο σας στο μεγάλο σας παιδί, χωρίς να σας διακόψει κανένα κλάμα ή τάισμα.

·         Δώστε αρμοδιότητες στο πρωτότοκο παιδί σας, δώστε του χώρο να σας βοηθήσει μαθαίνοντάς του με αυτό τον τρόπο, τη σημασία της βοήθειας και της συνεργασίας.

·         Θέστε τους κανόνες που θα εμποδίσουν την επιθετικότητα μεταξύ των δύο. Για παράδειγμα, «δεν χτυπάμε την αδερφή μας, δεν βρίζουμε, δεν κλοτσάμε, δεν πετάμε αντικείμενα …κτλ.»

Τέλος, χαλαρώστε και  προσπαθήστε να είστε ειλικρινείς με τα παιδιά σας.

Μια φορά μεγαλώνουν, αγαπήστε τα, δείξτε κατανόηση, σκύψτε στο ύψος τους όταν θέλετε να τους πείτε κάτι, θα νιώσουν πιο οικεία.

Βγάλτε από το μυαλό σας την εικόνα της ιδανικής οικογένειας που όλοι είναι αγαπημένοι και μονοιασμένοι!

Σύνταξη: Ελεάνα Βέρδη

Αναδημοσίευση: https://nancysblog.gr