Οργάνωση επίσκεψης Μουσειακών χώρων με....10 απλά βήματα

Βήμα 1ο: Η κατάλληλη ευκαιρία

Τα μουσεία δημιουργήθηκαν για να τελούν υπό την υπηρεσία της κοινωνίας και είναι ανοικτά στο ευρύ κοινό. Ωστόσο, για να βιώσουμε τη νέα εμπειρία και να κατανοήσουμε τη σημασία της, απαραίτητες προϋποθέσεις είναι ο ελεύθερος χρόνος, η ευχάριστη διάθεση και η ομόφωνη απόφαση όλων των μελών της οικογένειας για την επίσκεψη.

Βήμα 2ο: Επιλογή του είδους του μουσειακού χώρου

Τα κριτήρια επιλογής είναι υποκειμενικά και ποικίλουν ανάλογα με τα ενδιαφέροντα, την φήμη του εκάστοτε Μουσείου, ακόμα και με το μέγεθός τους ή την χιλιομετρική τους απόσταση από την κατοικία της κάθε οικογένειας.

Βήμα 3ο: Ενημέρωση

Πηγές ενημέρωσης αποτελούν: Το διαδίκτυο, ο Τύπος (εφημερίδες, περιοδικά), το ραδιόφωνο, τα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολίτη, τα Περίπτερα Πληροφοριών, καθώς και τα βιβλιοπωλεία, στα οποία μπορούμε να προμηθευτούμε ειδικούς οδηγούς για εκθεσιακούς χώρους σε διάφορες πόλεις εντός ή και εκτός χώρας.

Απαραίτητες πληροφορίες είναι οι ώρες λειτουργίας. Συνήθως τα Μουσεία είναι ανοιχτά καθημερινά έως το μεσημέρι, τις Δευτέρες είναι κλειστά, ενώ το Σαββατοκύριακο το ωράριο είναι διευρυμένο. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό μαζί με τα παιδιά να αναζητούμε πληροφορίες για τις Συλλογές και τις Εκθέσεις του Μουσείου. Η εκ των προτέρων προετοιμασία βοηθά τα παιδιά τόσο στη γνώση των αντικειμένων, όσο και στην κατανόησή τους. Σε αυτό το σημείο αξίζει να θέσουμε τους στόχους και τις προσδοκίες μας από την επίσκεψη, ώστε να είναι ολοκληρωμένη η εμπειρία των παιδιών και να οδηγηθούν στην κατάκτηση νέων γνώσεων.

Βήμα 4ο: Εγγραφή

Η εγγραφή στη λίστα συνδρομητών του Μουσείου που θα επισκεφθούμε είναι καθοριστική, καθώς μέσω αυτής της διαδικασίας λαμβάνουμε ενημερώσεις σχετικά με τις δραστηριότητες, τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα (αφηγήσεις, θεατρικό παιχνίδι, κυνήγι θησαυρών, μαθήματα χειροτεχνίας κ.α ) αλλά και αγοράζουμε τα εισιτήρια ή κλείνουμε ραντεβού με τον ξεναγό (επί πληρωμή).

Βήμα 5ο: Κανόνες συμπεριφοράς κατά τη διάρκεια της περιήγησης

Η ενημέρωση για τους κανόνες συμπεριφοράς στο μουσείο αποτελεί δείγμα σεβασμού τόσο στον χώρο, όσο και στους υπόλοιπους συμπολίτες-επισκέπτες, ενώ παράλληλα οριοθετεί την συμπεριφορά του παιδιού.

Κατά τη διάρκεια της περιήγησης απαγορεύονται: η είσοδος στα κατοικίδια, η κατανάλωση τροφής, η πόση υγρών, η χρήση αιχμηρών αντικειμένων, (συνήθως) το φλας φωτογραφικών μηχανών, το άγγιγμα των εκθεμάτων. Ενίοτε, απαγορεύονται οι μεγάλες αποσκευές (σακίδια κλπ), ωστόσο υπάρχουν ειδικοί χώροι φύλαξης και το προσωπικό φύλαξης διατίθεται για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών.

Άτυποι κανόνες συμπεριφοράς είναι ο χαμηλός τόνος φωνής και η προσεγμένη ενδυμασία.

Βήμα 6ο: Η ξενάγηση

Η ξενάγηση μπορεί να είναι ατομική ή συλλογική με ξεναγό ή άνευ. Στην περίπτωση που επιθυμούμε η ξενάγηση να πραγματοποιηθεί με ειδικό ξεναγό οφείλουμε να κλείσουμε ένα ραντεβού εκ των προτέρων. Η ατομική ξενάγηση ,από την άλλη, είναι εφικτή, καθώς παρέχονται ενημερωτικά φυλλάδια -συνήθως δωρεάν-για την ιστορία του Μουσείου και τις Συλλογές του. Παράλληλα, υπάρχει η δυνατότητα αγοράς Αναλυτικού Οδηγού στα Πωλητήρια του Μουσείου, ώστε ο επισκέπτης να ανακαλύψει τον χώρο μόνος αλλά μεθοδικά.

Βήμα 7ο: Εστίαση στις..λεπτομέρειες!!

Κατά τη διάρκεια της περιήγησης είναι σημαντικό να παροτρύνουμε τα παιδιά να πλησιάζουν και να μελετούν τις λεζάντες, τα επιτοίχια κείμενα, να παρατηρούν τους χρονολογικούς πίνακες, τους χάρτες, τις αναπαραστάσεις, ακόμα και τις ταινίες μικρού μήκους στις οθόνες. Τέλος, ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δίνουμε στο διαδραστικό υλικό (ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ομοιώματα αντικειμένων, παιχνίδια).

Βήμα 8ο: Αναζήτηση πληροφοριών

Ολοκληρώνοντας την περιήγηση μπορούμε να αναζητήσουμε πληροφορίες για επικείμενες Εκθέσεις ή και εκδηλώσεις του Μουσείου ή να προστρέξουμε με τα παιδιά στις Βιβλιοθήκες που διαθέτει ο χώρος τόσο για την επίλυση αποριών, όσο και για επιμόρφωσή πάνω στα αντικείμενα που ξεχώρισαν.

Βήμα 9ο: Βιβλίο Εντυπώσεων (προαιρετικό)

Η καταγραφή των προσωπικών σχολίων και των εντυπώσεων δεν είναι υποχρεωτική και δεν είναι απαραίτητο να είναι επώνυμη ή ανώνυμη. Τα σχόλια αυτά έχουν διττή σημασία. Αφενός μεν, βοηθούν τα παιδιά να κάνουν μια σύνοψη της εμπειρίας τους, αφετέρου δε αποτελούν έναυσμα για την κατανόηση των αναγκών των επισκεπτών, αλλά και πηγή έμπνευσης για την δόμηση του χώρου κ.α

Βήμα 10ο: Συζήτηση- “Τί αποκομίσαμε”΄;

Φεύγοντας από το Μουσείο χρησιμοποιούμε ως εργαλείο ανατροφοδότησης τον διάλογο.

Ενδεικτικές ερωτήσεις: “Τί έμαθες στη σημερινή μας επίσκεψη;” “Θύμησέ μου τί έκανες; Τί άλλο θα ήθελες να κάνεις;” , “Τί σου άρεσε περισσότερο;” , “Τί σου άρεσε λιγότερο;” “Πώς ένιωσες;”

Οφείλουμε να θυμόμαστε πως το Μουσείο είναι για τα παιδιά συνυφασμένο με την πλήξη και τον εξαναγκασμό. Γι' αυτό τον λόγο ,η επίσκεψη πρέπει να προσλαμβάνεται και να διοργανώνεται ως μια διασκεδαστική εμπειρία. Τα παιδιά μας είναι οι μελλοντικοί επισκέπτες των Μουσείων. Ας δημιουργήσουμε , λοιπόν, όλοι μαζί έδαφος πρόσφορο, ώστε να αποτελέσουν οι σπουδαίοι αυτοί χώροι μέρη αναψυχής, αναζήτησης γνώσης και ανταλλαγής απόψεων.

Επιμέλεια:
Χριστίνα Γιαννιώτη
Φιλόλογος

Follow & Like: Teacher' s Blog

Ζωγραφική και παιδιά: στάδια καλλιτεχνικής ανάπτυξης

   Η ζωγραφική αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διασκέδασης του παιδιού και μια από τις δημιουργικές ενασχολήσεις. Θεωρείται όμως μέσο επικοινωνίας και έκφρασης για τα παιδιά. Μπορεί να το βοηθήσει να εκφράσει τα συναισθήματα του. Μέσω της ζωγραφικής το παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει τις συναισθηματικές του συγκρούσεις και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να συμβάλλει στην ταχύτερη ανάπτυξη του. Αποτελεί μια συμβολική γλώσσα.

Τρόποι µε τους οποίους τα παιδιά χρησιμοποιούν το υλικό που έχουν στη διάθεσή τους, κατά την Κramer (1971):

•   Προκαταρκτικές ενέργειες: µουντζούρες, ορνιθοσκαλίσµατα, και εξερεύνηση µε την αφή. Αυτή η δράση αποτελεί µια θετική και εγω-συντονική εµπειρία.
•   Χαώδης έκφραση: άδειασµα των χρωµάτων, πιτσιλίσµατα, καταστροφική συµπεριφορά που οδηγεί σε απώλεια ελέγχου.
•   Η ζωγραφική στην υπηρεσία της άµυνας: στερεοτυπική επανάληψη, αντιγραφή.
•   Εικονογραφήματα.
•     Μορφοποιημένη έκφραση ή εικαστικό έργο: παραγωγή συμβόλων που εξυπηρετούν την αυτό-έκφραση και την επικοινωνία.

Τα στάδια της καλλιτεχνικής ανάπτυξης:

•   Στάδιο μουντζουρώματος (Hλικία: 2-4): έλλειψη οργάνωσης, ευθείες, κυκλικές γραµµές.

•   Προσχηματικό στάδιο (4-7): παραστατικά σύμβολα, ειδικά υποτυπώδεις ανθρώπινες μορφές.

•   Σχηματικό στάδιο (7-9) : η σύνθεση,  χρώμα για συγκεκριμένα αντικείμενα και συγκεκριμένες φόρμες για τους ανθρώπους.

•   Στάδιο αναδυόμενου ρεαλισμού (9-11):αποτύπωση της προοπτικής και των χρωμάτων στη φύση.

•   Στάδιο του ψευτο-ρεαλισµού (11-13):επίγνωση των ανθρώπινων µορφών.

•   Περίοδος των αποφάσεων (εφηβεία): σύνθετη έκφραση.

Η παιδική ζωγραφική, τόσο αυθόρμητη, πλούσια σε σχήματα και χρώματα εκφράζει ένα ολόκληρο κόσμο.

Καλαματιανού Αμαλία

Εκπαιδευτικός

 Follow & Like: Teacher's Blog

Βιβλιογραφία

Cox, M. (1992). Children’s Drawings. New York: Penguin Books.

Kellogg, R. (1970). Understanding children’s art. In P. Cramer (Ed.), Readings in Developmental Psychology Today. Delmar, CA: CRM.

Malchiodi, C.A. (2001). Κατανοώντας τη ζωγραφική των παιδιών (Επ. Εκδ. Ν. Αναγνωστοπούλου). Αθήνα: Ελληνικά Γράµατα.