Οδηγίες για τον εκπαιδευτικό: Οργάνωση της παράδοσης του μαθήματος με τρόπο που να βοηθά το παιδί με ΔΕΠ-Υ αλλά και όλη την τάξη

   Ο εκπαιδευτικός οφείλει να είναι οργανωμένος και ενημερωμένος για να βοηθήσει με κάθε τρόπο έναν έναν τους μαθητές του. Όταν μέσα στην τάξη του υπάρχει κάποιος μαθητής με ΔΕΠ-Υ πρέπει να οργανώσει την παράδοση του μαθήματος με τέτοιο τρόπο όπου και να βοηθάει αυτό το παιδί αλλά να επωφελούνται και οι υπόλοιποι μαθητές.

   Έτσι ο εκπαιδευτικός : 1. πρέπει να έχει τον μαθητή με ΔΕΠ-Υ στο πρώτο θρανίο μαζί με κάποιο συμμαθητή του που να μπορεί να τον βοηθάει επίσης. Έτσι, θα έχει μειωμένα τα ερεθίσματα που θα του τραβούσαν την προσοχή αλλά και ο εκπαιδευτικός 2. μπορεί να διατηρεί βλεμματική επαφή με τον μαθητή κατά τη διάρκεια της παράδοσης για όσο το δυνατό περισσότερο διάστημα, 3. πριν  από την παράδοση του μαθήματος μπορεί να κάνει μια εισαγωγή στην κεντρική ιδέα της ύλης με λέξεις κλειδιά, με ερωτήσεις κ.α. .Για παράδειγμα θα διδαχθούν τον πολλαπλασιασμό. Ο εκπαιδευτικός αναφέρει πως θα μιλήσουν για κάτι καινούριο σήμερα, μια νέα πράξη, η πράξη αυτή μας βοηθάει να βρίσκουμε «τα πολλά», είναι η αντίθετη πράξη της διαίρεσης που μας βοηθάει να βρίσκουμε «τα λίγα» και ούτω καθεξής. 

   4. Η παρουσίαση του μαθήματος μπορεί να περιλαμβάνει οπτικοακουστικό υλικό π.χ. ενδιαφέρουσες φωτογραφίες σχετικές με την διδακτέα ύλη. Όσο πιο ενδιαφέρον είναι το μάθημα, υπάρχει κίνητρο και διατηρείτε περισσότερη ώρα η προσοχή του παιδιού με ΔΕΠ-Υ αλλά το μάθημα είναι επίσης ενδιαφέρον και για τους υπόλοιπους μαθητές. π.χ. στο μάθημα διδάσκονται τα σπονδυλωτά ζώα, στην τάξη κυκλοφορούν εικόνες σπονδυλωτών ζώων και ο μαθητής με ΔΕΠ-Υ καταγράφει με διαφορετικά χρώματα στον πίνακα τα χαρακτηριστικά των ζώων αυτών. 5.Παράλληλα τα ζώα αυτά προβάλλονται και στον projector καθώς ο μαθητής με ΔΕΠ-Υ δίνει τον λόγο σε κάθε συμμαθητή του για να πει κάποιο χαρακτηριστικό. Αυτός ο ενεργός του ρόλος στη παράδοση του μαθήματος τον κρατά σε εγρήγορση αλλά σχετική με το μάθημα, η προσοχή του είναι εκεί, δεν διασπάται.

Όπως είναι κατανοητό το έργο του εκπαιδευτικού είναι πολύπλευρο και πρέπει πάντα να αναζητά τρόπους για να βοηθήσει όλους τους μαθητές του, ως ξεχωριστές οντότητες και να μην ξεχνάει ότι μπορεί να ζητά και αυτός βοήθεια από τους ειδικούς.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like : Teacher's Blog

Πηγές:

Πανεπιστημιακές σημειώσεις Πανεπιστημίου Αιγαίου, Μπουσδούνης Ιωάννης, Ειδική Αγωγή- Υπερκινητικότητα και Διάσπαση Προσοχής

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην διαπολιτισμική εκπαίδευση

Ένα άρθρο βασισμένο στις απόψεις και στα πιστεύω μου σε συνδυασμό πάντα με την βιβλιογραφία:

   Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντικός στην διαπολιτισμική αγωγή. Πρώτα από όλα πρέπει να δημιουργήσει ένα θετικό περιβάλλον στη σχολική κοινότητα. Οι αλλοδαποί μαθητές συνήθως αισθάνονται απομόνωση και μοναξιά. Για αυτό, ο εκπαιδευτικός πρέπει να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον.

   Ο εκπαιδευτικός οφείλει να δημιουργήσει διαπροσωπικές σχέσεις με τους αλλοδαπούς μαθητές του. Οι σχέσεις χρειάζονται να βασίζονται στον σεβασμό, στην εμπιστοσύνη, στο ενδιαφέρον και στην συναισθηματική κατανόηση του ενός για τον άλλο. Οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές θα βελτιώσουν την επίδοσής τους στην εκπαιδευτική διαδικασία.

   Το ενδιαφέρον για τους αλλοδαπούς μαθητές του είναι αυτονόητο καθώς είναι εκείνος που θα πρέπει να τους στηρίξει εντός και εκτός σχολικής τάξης. Καλό θα ήταν να τους δίνει αρμοδιότητες ώστε να εμπλέκονται ενεργά στην δημιουργική διαδικασία.

   Οφείλει να διαθέτει μια ξεκάθαρη αντιρατσιστική στάση απέναντί τους. Να ενισχύσει τη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση των μαθητών αυτών. Επιπλέον, ο εμπλουτισμός του περιεχομένου του μαθήματος με στοιχεία του πολιτισμού των μαθητών αυτών είναι απαραίτητος. Η διδασκαλία σε μαθητές από διαφορετικό πολιτισμικό, γλωσσικό και γνωστικό υπόβαθρο προϋποθέτει τη δυνατότητα του εκπαιδευτικού να προσαρμόζει τη διδασκαλία του και να αξιοποιεί διαφοροποιημένες τεχνικές διδασκαλίας.

   Ο ρόλος των εκπαιδευτικών θεωρείται κομβικός στη νέα κοινωνική πραγματικότητα, καθώς ο ίδιος θα πρέπει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο σεβασμού στις ανάγκες των παιδιών.

ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ 

Καλαματιανού Αμαλία, 

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Βιβλιογραφία

Αγγελίδης, Π., & Στυλιανού, Τ. (2011). Προετοιμάζοντας τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς για τηδιαπολιτισμική εκπαίδευση μέσα από τη δημιουργία δικτύων συνεργασίας. Στο: Π. Αγγελίδης,(Επιμ.). Παιδαγωγικές της συμπερίληψης. Αθήνα: Διάδραση

Νικολάου, Γ. (2011α). Διαπολιτισμική διδακτική. Το νέο περιβάλλον- Βασικές αρχές. Αθήνα: Πεδίο.

Νικολάου, Γ. (2011β). Ένταξη και εκπαίδευση των αλλοδαπών μαθητών στο Δημοτικό σχολείο. Απότην «ομοιογένεια» στην πολυπολιτισμικότητα. Αθήνα: Πεδίο.

Προβλήματα επικοινωνίας στην σχολική τάξη, ο ρόλος του εκπαιδευτικού

  Αποτελεί συχνό φαινόμενο ο δάσκαλος, ο καθηγητής αλλά και κάθε βαθμίδας εκπαιδευτικός να αντιμετωπίζει προβλήματα επικοινωνίας μέσα στην τάξη του. Με τον όρο «επικοινωνία» εννοούμε, τη διαδικασία της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων. Υπάρχει δηλαδή πομπός και δέκτης. Για να είναι ουσιαστική και ποιοτική οφείλουν να τηρούνται διάφορες συνθήκες και από τις δύο πλευρές. Για παράδειγμα να υπάρχει ήπιο κλίμα συζήτησης, κατανόηση και σεβασμός, μπορεί να είναι ακόμη και αυθόρμητη συζήτηση αλλά με όρια.

  Σύμφωνα με τους θεωρητικούς και ερευνητές της επικοινωνίας (Gordon,1970), έγινε προσπάθεια προσδιορισμού των συμπεριφορών που δυσχεραίνουν την επικοινωνία. Έτσι οι φραγμοί αυτοί είναι η απειλή, προσταγή, όταν ο πομπός δίνει εντολές στον δέκτη και η απειλή- προειδοποίηση, όταν σχεδόν πάντα επισημαίνει ο ομιλητής στον συνομιλητή τις αρνητικές συνέπειες των πράξεων του. Το ίδιο ισχύει και για το συνεχόμενο κήρυγμα ή αλλιώς ηθικολογία περί πρέπει ή δεν πρέπει. Αυτή η κατάσταση φέρνει το άτομο και συγκεκριμένα εδώ τον μαθητή σε έναν εκνευρισμό αλλά και σε μείωση της αυτοπεποίθησης του.

  Ακόμη, οι υποδείξεις με επικριτικό τρόπο και όχι η συμβουλή και προτροπή οδηγεί στον ίδιο δρόμο την επικοινωνιακή σχέση μαθητή με μαθητή αλλά και μαθητή με δάσκαλο. Τέλος, η γελοιοποίηση και ο σαρκασμός όταν αποδίδει έναν αρνητικό χαρακτηρισμό στον συνομιλητή του, που τον προσβάλλει ως προσωπικότητα μπορεί να έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα και πολλές φορές την παντελή έλλειψη επικοινωνίας.

  Σημαντική λοιπόν είναι η συμβολή και ο ρόλος του εκπαιδευτικού, με παιδαγωγική-συμβουλευτική δράση. Είναι αναγκαίο ο εκπαιδευτικός να έχει εκπαιδευτεί, να είναι εξοικειωμένος και να έχει αναπτύξει τις δεξιότητες τις επικοινωνίας, προκειμένου να δημιουργήσει ήρεμο κλίμα στην τάξη του αλλά και ποιοτικές σχέσεις με τους μαθητές του. Η πρακτική αυτή βασίζεται στην προσωποκεντρική και φαινομενολογική θεωρία του Rogers(1942,1951,1961.Pervin&John,2001).

  Με βάση την θεωρία αυτή αναπτύσσονται κάποιες προϋποθέσεις που διευκολύνουν την επικοινωνία του εκπαιδευτικού με τους μαθητές του. Αυτές είναι η ενσυναίσθητη κατανόηση(empathy), που χαρακτηρίζει τη προσπάθεια του ατόμου να κατανοήσει έναν άλλον άνθρωπο «σαν να» είναι αυτός, να μπει δηλαδή στην θέση του, να νιώσει όπως εκείνος. Κάτι τέτοιο πολλές φορές είναι δύσκολο έως και ακατόρθωτο, ακόμη και προσβλητικό προς τους μαθητές όταν γίνεται με τον λάθος τρόπο. Οι φράσεις «σε καταλαβαίνω» ή «το έχω περάσει και εγώ» δεν είναι πάντοτε βοηθητικές. Ο καθένας νιώθει πως το πρόβλημα του είναι μοναδικό και πως δεν το έχει βιώσει κανένας άλλος, γι’ αυτό θέλει προσοχή στον χειρισμό από τον εκπαιδευτικό.

  Η ζεστασιά και άνευ όρων θετική αναγνώριση, αποδοχή και η εκτίμηση προς τον μαθητή είναι μια ακόμη προϋπόθεση. Ο εκπαιδευτικός οφείλει να εκτιμά και να μην διακρίνει τους μαθητές του. Είναι όλοι ίσοι στα μάτια του. Η αυθεντικότητα και η αυτοαποκάλυψη του σύμβουλου-εκπαιδευτικού είναι η γνησιότητα και η άμεση διαθεσιμότητα στις ανάγκες των μαθητών του, να είναι δηλαδή αληθινός και όχι να παίζει κάποιο ρόλο. Ιδιαίτερη σημασία έχει για το παιδί η άνευ όρων θετική αναγνώριση και η αποδοχή.

  Τελευταία προϋπόθεση είναι η εννοιολογική και αντιληπτική ικανότητα, να κατανοεί και να αξιολογεί τις δυσκολίες του μαθητή, να προβλέπει μελλοντικές αντιδράσεις και επιπτώσεις των πράξεων του, καθώς να είναι γνώστης της επίλυσης όσων προαναφέρθηκαν.

  Συμπεραίνουμε πως ο ρόλος του εκπαιδευτικού μέσα στην σχολική τάξη ως σύμβουλος και διευκολυντής, προσφέρει στον μαθητή μια ευελιξία αλλά και ηρεμία, αφού ο εκπαιδευτικός βλέπει τους μαθητές ως άτομα και όχι ως αντικείμενα γνωστικού ενδιαφέροντος. Αυτό κατ’επέκταση εκτός από την ψυχολογική βοήθεια και στήριξη στους μαθητές βοηθά και τον εκπαιδευτικό να εφαρμόσει το έργο του. Γιατί αν δεν δοθεί η κατάλληλη έμφαση στην λύση τέτοιων ζητημάτων από τον εκπαιδευτικό είναι δύσκολο να εμβαθύνει σε γνωστικά θέματα.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα-Μαρία
Εκπαιδευτικός

ΠΗΓΕΣ

Gordon,1970

Rogers(1942,1951,1961.Pervin&John,2001)

Χρυσή Γ.Χατζηχρήστου «Δεξιότητες επικοινωνίας»