Ο ρόλος του εκπαιδευτικού στην διαπολιτισμική εκπαίδευση

Ένα άρθρο βασισμένο στις απόψεις και στα πιστεύω μου σε συνδυασμό πάντα με την βιβλιογραφία:

   Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντικός στην διαπολιτισμική αγωγή. Πρώτα από όλα πρέπει να δημιουργήσει ένα θετικό περιβάλλον στη σχολική κοινότητα. Οι αλλοδαποί μαθητές συνήθως αισθάνονται απομόνωση και μοναξιά. Για αυτό, ο εκπαιδευτικός πρέπει να δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον.

   Ο εκπαιδευτικός οφείλει να δημιουργήσει διαπροσωπικές σχέσεις με τους αλλοδαπούς μαθητές του. Οι σχέσεις χρειάζονται να βασίζονται στον σεβασμό, στην εμπιστοσύνη, στο ενδιαφέρον και στην συναισθηματική κατανόηση του ενός για τον άλλο. Οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές θα βελτιώσουν την επίδοσής τους στην εκπαιδευτική διαδικασία.

   Το ενδιαφέρον για τους αλλοδαπούς μαθητές του είναι αυτονόητο καθώς είναι εκείνος που θα πρέπει να τους στηρίξει εντός και εκτός σχολικής τάξης. Καλό θα ήταν να τους δίνει αρμοδιότητες ώστε να εμπλέκονται ενεργά στην δημιουργική διαδικασία.

   Οφείλει να διαθέτει μια ξεκάθαρη αντιρατσιστική στάση απέναντί τους. Να ενισχύσει τη αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση των μαθητών αυτών. Επιπλέον, ο εμπλουτισμός του περιεχομένου του μαθήματος με στοιχεία του πολιτισμού των μαθητών αυτών είναι απαραίτητος. Η διδασκαλία σε μαθητές από διαφορετικό πολιτισμικό, γλωσσικό και γνωστικό υπόβαθρο προϋποθέτει τη δυνατότητα του εκπαιδευτικού να προσαρμόζει τη διδασκαλία του και να αξιοποιεί διαφοροποιημένες τεχνικές διδασκαλίας.

   Ο ρόλος των εκπαιδευτικών θεωρείται κομβικός στη νέα κοινωνική πραγματικότητα, καθώς ο ίδιος θα πρέπει να δημιουργήσει ένα πλαίσιο σεβασμού στις ανάγκες των παιδιών.

ΟΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΟΛΟΙ ΙΣΟΙ 

Καλαματιανού Αμαλία, 

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Βιβλιογραφία

Αγγελίδης, Π., & Στυλιανού, Τ. (2011). Προετοιμάζοντας τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς για τηδιαπολιτισμική εκπαίδευση μέσα από τη δημιουργία δικτύων συνεργασίας. Στο: Π. Αγγελίδης,(Επιμ.). Παιδαγωγικές της συμπερίληψης. Αθήνα: Διάδραση

Νικολάου, Γ. (2011α). Διαπολιτισμική διδακτική. Το νέο περιβάλλον- Βασικές αρχές. Αθήνα: Πεδίο.

Νικολάου, Γ. (2011β). Ένταξη και εκπαίδευση των αλλοδαπών μαθητών στο Δημοτικό σχολείο. Απότην «ομοιογένεια» στην πολυπολιτισμικότητα. Αθήνα: Πεδίο.

Γιατί όλοι φοβούνται την στιγμή της εφηβείας;

   Εφηβεία είναι η περίοδος της μετάβασης από την παιδική στην ώριμη ηλικία κι έχει για κέντρο της την ήβη. Σαν όρος δηλαδή, αφορά στο σύνολο των ψυχικών λειτουργιών που συντελούνται επί τη ήβης (= εφηβεία) για να μπορέσει το άτομο να ενσωματώσει ψυχικά τις μεγάλες αλλαγές που προκύπτουν απ’ αυτήν. Τα όρια της χρονικά είναι αρκετά ασαφή, συνήθως διαρκεί ως τα 21 χρόνια. 

  Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την εφηβεία ως μια δεύτερη γέννηση για τα παιδιά, διότι είναι αναγκασμένα σιγά σιγά να αφήσουν το προστατευμένο περιβάλλον της οικογένειας τους και ν’ ανοίξουν τα δικά τους φτερά. Η ταραχή που αντιμετωπίζουν οι έφηβοι είναι μεγάλη, το σώμα αλλάζει, δημιουργούνται ορμές και επιθυμίες που δεν είχαν πριν ακόμη και η φωνή γίνεται πιο βαριά(ιδιαίτερα στα αγόρια). Οι έφηβοι δυσκολεύονται τόσο να συνειδητοποιήσουν τις αλλαγές αυτές όσο και να τις ελέγξουν κάτι που πολλές φορές οδηγεί σε ξεσπάσματα θυμού αλλά και βίας.

   Ο έφηβος αλλά και ο κοινωνικός του περίγυρος δυσκολεύεται να καταλάβει πως οι αλλαγές αυτές είναι το σκαλοπάτι προς την ώριμη και ενήλικη ζωή, την δημιουργία μιας νέας ταυτότητας για να σταθεί στον κόσμο των ενηλίκων που όπως είναι αναμενόμενο προκαλεί άγχος και η διαχείριση του είναι δύσκολή, αφού δεν είναι λίγοι οι έφηβοι που από το χτύπημα μιας πόρτας φτάνουν να κάνουν χρήση αλκοόλ και ναρκωτικών.

   Σχετικά με τις απαγορεύσεις των γονιών:

•   Οι φωνές και οι χαρακτηρισμοί δεν βοηθούν σε καμία περίπτωση.
•   Οι απειλές και οι εκβιασμοί πάνω στον καυγά όπως για παράδειγμα "Αν δεν διαβάσεις θα σου πάρω το κινητό", θα αναστατώσουν ακόμα περισσότερο τον έφηβο και θα συνεχίσει να έχει την ίδια συμπεριφορά.
•  Προσπαθήστε να αποφύγετε τις διαμάχες. Επιλέξτε τις ήπιες συζητήσεις.
•   Εσείς προσπαθήστε να θέσετε τους κανόνες και τα όρια και αφήστε το παιδί να κάνει τη δική του επιλογή.
•   Η άσκηση σωματικής βίας είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΗ. Τα παιδιά βλέποντας τους γονείς να χρησιμοποιούν τέτοιου είδους τακτικές, δεν θα διστάσουν να χρησιμοποιήσουν και αυτά. Δεν είναι λίγες εκείνες οι φορές που τα παιδιά επιτίθενται σωματικά στους γονείς ως προς απάντηση στη δική τους σωματική επίθεση.

   Σχετικά με τα «πρέπει» στη συμπεριφορά των γονιών:

•  Οι γονείς καλό θα ήταν να διατηρούν την ηρεμία και την ψυχραιμία τους. Δεν λύνονται όλα τα θέματα- προβλήματα εμβρασμό ψυχής. Δώστε λίγο χρόνο, όχι μόνο στο παιδί αλλά και σε εσάς.
• Ο διαφορετικός τόνος τη φωνής μπορεί να δώσει άλλο κύρος και δύναμη στα λόγια των γονιών. Μείνετε ήρεμοι, ουδέτεροι και επικεντρωθείτε στα γεγονότα.
• Να είστε ειλικρινείς. Αφήστε το παιδί να ξέρει την αλήθεια «Μου είναι δύσκολο να επικοινωνήσω μαζί σου όταν φωνάζεις», « Όταν φωνάζεις νιώθω πως δεν μπορώ να σε βοηθήσω».
• Τέλος, για να διδάξουν οι γονείς στον έφηβο το πώς να διαχειρίζεται το θυμό του, είναι να δώσουν το «καλό παράδειγμα». Οι γονείς είναι το πιο ισχυρό πρότυπο προς μίμηση. Εάν οι γονείς θέλουν να μη φωνάζει το παιδί τους, δεν θα πρέπει να του φωνάζουν. Εάν οι γονείς θέλουν να μη βρίζει το παιδί, δεν θα πρέπει να βρίζουν. Οι γονείς θα πρέπει να συμπεριφέρονται με τον τρόπο που θέλουν να δουν από το παιδί τους να φέρεται!

   Η εφηβεία είναι μια περίοδο στην ζωή όλων των παιδιών, δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε και να τρομοκρατούμε και τα παιδιά. Δεν είναι μάχη με το παιδί. Όταν ο έφηβος θυμώνει και ξεσπάει αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να προσπαθήσετε να τον βοηθήσετε να το διαχειριστεί και να αποκτήσει αποτελεσματικές τεχνικές επίλυσης των προβλημάτων του. Χρειάζεται μόνο ηρεμία, υπομονή και επιμονή….

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Πηγές:

Ελένη Σίγκου BSc, MSc Ψυχολογίας, Professional Certification στις Μαθησιακές Δυσκολίες – Δυσλεξία

Parentshelp