Μέσα από τις συζητήσεις που κάνουμε με διάφορούς ανθρώπους μαθαίνουμε τις σκέψεις τους, τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους. Βρέθηκα λοιπόν να συζητάω με ανθρώπους που αγωνιούσαν να μάθουν αν τα παιδιά τους έχουν κάποια ειδική εκπαιδευτική ανάγκη και τι να κάνουν γι’αυτό. Έτσι, σήμερα πήρα την απόφαση να γράψω σε αυτούς τους ανθρώπους.
Σύμφωνα
με το πρώτο άρθρο του ν.2817/2000 για την ειδική εκπαίδευση γίνεται προσδιορισμός
των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ως εξής:
«1.Άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες κατά
την έννοια του παρόντος, θεωρούνται τα άτομα που έχουν σημαντική δυσκολία
μάθησης και προσαρμογής εξαιτίας σωματικών, διανοητικών, ψυχολογικών,
συναισθηματικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων.
2. Στα άτομα αυτά περιλαμβάνονται
όσοι:
α)Έχουν νοητική ανεπάρκεια ή
ανωριμότητα.
β)Έχουν ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα
όρασης (τυφλοί ,αμβλύωπες) ή ακοής (κωφοί, βαρήκοοι).
γ)Έχουν σοβαρά νευρολογικά ή
ορθοπεδικά ελαττώματα ή προβλήματα υγείας.
δ)Έχουν προβλήματα λόγου και
ομιλίας.
ε)Έχουν ειδικές μαθησιακές
δυσκολίες στη μάθηση, όπως δυσλεξία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία).
στ)Έχουν σύνθετες γνωστικές
συναισθηματικές και κοινωνικές δυσκολίες και όσοι παρουσιάζουν αυτισμό και
άλλες διαταραχές ανάπτυξης.
3. Στα άτομα με ειδικές
εκπαιδευτικές ανάγκες περιλαμβάνονται επίσης πρόσωπα νηπιακής ,παιδικής και
εφηβικής ηλικίας που δεν ανήκουν σε μια από τις προηγούμενες περιπτώσεις, αλλά
έχουν ανάγκη από ειδική εκπαιδευτική προσέγγιση και φροντίδα για ορισμένη
περίοδο ή για ολόκληρη την περίοδο της σχολικής ζωής τους.
Οι μαθητές για τους οποίους δεν
συντρέχουν οι προϋποθέσεις των παραγράφων 2 και 3, καθώς και οι μαθητές που για
μόνο τον λόγο ότι η μητρική τους γλώσσα δεν είναι ελληνική, εμφανίζουν μειωμένη
σχολική επίδοση δεν θεωρούνται άτομα με ειδικές ανάγκες.»(Μπάρμπας,2013)
Δεν
πρέπει να ξεχνάμε πως σκοπός της εκπαίδευσης που προσφέρετε στους μαθητές είτε
με αναπηρία είτε με ειδικές μαθησιακές ανάγκες είναι η ανάπτυξη και εξέλιξη της
προσωπικότητας και των δεξιοτήτων τους για αυτόνομη συμμετοχή στον επαγγελματικό,
κοινωνικό, οικογενειακό αλλά και πολιτικό τομέα.
Στην
εξέλιξη του νόμου 3194/2003 προστίθενται
τα στοιχεία:
«1.Μαθητές με αναπηρία και ειδικές
εκπαιδευτικές ανάγκες θεωρούνται όσοι για ολόκληρη ή ορισμένη περίοδο της
σχολικής τους ζωής εμφανίζουν σημαντικές
δυσκολίες μάθησης εξαιτίας αισθητηριακών,
νοητικών, γνωστικών, αναπτυξιακών προβλημάτων, ψυχικών και νευροψυχικών
διαταραχών οι οποίες σύμφωνα με τη διεπιστημονική αξιολόγηση, επηρεάζουν τη
διαδικασία της σχολικής προσαρμογής και μάθησης…
2.Μαθητές με σύνθετες γνωστικές
,συναισθηματικές και κοινωνικές δυσκολίες, παραβατική συμπεριφορά λόγω
κακοποίησης, γονεϊκής παραμέλησης και εγκατάλειψης ή λόγω ενδοοικογενειακής βίας,
ανήκουν στα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες .
3.Μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές
ανάγκες είναι και οι μαθητές που έχουν μία ή
περισσότερες νοητικές ικανότητες
και ταλέντα ανεπτυγμένα σε βαθμό που υπερβαίνει
κατά πολύ τα προσδοκώμενα για την
ηλικιακή τους ομάδα.»(ΦΕΚ 199Α,2008)
Η παράλληλη στήριξη παρέχεται σε όσους μαθητές μπορούν να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα της τάξης τους εάν έχουν ατομική υποστήριξη και σε μαθητές με σοβαρές εκπαιδευτικές ανάγκες όταν δεν υπάρχει ειδικό σχολείο κοντά τους ή τμήμα ένταξης.
Αυτή ήταν μία σύντομη αναφορά στην ελληνική νομοθεσία.
Γονείς
και εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι μια γροθιά για το καλό των παιδιών. Μόνο αν
γνωρίζουμε ότι είμαστε στην ίδια πλευρά για τα παιδιά μόνο τότε μπορούμε να
έχουμε τα αποτελέσματα που επιθυμούμε.
Το
άρθρο αυτό το αφιερώνω σε κάθε έναν από εσάς που αγωνιά για το παιδί του.
Θάρρος θέλει η ζωή και τόλμη, όχι φόβο και ντροπή!
Διαβάστε
επίσης: Ο θεσμός της συνεκπαίδευσης και οι υποχρεώσεις του ειδικού παιδαγωγού
Παράλληλη στήριξη: Υποχρεώσεις και δικαιώματα εκπαιδευτικών
Επιμέλεια
άρθρου: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
