Πώς θα μάθει το παιδί να χρησιμοποιεί την τουαλέτα;

   Ως αποτέλεσμα συζήτησης με γονείς από την προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με την συχνή ενούρηση και παιδική ακράτεια, προέκυψε το σημερινό άρθρο με θέμα: πώς θα μάθει το παιδί να χρησιμοποιεί την τουαλέτα. Ένα ζήτημα που σκέφτονται όλοι οι γονείς όταν το παιδί μπαίνει στο δεύτερο (συνήθως) έτος της ηλικίας του. Ένα ζήτημα που φαντάζει βουνό. Σίγουρα είναι μία διαδικασία ιδιαίτερα χρονοβόρα, που χρήζει υπομονής και επιμονής, αλλά όχι κάτι ακατόρθωτο.

   Έτσι στη συνέχεια θα αναπτύξουμε τρόπους και συμβουλές για το πώς θα βοηθήσουμε το παιδί να εγκαταλείψει σιγά σιγά την πάνα και να χρησιμοποιεί την τουαλέτα ή το γιογιό. Αυτό που πρέπει να μας γίνει ξεκάθαρο είναι πώς η διαδικασία αυτή απαιτεί χρόνο και υπομονή, δεν είναι κάτι που θα το μάθει το παιδί επειδή το έκανε μία φορά. Οπότε γονείς μη τα παρατάτε!

   Πότε το παιδί είναι έτοιμο να μάθει να χρησιμοποιεί την τουαλέτα;

1. Όταν αρχίζει να εκφράζει ενόχληση για την λερωμένη πάνα.

2. Όταν μπορεί να εκφράζει την ανάγκη του να πάει στην τουαλέτα.

3. Όταν μπορεί να ακολουθεί απλές βασικές οδηγίες.

4. Όταν μπορεί να ανεβάζει και να κατεβάζει μόνο του την πάνα -βρακάκι ή το εσώρουχο και το παντελόνι. Εκείνη την περίοδο χρησιμοποιείστε ρούχα τα οποία είναι άνετα και το παιδί μπορεί να τα βάλει και να τα βγάλει μόνο του.

5. Όταν η πάνα παραμένει στεγνή για 2 ώρες ή το παιδί ξυπνά στεγνό μετά τον μεσημεριανό ύπνο. Σημάδι ότι το παιδί ελέγχει τους σφιγκτήρες τους και «ορίζει» πότε θέλει να κάνει την ανάγκη του.

6. Όταν δείχνει από μόνο του ενδιαφέρον για όλη την διαδικασία, σας ρωτάει τι κάνετε στο μπάνιο, προσπαθεί να μιμηθεί τις συνήθειες σας, κάνει την ίδια διαδικασία όταν παίζει με τα παιχνίδια του.

7. Όταν αρχίζει να έχει τακτικό ωράριο ως προς τις κενώσεις.

   Όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι κάποια σημάδια που οι γονείς μπορείτε να παρατηρήσετε και στη συνέχεια να τα διαχειριστείτε για την εκπαίδευση του παιδιού. Μία μικρή συμβουλή στο σημείο αυτό θα ήταν να επιλέξετε καλοκαιρινούς μήνες για την εκμάθηση χρήσης της τουαλέτας, όπου το παιδί θα φοράει πιο λίγα ρούχα και θα είναι πιο απελευθερωμένο. Καθώς επίσης, καλό θα ήταν να μη συμβαίνουν άλλα γεγονότα, αλλαγές, που θα του προκαλέσουν άγχος εκείνη την περίοδο, π.χ. ερχομός νέου μέλους στην οικογένεια.

   Πώς ξεκινάει η εκπαίδευση;

   Αρχικά πρέπει το παιδί να εξοικειωθεί με το να κάθεται στην τουαλέτα. Πραγματοποιήστε λοιπόν συχνές επισκέψεις στην τουαλέτα, με στόχο το παιδί να καθίσει εκεί για κάποιο χρονικό διάστημα (περίπου 1 λεπτό όπου σταδιακά θα αυξάνεται η χρονική διάρκεια).

   Παρακινείστε το παιδί να μπαίνει στην τουαλέτα μαζί σας και να παρατηρεί τη συμπεριφορά σας. Έτσι, βλέπει πώς κατεβάζετε τα ρούχα σας, κάθεστε στην τουαλέτα και κάνετε τσίσα ή κακά, σκουπίζεστε, ανεβάζετε τα ρούχα σας, τραβάτε το καζανάκι και πλένετε τα χέρια σας. Προτείνεται να βλέπει άτομα του ίδιου φύλου. Εναλλακτικά ή ενισχυτικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το αρκουδάκι – παιχνίδι για να δείξετε στο παιδί τι σημαίνει «πηγαίνω στην τουαλέτα» ή μέσω του μιμητικού παιχνιδιού με μια κούκλα - μωρό.

   Αγοράστε ένα γιογιό και τοποθετείστε το στην τουαλέτα. (Κυκλοφορούν τόσα γιογιό μέχρι και ακριβή αντίγραφα της τουαλέτας των ενηλίκων με ήχο για το νερό (καζανάκι) και θήκη για το χαρτί υγείας.) Δείξτε στο παιδί πώς καθόμαστε. Αρχικά η διαδικασία γίνεται με τα ρούχα. Αφήστε το παιδί να καθίσει όση ώρα θέλει στο δοχείο με την πάνα ή χωρίς. Ακόμα και τα αγόρια στην αρχή τα βάζουμε καθιστά στο γιογιό καθώς είναι δύσκολο να μάθουν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα και παράλληλα να είναι όρθια, να σημαδεύουν σωστά και ούτω καθεξής. Είναι μία διαδικασία που την μαθαίνουν μετέπειτα.

   Καλό θα ήταν όταν το παιδί πλέον χρησιμοποιεί μόνο του το γιογιό, να του φοράτε πάνες βρακάκι καθώς έτσι το παιδί νιώθει την υγρασία και καταλαβαίνει πότε ξεχάστηκε και δεν πήγε στην τουαλέτα.

   Σημαντικό επίσης είναι να εγκαταστήσετε το ειδικό παιδικό κάθισμα στην λεκάνη της τουαλέτας κι ένα σκαμνάκι για να μπορεί να ανεβαίνει μόνο του και να κάθεται άνετα. Μη μαλώσετε ποτέ το παιδί σε περίπτωση ατυχήματος ούτε να το κοροϊδεύετε γιατί έτσι μειώνετε την προσπάθεια του. Τέλος δείξτε του, τους σωστούς τρόπους υγιεινής. Πώς να σκουπίζονται, στα αγόρια να σηκώνουν το καπάκι και να μην λερώνουν καθώς και ότι πάντα πλένουμε να χέρια μας με άφθονο νερό και σαπούνι.

   Όπως ήδη σας ανέφερα η εκπαίδευση του παιδιού στη χρήση της τουαλέτας απαιτεί υπομονή και επιμονή! Μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες ή και μήνες έως ότου ολοκληρωθεί. Μην δείξετε σημάδια ανυπομονησίας και μη μαλώνετε το παιδί. Εφοπλιστείτε με υπομονή και να είστε σίγουροι πώς το παιδί θα μάθει όσα του διδάξετε όσο χρόνο (και πάνες) χρειαστεί.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like : Teacher's Blog

Πηγές:

http://www.4moms.gr

Children’s Hospital Boston &  Canadian Pediatric Society

https://psychagogein.gr

Συχνή ενούρηση και παιδική ακράτεια

   Συχνά γονείς προβληματίζονται διότι τα παιδιά τους παρότι είχαν μάθει να πηγαίνουν τουαλέτα μόνα τους ή να λένε ότι θέλουν τουαλέτα, ξαφνικά «τα κάνουν πάνω τους». Ενώ είχαν αυτονομηθεί ή εν μέρει, αντιμετωπίζουν κάποιο πισωγύρισμα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι έπαθε το παιδί;Ξέχασε ότι έμαθε; Θα το μάθει ξανά;

   Αυτά και άλλα τόσα είναι τα ερωτήματα που παιδεύουν τους γονείς. Το παιδί που βγαίνει από το πρόγραμμά του, την καθιερωμένη ρουτίνα του, νιώθει ανασφάλεια, φόβο και αυτός ίσως είναι και ο βασικός λόγος που θέλει συχνά τουαλέτα ή δεν προλαβαίνει να το πει ή «ξεχνάει».

   Άλλοι λόγοι που μπορεί να συμβαίνει αυτό είναι:

1.      Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.

2.      Αλλαγή παρέας/φίλων/τσακωμοί.

3.      Αλλαγή σπιτιού/δωματίου.

4.      Χωρισμός γονέων/συχνή αλλαγή σπιτιών/αποχωρισμός γονέων.

5.      Νέα μέλη στην οικογένεια/παρέα.

6.      Απώλεια αγαπημένου προσώπου/πένθος/παιχνιδιού/αντικειμένου.

7.      Άγχος/φόβος για το σχολείο.

8.      Άγχος γονέων.

9.      Για να αποφύγουν κάτι που δεν θέλουν να κάνουν, π.χ. να πάνε στο γιατρό.

   Όλα όσα προαναφέρθηκαν είναι καταστάσεις που προκαλούν ανασφάλεια στο παιδί, άγχος και φόβο. Του δημιουργούν αισθήματα που δεν μπορεί να διαχειριστεί και γι’ αυτό ξεσπά ,αν θέλετε, έτσι.

    Αυτό λοιπόν που προτείνω εγώ να κάνετε είναι να παρατηρήσετε, πότε συμβαίνει η συχνή ενούρηση ή η ακράτεια στο παιδί. Να προσπαθήσετε να δείτε που οφείλετε και να μειώστε τις αγχογόνες καταστάσεις. Κάτι που για εσάς είναι απλό και ανούσιο για το παιδί μπορεί να φαντάζει βουνό.

   Αν μειώσετε το άγχος, την ανασφάλεια και παρόλα αυτά συνεχίζεται η κατάσταση αυτή μπορείτε να επισκεφτείτε κάποιον ειδικό, όπου θα σας συμβουλεύσει καλύτερα και θα σας δώσει οδηγίες για να το διαχειριστείτε. Μη ξεχνάτε πως το παιδί δεν λησμόνησε όσα έμαθε, αυτή είναι η άμυνα του μην απελπίζεστε και σταθείτε δίπλα του…όπως ΠΑΝΤΑ…

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog