Γιατί δεν πρέπει να αθετούμε τις υποσχέσεις μας στα παιδιά;

   «Μαμά θα πάμε στο λούνα-παρκ;» -Θα πάμε το άλλο Σάββατο. «Θα μου δώσεις σοκολάτα;» -Θα σου δώσω όταν πάμε σπίτι. «Θα πάμε στην παιδική χαρά;» -Όταν τελειώσω με τις δουλειές. «Το άλλο Σαββατοκύριακο θα πάμε εκδρομή». Είναι ενδεικτικά κάποιες υποσχέσεις που δίνουμε κάποιες φορές οι γονείς και δεν τις τηρούμε.

   Απαντάμε βιαστικά και επιπόλαια στις ερωτήσεις τους, ή τάζουμε πράγματα όταν είμαστε χαρούμενοι.Έχετε αναρωτηθεί όμως τι αντίκτυπο έχει στα παιδιά η αθέτηση τους;

   Πρώτα απ’όλα χάνουμε την αξιοπιστία μας ως γονείς στα μάτια των παιδιών και χάνουν την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο μας. Όταν υποσχόμαστε κάτι και δεν το τηρούμε δημιουργούμε την εντύπωση ότι δεν είμαστε φερέγγυοι. Στα μάτια τους φαινόμαστε άτομα που άλλα λέμε και άλλα τελικά κάνουμε και δημιουργούμε σύγχυση στα παιδιά.

Πώς θα μας εμπιστευτούν αργότερα τα προβλήματα τους ή τα όνειρα τους για το μέλλον;

   Για τα παιδιά θα πρέπει να αποτελούμε πρότυπο χαρακτήρα και να είμαστε το πρόσωπο που θα εμπιστεύονται πιο πολύ στον κόσμο. Τους δημιουργούμε στενόχωρες αναμνήσεις. Για μας το να αθετούμε μια υπόσχεση μπορεί να μην έχει αντίκτυπο, αλλά έχει σημαντικό στη ψυχολογία του παιδιού. Όσο και αν μας φαίνεται υπερβολικό, τα παιδιά πληγώνονται από μια τέτοια συμπεριφορά και τους μένουν κάποιες φορές χαραγμένες στη μνήμη οι αθετημένες υποσχέσεις.

   Αλλά και οι ίδιοι γονείς κάποιες φορές μπορεί να νιώθουν ενοχικά που δεν μπορούν να μπορούν να τηρούν όσα υπόσχονται. Νιώθουν να μην υπολογίζουμε τις επιθυμίες τους και τα παιδιά τα ίδια. Κάθε παιδί θέλει να νιώθει ότι οι γονείς του το υπολογίζουν και το αντιμετωπίζουν σοβαρά. Ότι είναι εκεί ανά πάσα στιγμή για να ακούσουν τις επιθυμίες του και τα θέλω του, να τους μιλήσει για ότι το απασχολεί, για να κάνουν πράξη τα όνειρα του. Θέλουν να νιώθουν ότι τα λόγια τους έχουν αντίκρισμα και δεν χτυπάνε σε τοίχο.

   Για όλους αυτούς τους λόγους προτού υποσχεθούμε κάτι στο παιδί μας θα πρέπει να το σκεφτούμε καλά. Να συλλογιστούμε δηλαδή, αν υπάρχει πιθανότητα να μην το τηρήσουμε είναι καλύτερο να πούμε ότι δεν υποσχόμαστε κάτι, αλλά θα προσπαθήσουμε παρά να υποσχεθούμε επιπόλαια!

 Σύνταξη: Λίτσα Μπράχου

Επιμέλεια αναδημοσίευσης: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Αναδημοσίευση από:Nancy's Blog

Follow & Like: Teacher's Blog

Τηλεόραση και αρνητικές επιδράσεις στα παιδιά

   Η τηλεόραση έχει εισβάλλει στη καθημερινή ζωή τόσο των ενηλίκων όσο όμως και των παιδιών. Παρέχει πολλές δυνατότητες για ψυχαγωγία, εκπαίδευση και ενημέρωση. 

   Γεγονός είναι βέβαια ότι η τηλεόραση έχει και αρνητικές επιδράσεις κυρίως στα παιδιά. Συχνά οι γονείς λόγω του επιβαρυμένου καθημερινού προγράμματος τους μπορεί να επιτρέψουν στα παιδιά τους να παρακολουθήσουν τηλεοπτικά προγράμματα. Συνήθως ως «λύση» για να χαλαρώσουν και εκείνοι από το φόρτο της ημέρας.

  Ιδιαίτερα τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας μπορεί να επηρεαστούν σε μέγιστο βαθμό καθώς συγχέουν την φαντασία με την πραγματικότητα με αποτέλεσμα συχνά να αναπτύσσουν φοβίες, προβλήματα ύπνου, επιθετική συμπεριφορά, καθώς και υιοθέτηση λανθασμένων προτύπων. Τα παιδιά μέσω της συστηματικής παρακολούθησης και έκθεσης βίαιων τηλεοπτικών εκπομπών μπορεί να επηρεαστούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η επιθετικότητα να μεταφέρεται και στην καθημερινή τους ζωή και στις σχέσεις με τους άλλους.

  Τα παιδιά της σχολικής ηλικίας στην προσπάθεια τους να ταυτιστούν με τους τηλεοπτικούς ήρωες μπορεί να μιμηθούν μια επιθετική πράξη. Δεν είναι λίγες άλλωστε οι φορές που έχουμε ακούσει για άσκηση σχολικού εκφοβισμού (Ας μην ξεχνάμε και τα περιστατικά νευρικής ανορεξίας, αυτοκτονιών κ.α). Αρχίζουν να μην ευαισθητοποιούνται μπροστά στη βιαιότητα και γίνονται περισσότερο ευερέθιστα στο παιχνίδι τους και στις κοινωνικές τους συναναστροφές.

  Καλό θα ήταν να σημειωθεί πως εκπέμπει ακτινοβολία, η οποία είναι επικίνδυνη για τα μάτια των παιδιών. Το ίδιο βέβαια ισχύει για τις περισσότερες ηλεκτρονικές συσκευές.  Η τηλεόραση μπορεί να απομονώσει τα παιδιά. Ενώ θα μπορούσαν δηλαδή να παίζουν με τους φίλους τους, με τους γονείς τους ή ακόμη και μόνα τους κάποιο παιχνίδι, προτιμούν πλέον να είναι καθηλωμένα μπροστά από μια οθόνη και τις περισσότερες φορές να παρακολουθούν χωρίς έλεγχο τηλεοπτικά «σκουπίδια».

  Η τηλεόραση κρατά μακριά τα παιδιά από άλλες πολύ σημαντικές δραστηριότητες όπως είναι το διάβασμα, το παιχνίδι, οι σχολικές εργασίες, οικογενειακές αλληλοεπιδράσεις και κοινωνική ανάπτυξη και μόρφωση. Το παιδί παρακολουθεί την τηλεόραση χωρίς να χρησιμοποιεί την κριτική του σκέψη.

«Η τηλεόραση δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Κακός ή καλός είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να τη χρησιμοποιήσουμε».

Αδράξτε κάθε στιγμή με τα παιδιά σας… είναι σημαντική

Σύνταξη: Αμαλία Καλαματιανού

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικοί