Γιατί ο τρόπος που μιλάμε στα μωρά καθορίζει την ομιλία τους;

    Πόσες φορές έχετε πει στο μωράκι σας «μαμ» ή «τζιζ» ή «Έκανες βαβα;» ή ακόμη «Πάμε πίτι μας τώρα;»;  Αυτά και άλλα τόσα άμα καθίσετε και αναρωτηθείτε είναι λέξεις και φράσεις που λέτε καθημερινά στα παιδιά σας.

   Γιατί όμως δεν τα βοηθάμε με αυτό τον τρόπο;

   Χρησιμοποιώντας μια γκάμα από τέτοιες ψευδολέξεις νομίζουμε ότι βοηθάμε το παιδί μας να μάθει να μιλάει ή ακόμη και να συνδυάσει αυτές τις λέξεις με τα πρόσωπα και τα αντικείμενα που αντικατοπτρίζουν. Για παράδειγμα όταν λέμε «Έτοιμο το μαμ, έλα να φάμε», νομίζουμε πως το παιδί καταλαβαίνει πως είναι ώρα για φαγητό. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει.

   Όχι μόνο δεν βοηθάμε το παιδί μας με τέτοιο τρόπο αλλά καθυστερούμε και την καθαρή ομιλία του. Όσο εμείς χρησιμοποιούμε αυτές τις ψευδολέξεις ή φράσεις τόσο εκείνες αποθηκεύονται στη μνήμη του παιδιού και χρησιμοποιεί αυτές. Ύστερα εμείς όταν του λέμε π.χ. «πάμε στο αυτοκίνητο» και εκείνο δεν μπορεί να ανταποκριθεί λεκτικά γιατί στη μνήμη του υπάρχει η φράση «πάμε στο τουτού».

   Προσπαθήστε λοιπόν να μιλάτε στα παιδιά σας σαν να είναι κανονικοί ομιλητές, καθαρά, απλά και με ολοκληρωμένα νοήματα. Με αυτό τον τρόπο τα βοηθάτε να αποθηκεύουν στη μνήμη τους τις λέξεις ορθά και ύστερα να μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν. Όσο χαριτωμένο κι αν ακούγεται το «μαμ» ή το «τουτου» είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείται τις λέξεις «φαγητό» και «αυτοκίνητο» για να δημιουργήσουμε από νωρίς σαφή εικόνες και γνωστικά σχήματα.

 

Επιμέλεια:

Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like : Teacher's Blog

Παιδιά και αγένεια : Πώς να το διαχειριστούμε;

 

   Πολύ συχνά οι γονείς παραπονιούνται ότι τα παιδιά τούς μιλάνε με τρόπο προσβλητικό και αγενές. Ακόμα κι αν δεν χρησιμοποιούν άσχημη φρασεολογία, το περιεχόμενο του λόγου τους κρύβει ένα λεξιλόγιο «ενηλίκων» με διάχυτη ειρωνεία ίσως και επιθετικότητα. Συχνά οι γονείς δηλώνουν πως αδυνατούν να διαχειριστούν αυτή τη συμπεριφορά και πέφτουν στην παγίδα είτε της τιμωρίας είτε της λογομαχίας «ενήλικα με ενήλικα».

   Όπως είναι αναμενόμενο ο συνηθέστερος λόγος που το παιδί σας χρησιμοποιεί εκφράσεις ενηλίκων για να εκδηλώσει τα δυσάρεστα συναισθήματά του προς εσάς είναι η μίμηση. Το παιδί παρακολουθεί τις λεκτικές συμπεριφορές γύρω του και κρατά εκείνες που έχουν αποτελέσματα στην διεκδίκηση δικαιωμάτων ή στην πρόκληση ψυχικού πόνου στον άλλον.

   Έτσι, για παράδειγμα σε μια σκηνή αντιπαράθεσης στην τηλεόραση, το παιδί είναι σε θέση να αντιληφθεί ποιες από τις προτάσεις που ακούστηκαν οδήγησαν στην επίτευξη κάποιου στόχου, όποιος κι αν ήταν αυτός. Φυσικά το ίδιο αποτέλεσμα θα προκύψει και μέσω της παρατήρησης των αγαπημένων προσώπων του παιδιού. Αν οι γονείς μιλούν με συγκεκριμένο τρόπο, απρεπή, μεταξύ τους το ίδιο θα λάβει ως «σωστό» και το παιδί. Οι συναισθηματικά φορτισμένες εκφράσεις, γίνονται αντιληπτές και συγκρατούνται στη μνήμη του παιδιού.

   Όσο πιο μεγάλο είναι το παιδί και ανεπτυγμένος ο γλωσσικός του κώδικας τόσο πιο εύκολα συγκρατεί, ανακαλεί και χρησιμοποιεί τέτοιο λεξιλόγιο. Δεν σας έχει συμβεί ποτέ να ακούσετε το παιδί σας να επαναλαμβάνει τα λόγια σας σε ανύποπτο κιόλας χρόνο;

   Αν λοιπόν εσείς οι ίδιοι μάθετε να ελέγχετε την λεκτική έκφραση των συναισθημάτων σας αλλά και τις εκφράσεις σας θα είστε ένα καλό πρότυπο μίμησης για το παιδί σας. Ακόμα όμως κι αν εκείνο δεν έχει ακούσει τις προτάσεις που χρησιμοποιεί από εσάς, σίγουρα μπορείτε ευκολότερα να του θέσετε το όριο λέγοντάς του: « Δεν με έχεις ακούσει ποτέ να μιλάω έτσι. Δεν σου επιτρέπω λοιπόν να μιλάς κι εσύ έτσι!»

   Όπως και να ‘χει, σε καταστάσεις που τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου, καλό θα ήταν να μην έρθετε σε αντιπαράθεση με το παιδί σας αλλά να αφήσετε την κατάσταση να εξομαλυνθεί. Ύστερα επιλέξτε τον διάλογο και επαναλάβετε το συναίσθημά σας αλλά και το δικό του, «Ο τρόπος που μου μιλάς είναι προσβλητικός. Είμαι πολύ στενοχωρημένος/η και δε θα συνεχίσω μαζί σου τη συζήτηση.» ή «Σκέψου πώς θα ένιωθες αν σου μίλαγε ο κολλητός σου με αυτά τα λόγια! »ή «Σκέψου πώς θα ένιωθες αν σου μιλούσα και εγώ έτσι;». Στη συνέχεια το αφήνετε μόνο του να ηρεμήσει και όταν επιθυμεί εκείνο θα μιλήσετε.

   Όσο λιγότερο σας κάνει να χάνετε τον έλεγχο τόσο πιθανότερο είναι να αλλάξει τον τρόπο που σας απευθύνεται. Γι’ αυτό εφοδιαστείτε με υπομονή, ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και εστιάστε στο συναίσθημα σας.

   Να θυμάστε λοιπόν ότι ο ακατάλληλος λόγος του παιδιού σας μπορεί να διορθωθεί εφόσον:

α) Δεν είναι αποτέλεσμα μίμησης του δικού σας λόγου και

β) Δεν σας εξωθεί σε ακραίες συμπεριφορές (φωνές, απειλές, κλάμα κτλ ) αλλά σε μια αυστηρή και ψύχραιμη αντιμετώπιση.

 

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like:Teacher's Blog

*Τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στη Google