Μέχρι τότε επισκεφτείτε τις σελίδες μας και αναζητήστε ότι σας απασχολεί...
Αποφεύγεις να νιώθεις λύπη; Καταπίνεις τον θυμό σου; Θες να φαίνεσαι πάντα χαρούμενος; Ίσως μετά από αυτό το βίντεο να το ξανασκεφτείς...
Στο ακόλουθο βίντεο η κυρία Χρύσα Βαλαμουτοπούλου μας δίνει υλικό για προβληματισμό.
Επιμέλεια βίντεο: Βαλαμουτοπούλου Χρύσα
Ψυχοθεραπεία Εφήβων-Ενηλίκων
Εκπαιδεύτρια Ψυχολογίας
Συμβουλευτική γονέων
Follow & Like : Teacher's Blog
.Ήρθε η ώρα της Ιστορίας!
Επαναληπτική άσκηση στο 4ο κεφάλαιο Β' Ενότητας της Ιστορίας.
Εμπρός εκτάκια μου, κάντε κλίκ στο προφίλ μου και θα βρείτε την άσκηση 😉
Lalou S .
Εκπαιδευτικός
LiveWorkSheets Account: LalouS
https://www.liveworksheets.com/uj1234153iz
Follow & Like: Teacher's Blog
Τα Χριστούγεννα πλησιάσουν και ο στολισμός του δέντρου και του σπιτιού φυσικά είναι άκρως απαραίτητος. Λόγω της κατάστασης που βιώνουμε όλοι είναι λογικό να μην υπάρχει διάθεση. Σκεφτείτε όμως πως είναι μια καλή ευκαιρία να περάσετε δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά σας αλλά και εσείς να νιώσετε ευχάριστα.
Σας προτείνω λοιπόν να δοκιμάσετε τα
χειροποίητα Χριστουγεννιάτικα στολίδια με ζύμη αλατιού.
2 κούπες αλεύρι για
όλες τις χρήσεις
1 κούπα αλάτι
1 κούπα νερό
Και μπόλικη φαντασία.
Όσο ξεκουράζεται η ζύμη απλώστε
αντικολλητικό χαρτί σε 2 ταψιά. Ανοίξτε τη ζύμη σε φύλλο. Μπορείτε να
χρησιμοποιήσετε κουπ - πάτ ή ότι άλλο βολεύει εσάς για να δώσετε μορφή στη
ζύμη. Μη ξεχάσετε να ανοίξετε τρύπες στα στολίδια σας για να μπορέσετε να τα
κρεμάσετε.
Τώρα για το στέγνωμα υπάρχουν 2 επιλογές. Η
μία είναι να τα αφήσετε να στεγνώσουν από μόνα τους. Βέβαια θα χρειαστείτε πάνω
από 48 ώρες για να στεγνώσουν εντελώς. Η δεύτερη επιλογή είναι να τα βάλετε στο
φούρνο στους 80 βαθμούς για περίπου 4 ώρες. Φυσικά μην σκεφτείτε να ανεβάσετε
τη θερμοκρασία για να στεγνώσουν πιο γρήγορα, γιατί το μόνο που θα καταφέρετε
είναι να σπάσουν, να κάνουν φουσκάλες ή ρωγμές. Αν τα στεγνώσετε στο φούρνο,
μόλις τον κλείσετε αφήστε τα μέσα να κρυώσουν μόνα τους.
Και επιτέλους ήρθε η ώρα για τα χρώματα.
Αφήστε τη φαντασία σας να ταξιδέψει και να στολίσει τα στολίδια σας. Χρώματα,
χρυσόσκονη, πούλιες… ό,τι θέλετε εσείς.
Ύστερα, τα στολίδια σας
είναι έτοιμα να κοσμήσουν το δέντρο και το σπίτι σας.
Αναμένουμε τις φωτογραφίες
σας….Καλή διασκέδαση!
Επιμέλεια: Λάλου
Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like : Teacher's Blog
*Τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στη Google
Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η επίλυση παζλ σε καθημερινή βάση, έχει ως αποτέλεσμα τα καλύτερα δυνατά οφέλη για τον εγκέφαλο. Όπως όλοι γνωρίζουμε τα παζλ δεν είναι μόνο για ενήλικες αλλά ενδείκνυται και για παιδιά.
Στην αγορά κυκλοφορούν ποικίλα πάζλ για παιδιά με 2, 4, 6 … κομμάτια, με αποσπάσματα από την καθημερινή ζωή αλλά και ζωάκια, το οποίο λατρεύουν τα παιδιά. Υπάρχουν παζλ με πολλά χρώματα σχέδια ακόμη και 3D.
1.
Βελτιωμένη
μνήμη
Η επεξεργασία παζλ ενισχύει τις υπάρχουσες συνδέσεις
μεταξύ των εγκεφαλικών μας κυττάρων και ενισχύει τη δημιουργία νέων. Αυτά τα
αποτελέσματα ενισχύουν σημαντικά την ψυχική μας ταχύτητα και τη διαδικασία
σκέψης. Τα παζλ ενισχύουν τη μνήμη κυρίως επειδή χρειάζεται να αποθηκεύσουμε τα
σχήματα και τα χρώματα, καθώς και τη φαντασία της μεγαλύτερης εικόνας, για να
προσδιοριστούν ποια κομμάτια ταιριάζουν μαζί.
2.
Αύξηση
της εφευρετικότητας
Δεν είναι δυνατό να λύσουμε ένα παζλ αμέσως.
Απαιτούνται δοκιμές και σφάλματα. Έτσι κερδίζουμε τα οφέλη του συνδυασμού και
της δημιουργικότητας με μια εμπειρική εξέταση. Έτσι μαθαίνουμε να επιλύουμε προβλήματα
διαφόρων καταστάσεων.
3.
Υποστήριξη
ολόκληρης της διαδικασίας σκέψης
Τα παζλ μυαλού για τους ενήλικες απαιτούν την
ικανότητα αναγνώρισης των διαφορετικών τμημάτων συν τη συνολική εικόνα του
προβλήματος. Αυτό απαιτεί καλή λογική κρίση και εφευρετικότητα.
4.
Παραγωγή
ντοπαμίνης
Τα παζλ βοηθούν σημαντικά τον εγκέφαλό μας να
παράξει ντοπαμίνη, που είναι νευροδιαβιβαστής. Όταν ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται
σε μικρές ή τεράστιες ανακαλύψεις, όπως τη λύση ενός παζλ, απελευθερώνει
ντοπαμίνη. Αυτός ο νευροδιαβιβαστής προκαλεί βελτιωμένες κινητικές δεξιότητες,
αύξηση της ισχύος συγκέντρωσης, αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση και βελτίωση μνήμης.
5.
Διαλογισμός
Τα παζλ μας βοηθούν επίσης να χαλαρώσουμε
ψυχολογικά. Ακριβώς τη στιγμή που παιδεύεστε με ένα παζλ μελετώντας παράλληλα
τις πιθανές λύσεις.
6.
Διασκέδαση
και ποιοτικός χρόνος
Αντί να δείτε τηλεόραση ή να καθίσετε με το κινητό σας
στο κρεβάτι, λύστε παζλ με τους αγαπημένους σας ή ακόμη και μόνοι σας. Είναι
μια δραστηριότητα άκρως διασκεδαστική και δημιουργική.
Επιμέλεια : Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Πηγές:
https://www.skillbox.gr/news/view/Nea/8936/Ta-pente-ofeli-apo-tin-enasholisi-me-Puzzle
Τα κάλαντα είναι ένα από τα πιο ωραία έθιμα των Χριστουγέννων που κρατάει χρόνια. Ποιο παιδάκι δεν έχει βγει με τους φίλους του να τραγουδήσει τα κάλαντα;
Τα κάλαντα αποτελούν δημοτικά ευχητικά και εγκωμιαστικά τραγούδια που ψάλλονται εθιμικά κατ΄ έτος κυρίως την παραμονή μεγάλων θρησκευτικών εορτών όπως των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς (Αγ. Βασιλείου), των Θεοφανείων, ακόμη και των Βαΐων (ή του Λαζάρου), με εξαίρεση εκείνων της Μεγάλης Παρασκευής που είναι κατανυκτικά. Κύρια παραδοσιακά μουσικά όργανα που συνοδεύουν τα κάλαντα είναι το τρίγωνο, το λαούτο, το νταούλι η τσαμπούνα, η φλογέρα κ.α.
Τα κάλαντα που προήλθαν από τις Βυζαντινές Καλένδες
ανάγονται, κατά τύπο και όχι βεβαίως κατά περιεχόμενο, από το γνωστό έθιμο των
αρχαίων Ελλήνων της Ειρεσιώνης.
Στον ακόλουθο σύνδεσμο θα βρείτε τα κάλαντα όπως
ψάλλονται σε διάφορους τόπους της χώρας μας.
Εσείς λέγατε τα κάλαντα;;
Επιμέλεια: Λάλου
Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like:Teacher's Blog
Πηγές:
https://www.thinglink.com/scene/1390944852123844609
https://el.wikipedia.org/wiki/
* Τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας ανήκουν στη Google
Η ηχολαλία είναι ένα από τα βασικότερα
προβλήματα που αντιμετωπίζουν παιδιά με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή. Η
ηχολαλία είναι η αυθόρμητη επανάληψη της ομιλίας των άλλων, λέξεων, φράσεων και
προτάσεων. Η επανάληψη μπορεί να πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την ακρόαση των
λέξεων ή των ήχων, ή μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα, συνιστώντας με αυτόν τον
τρόπο ένα είδος καθυστερημένης ηχολαλίας.
Η ηχολαλία χωρίζεται σε άμεση και
καθυστερημένη. Η πρώτη συμβαίνει άμεσα, τη στιγμή που το παιδί ακούει κάποια
λόγια τα επαναλαμβάνει. Μπορεί να το ρωτήσετε για παράδειγμα «Πάμε βόλτα;» και
να σας απαντήσει «Πάμε βόλτα;», με τον ίδιο τόνο και χρώμα φωνής, εννοώντας όμως
«Ναι πάμε βόλτα».
Η δεύτερη παρουσιάζεται σε μεγαλύτερη
συχνότητα από την άμεση. Μπορεί να συμβεί ύστερα από μεγάλο χρονικό διάστημα
αφού έχει ακουστεί η φράση. Αυτά που επαναλαμβάνου τα παιδιά συνήθως τα
επηρεάζουν πολύ συναισθηματικά. Σκοπός της ηχολαλίας είναι να μετατραπεί σε
επικοινωνιακή ομιλία.
Η εμφάνιση της ηχολαλίας στα παιδιά που
βρίσκονται στο φάσμα αυτισμού, είναι ένα καλό σημάδι. Φανερώνει πως
επεξεργάζονται τα γλωσσικά ερεθίσματα, παρόλο που αυτό συμβαίνει με διαφορετικό
τρόπο απ’ ότι τα επεξεργάζονται συνήθως τα παιδιά της ηλικίας του.
Μη ξεχνάτε πως τα θετικά σημεία της ηχολαλίας,
ισχυρή μνήμη και μάθηση μέσω της μίμησης, μπορούν και πρέπει να
χρησιμοποιούνται με σκοπό την ενίσχυση της ομιλίας των παιδιών με διαταραχές
λόγου και επικοινωνίας.
Επιμέλεια: Λάλου
Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like : Teacher's Blog
Πηγές:
Η διαταραχή
ελλειμματικής προσοχής υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) είναι μια διαταραχή που
επισήμως διαγιγνώσκεται σε παιδιά και εφήβους. Τα τελευταία χρόνια έχει
σημειωθεί αυξημένη εγρήγορση στην παγκόσμια ψυχιατρική κοινότητα για την
αναγνώριση της διαταραχής αυτής στον ενήλικο πληθυσμό ως συνέχεια από την
παιδική και εφηβική ηλικία. Μάλιστα θα
προστεθεί και ως επίσημη διάγνωση στο «φρέσκο» εγχειρίδιο κατάταξης των
ψυχιατρικών διαταραχών της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (DSM-V) που
είναι προγραμματισμένο να εκδοθεί το μήνα που διανύουμε. Παρά την
προαναφερθείσα εγρήγορση, η διαταραχή αυτή είναι ίσως από τις λιγότερο
αναγνωριζόμενες παγκοσμίως στους ενήλικες, ενώ ο επιπολασμός της φτάνει έως και >5%, ποσοστό ιδιαίτερα υψηλό,
εάν αναλογιστεί κανείς για παράδειγμα ότι οι διάφοροι τύποι αγχωδών διαταραχών
ξεχωριστά έχουν παρόμοια ποσοστά εμφάνισης. Η ΔΕΠΥ δείχνει σαφή προτίμηση στο αντρικό φύλο σε
αναλογία τουλάχιστον 3>1.
Η ΔΕΠΥ στην παιδική και εφηβική ηλικία δημιουργεί διάφορα προβλήματα στην σχολική και κοινωνική
λειτουργικότητα των παιδιών και συχνά παρουσιάζει συννοσηρότητα και με άλλες
οντότητες όπως διαταραχές άγχους, διάθεσης , συμπεριφοράς και χρήσης ουσιών. Σε
πάνω από τις μισές περιπτώσεις η
διαταραχή συνεχίζεται έστω και με μερική ύφεση στην ενήλικη ζωή. Οι
παράγοντες κινδύνου συνέχισης της διαταραχής είναι το οικογενειακό ιστορικό, η
ένταση των συμπτωμάτων, ο συνδυασμένος τύπος (βλέπε παρακάτω), η συννοσηρότητα
και οι επιβαρυντικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Τα πυρηνικά χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ αφορούν τη λειτουργία της
προσοχής, την υπερκινητικότητα και την παρορμητικότητα. Κλινικά υπάρχουν 3
τύποι στον καθένα από τους οποίους προεξάρχει η ελλειμματική προσοχή, η
υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα ή και τα δύο (συνδυασμένος τύπος).
Εξυπακούεται ότι τα συμπτώματα πρέπει να έχουν μεγάλη διάρκεια τουλάχιστον 6
μηνών. Αυτό είναι σημαντικό γιατί ενίοτε σε όλους μας μπορεί να εμφανιστούν
κάποια από τα συμπτώματα της διαταραχής π.χ. σε περιόδους έντονου στρες ή
κόπωσης. Επιπλέον, τα συμπτώματα θα πρέπει να έχουν ξεκινήσει στην παιδική ή
εφηβική ηλικία, ασχέτως εάν αναγνωρίστηκαν τότε ή όχι.
Η προσοχή αποτελεί μια ανώτερη ψυχική λειτουργία μέσω της
οποίας επιτυγχάνεται ενεργητική ή παθητική εστίαση σε αισθητηριακά δεδομένα ή
σε άλλες ανώτερες λειτουργίες. Στη ΔΕΠΥ η
εστίαση στις διάφορες ασχολίες και υποχρεώσεις της καθημερινότητας συνήθως
είναι προβληματική. Η προσοχή διασπάται
εύκολα από εξωτερικά (ή εσωτερικά όπως σκέψεις) ερεθίσματα. Το
άτομο πάσχει από εμφανή έλλειψη
τάξης και οργάνωσης, χάνει πράγματα, ξεχνά πράγματα, δυσκολεύεται να
ολοκληρώσει καθήκοντα που απαιτούν επαναλαμβανόμενη νοητική
προσπάθεια όπως μια εργασία στο πανεπιστήμιο ή στον επαγγελματικό του χώρο και
του ξεφεύγουν λεπτομέρειες. Βεβαίως και υπολείπεται στο multitasking, δηλαδή στην ενασχόληση με
περισσότερα από ένα πράγματα ταυτόχρονα. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι
συχνά μοιάζει να μην ακούει τι του
λένε σε μια συζήτηση και να χρειάζεται επανάληψη. Επίσης, συχνά
εμφανίζει αναποφασιστικότητα ακόμα
και για ήσσονος σημασία θέματα.
Η υπερκινητικότητα εκδηλώνεται με συνεχείς άσκοπες κινήσεις π.χ. του ποδιού
(fidgeting) ή περπάτημα πέρα δώθε, δυσκολία παραμονής στην ίδια θέση για
επαρκές διάστημα, υποκειμενικό αίσθημα
εσωτερικής ανησυχίας και έντασης και συχνά υπερβολική ομιλία.
Η παρορμητικότητα εκδηλώνεται με πράξεις απουσία σκέψης, ανυπομονησία, συναισθηματική ευμεταβλητότητα,
εκρήξεις θυμού και μπορεί να έχει δυσάρεστα αποτελέσματα στην
καθημερινή ζωή όπως συχνοί καυγάδες, προβληματική οδήγηση με πολλές κλήσεις ή
ατυχήματα, παραβατική συμπεριφορά, υπερβολικές σπατάλες χρημάτων, εύκολη
εναλλαγή συντρόφων, αδυναμία σταθεροποίησης σε εργασιακό επίπεδο και σε επίπεδο
σχέσεων. Τέλος ένα σημαντικό ζήτημα είναι και η χρήση ουσιών με συχνότερο το αλκοόλ, κατάσταση που δυσκολεύει
και επιπλέκει τη θεραπευτική προσέγγιση.
Γενικώς στον ενήλικο πληθυσμό η εικόνα
μπορεί να μην είναι εμφανής και να ξεφύγει της διάγνωσης λόγω της
συννοσηρότητας με διαταραχές άγχους και διάθεσης και χρήσης ουσιών. Δεν είναι
ασυνήθιστη η δυσκολία στην διάγνωση λόγω κοινών κλινικών γνωρισμάτων με διαταραχές
όπως π.χ. η μανιακή ή υπομανιακή φάση της διπολικής διαταραχής. Πρέπει να
σημειωθεί ότι στην αμιγή ΔΕΠΥ δεν υπάρχει νοητική υστέρηση, απλώς υπάρχουν
περιπτώσεις που συμπτώματα ΔΕΠΥ εμφανίζονται δευτερογενώς στο πλαίσιο
διαταραχών του φάσματος του αυτισμού και συνδρόμων νοητικής υστέρησης.
Η διάγνωση γίνεται μέσω κλινικής εξετάσης από ψυχίατρο, ενώ
επικουρικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ειδικά γραπτά τεστ ερωτήσεων. Δεν
υπάρχουν βιολογικοί δείκτες ή άλλες εξετάσεις διαγνωστικές της ΔΕΠΥ.
Η διαταραχή αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά.
Ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις όπως η CBT, η ψυχοεκπαίδευση, η συμβουλευτική
π.χ. στην οργάνωση του χρόνου και άλλες μπορούν να ενισχύσουν το τελικό
αποτέλεσμα. Είναι ευνόητο ότι η
φαρμακευτική ή/και ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση των συχνών συννοσηρών
καταστάσεων επίσης εδραιώνει όσο το δυνατόν πιο βέλτιστο θεραπευτικό
αποτέλεσμα.
Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη μεθυλφαινιδάτη άμεσης
(Ritalin) και παρατεταμένης αποδέσμευσης (concerta), ουσία που ανήκει στους διεγέρτες
του ΚΝΣ. Η δράση της εκδηλώνεται μέσω αναστολής της αντλίας επαναπρόσληψης των
μονοαμινών ντοπαμίνη & νοραδρεναλίνη αυξάνοντας τη συγκέντρωσή τους στη
συναπτική σχισμή μεταξύ των νευρώνων. Εξαιτίας της σημαντικής ντοπαμινεργικής
και νοραδρενεργικής εννεύρωσης του προμετωπιαίου φλοιού (περιοχή του εγκεφάλου
κατεξοχήν ρυθμιστική των πυρηνικών συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ δηλαδή της προσοχής,
της κινητικής δραστηριότητας και της παρορμητικότητας, αλλά και άλλων όπως της
λήψης αποφάσεων και επίλυσης προβλημάτων), η επίδραση αυτή της μεθυλαφαινιδάτης
έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα. Με παρόμοιο τρόπο, αλλά με τη διαφορά ότι επιδρά
μόνο στη νοραδρενεργική νευροδιαβίβαση, δρα η ατομοξετίνη (strattera). Τα δύο αυτά φάρμακα πρέπει να χορηγούνται υπό
την αυστηρή επίβλεψη ψυχιάτρου αφενώς γιατί υπάρχει κίνδυνος εθισμού στη
μεθυλφαινιδάτη σε περίπτωση αλόγιστης χρήσης και αφετέρου λόγω της ανάγκης
ελέγχου πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών και αλληλεπιδράσεων με άλλους
φαρμακευτικούς παράγοντες. Επιπλέον δύναται να έχουν παράλληλη
δράση και σε συννοσηρές καταστάσεις όπως η κατάθλιψη και η συναισθηματική
αστάθεια. Ανεξάρτητα από αυτό οι συννοσηρές καταστάσεις πρέπει να
αντιμετωπίζονται αναλόγως το ποια κλινική εικόνα προεξάρχει. Για παράδειγμα, σε
περίπτωση κατάχρησης αλκοόλ θα πρέπει αρχικά να γίνει η θεραπεία αποτοξίνωσης
και σε δεύτερο χρόνο η φάση αποκατάστασης που θα συμπεριλάβει το επίπεδο της
συναισθηματικής κατάστασης , άγχους και έντασης των συμπτωμάτων της ΔΕΠΥ όσον
αφορά τη συνέχεια της θεραπευτικής αντιμετώπισης. Άλλα φάρμακα που μπορεί να
χρησιμοποιηθούν ως 2ης επιλογής θεραπεία είναι αντικαταθλιπτικά όπως η
βουπροπιόνη, η βενλαφαξίνη και τα τρικυκλικά καθώς και η μοδαφινίλη.
Η διαδικτυακή κοινότητα για τη ΔΕΠΥ http://www.adhdforum.gr είναι ένας πολύ ενδιαφέρον
ιστότοπος (απρόσμενα χρήσιμος για τα ελληνικά δεδομένα) για άτομα με τη
διαταραχή και όχι μόνο. Στο φόρουμ συζητώνται αρκετά εξειδικευμένα ζητήματα που
αφορούν τη διαταραχή, ενώ έχουν δημιουργηθεί και ομάδες αυτοβοήθειας. Πρέπει
βέβαια να ειπωθεί ότι ναι μεν η ενημέρωση που προσφέρεται στο διαδίκτυο έχει τη
χρησιμότητά της, αλλά τον τελευταίο λόγο θα πρέπει να έχει ο ψυχίατρος, ο
οποίος ως ειδικός έχει την επιστημονική κατάρτιση, αλλά και γνωρίζει καλύτερα
τον ασθενή του, εξατομικεύοντας την οποιαδήποτε θεραπευτική παρέμβαση.
Επιμέλεια: Σπύρος Καλημέρης
Ψυχίατρος –
Ψυχοθεραπευτής
Ορμινίου 34-36, 2ος
Όροφος, Ιλίσια, 11528, Αθήνα Κινητό: 6973389212 –
Σταθερό: 2130248566
Αρχική δημοσίευση: www.allaboutparents.gr
Όπως έχουμε αναφέρει και σε παλαιότερα άρθρα το διάβασμα με τα παιδιά μας τα βοηθά να αναπτύξουν τον λόγο και την φαντασία τους. Τι γίνεται όμως όταν τους διαβάζουμε εμείς το βιβλίο;
Έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης,
στα παιδιά των οποίων οι γονείς τους διαβάζουν κάθε μέρα και από λίγο
αναπτύσσουν μεταξύ τους καλύτερες σχέσεις. Επιπλέον, εντάσσουν το διάβασμα πιο
νωρίς στη ζωή τους αλλά και η αναγνωστικές τους ικανότητες είναι πιο
ανεπτυγμένες.
Σε άλλες
έρευνες έχει παρατηρηθεί πως το η ανάγνωση βιβλίων σε μικρά παιδιά τα βοηθά
στην εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας πιο γρήγορα και εύκολα. Αφού είναι
γεγονός ότι η περίοδος από τη γέννηση μέχρι και τα 3 έτη είναι καθοριστική για
την εκμάθηση της γλώσσας αλλά και την προσαρμογή στο σχολείο.
Η ανάγνωση των βιβλίων από τους γονείς στα
παιδιά τα βοηθά επίσης στη μίμηση της φωνής, του χρωματισμού αυτής, στη
διεύρυνση του λεξιλογίου αλλά και της έκφρασης. Πόσες είναι άραγε οι φορές που
έχετε ακούσει τα μικρά σας να επαναλαμβάνουν φράσεις σας ;
Τέλος, η ύπαρξη βιβλίων στο σπίτι είναι
πολυσήμαντη. Τα βιβλία παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εκπαίδευση του παιδιού
αλλά και γενικά στην αντίληψη που έχει για τη γνώση. Οφείλουμε να θυμόμαστε ότι
αποτελούμε πρότυπο για τα παιδιά και εάν επιθυμούμε το παιδί μας να αγαπήσει το
διάβασμα, θα πρέπει πρώτα εμείς να του δώσουμε το παράδειγμα.
Επιμέλεια: Λάλου
Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like:Teacher's Blog
* Τα πνευματικά δικαιώματα της φωτογραφίας τα έχει η Google
Πάμε να κάνουμε επανάληψη στα Μαθηματικά;
Στο προφίλ μου στο Liveworksheets μπορείτε να βρείτε επαναληπτικές ασκήσεις στα Μαθηματικά ΣΤ' Δημοτικού.
Θα σε βοηθήσει έτσι να θυμηθείς, στις θέσεις των ψηφίων αλλά και την στρογγυλοποίηση.
Επισκέψου την σελίδα μου LalouS 😉
Εκπαιδευτικός
LiveWorkSheets Account: LalouS
https://www.liveworksheets.com/uj1234153iz
Follow & Like: Teacher's Blog
Εισαγωγή
Το ζήτημα του θανάτου/της απώλειας είναι πολύ σημαντικό, καθώς εστιάζει τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Άλλωστε την κατάσταση αυτή μπορούμε να την κατανοήσουμε και μέσα από την κοινωνική ανθρωπολογία. Βιβλία που έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Νήσος, εστιάζουν σε αυτό το θέμα πέρα από το εκπαιδευτικό πλαίσιο, δηλαδή στο πλαίσιο της φυλής και του πολιτισμού. Άλλωστε στον τρόπο που βιώνουμε τα αισθήματα του θανάτου ή της απώλειας πάνω κάτω δεν διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό. Ίσως, όμως, ως προς την ένταση και τη διάρκεια αυτών των συναισθημάτων να διαφέρουμε.
Η έννοια του θανάτου μπορεί να εξηγηθεί μέσα
από διάφορες θεωρίες, όπως την ψυχαναλυτική θεωρία του Sigmund Freud και της
θεωρίας των σταδίων του John Bowlby (Κρυσταλλίδου, 2013). Η Κρυσταλλίδου
αντλώντας στοιχεία από τον Sigmund Freud υποστηρίζει ότι υπάρχει μια σημαντική
διαφορά στον τρόπο έκφρασης της απώλειας/του θανάτου μεταξύ των ενήλικων και
των παιδιών. Αναφορικά με την πρώτη ομάδα, τους ενήλικες, αυτοί αποφεύγουν να
μιλούν για την απώλεια/ το θάνατο, δηλαδή εμφανίζονται πιο συγκρατημένοι, ενώ η
δεύτερη ομάδα, τα παιδιά, φαίνεται να μην έχουν αναστολές και να διακρίνονται
από μια μορφή ενθουσιασμού, χρησιμοποιώντας το παιχνίδι και το λόγο τους σε
εκφράσεις που συνδέονται με την απώλεια/το θάνατο. Η Λεονταρή το 2008
στηριζόμενη στη διεθνή βιβλιογραφία, υποστήριξε ότι η ικανότητα του παιδιού με
καταλαβαίνει την απώλεια/ τον θάνατο σχετίζεται με τον χειρισμό του σε
ορισμένες αφηρημένες έννοιες, όπως, για παράδειγμα, το αναπόφευκτο, τη μη αναστρεψιμότητα,
την αιτιότητα, την παγκοσμιότητα και την πτώση των λειτουργιών (Κρυσταλλίδου,
2013, για μια ανασκόπηση πάνω σε αυτό το θέμα βλ. στο ίδιο και στη σελ. 20).
Ιστορικά η κατανόηση της έννοιας της
απώλειας/του θανάτου από τα παιδιά σε ερευνητικό επίπεδο αρχίζει από τη
δεκαετία του 1930 με έρευνες να γίνονται συστηματικά μέχρι τη δεκαετία του 1980
(Κρυσταλλίδου, 2013). Μερικά από τα αποτελέσματα αυτών των παλαιότερων ερευνών
έδειξαν ότι η κατανόηση της έννοιας του θανάτου αποκτάται από τα παιδιά στην
ηλικία των 5 και 7 ετών, ενώ η απόκτηση μιας ώριμης εικόνας της έννοιας του
θανάτου ξεκινά από την ηλικία των 10 ετών (Κρυσταλλίδου, 2013).
Σχετικά με τις αντιδράσεις που βιώνουν τα παιδιά, η Κρυσταλλίδου αντλώντας κάποιες αναφορές από τη διεθνή βιβλιογραφία αναφέρει ότι υπάρχουν 8 αντιδράσεις κι αυτές είναι: (1) κλονισμός και άρνηση, (2) θυμός, (3) ενοχές και αυτοκατηγορίες, (4) έντονο άγχος και φόβος, (5) διαταραχές ύπνου, (6) απόσυρση, (7) σωματικές αντιδράσεις/ εκδηλώσεις και (8) προβλήματα στο σχολείο (Κρυσταλλίδου, 2013). Κάποιες από αυτές τις αντιδράσεις θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι εντοπίζονται και στους ενήλικες.
Σχολείο και
αντιμετώπιση του θανάτου/ της απώλειας
Η αντιμετώπιση μιας τέτοιας σοβαρής
κατάστασης απαιτεί την εμπλοκή όλων και όχι μόνο του/ της εκπαιδευτικού. Για
παράδειγμα σημαντική είναι και η συμμετοχή των ψυχολόγων και των κοινωνικών
λειτουργών, αλλά και της οικογένειας. Όταν η αντιμετώπιση έχει ως σύμμαχους
όλους, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι παραπάνω από απλώς θετικά.
Από πλευράς μαθητή/μαθήτριας, ο/η
εκπαιδευτικός χρειάζεται να έχει ανοικτό πνεύμα, να δείχνει κατανόηση, να δίνει
χρόνο και χώρο για έκφραση, να μη κρίνει τα αισθήματα των μαθητών/ μαθητριών,
να τους παρακινεί να εκφράζονται για τα αισθήματα που βιώνουν μέσα από
διάφορους τρόπους (π.χ. ζωγραφική, μουσική, χορός, γράψιμο, κ.λπ). Πάνω από όλα
ο/η εκπαιδευτικός πρέπει να είναι οπλισμένος/η με υπομονή και να συζητάει,
καθώς και να οργανώνει δραστηριότητες από κοινού με την οικογένεια, αλλά και
τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους που εργάζονται σ τη σχολική μονάδα.
Από πλευράς εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντικό να εκπαιδεύεται πάνω σε αυτό το θέμα μέσα από ποιοτικά βιωματικά εργαστήρια, τα οποία θα έχουν και ως καθοδηγητές/τριες ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς. Με αυτόν τον τρόπο θα αγγίξει όλες τις πτυχές αυτής της κατάστασης, δηλαδή θα έχει μια πολύπλευρη κατανόηση και αντίληψη για το θέμα. Από την άλλη, σημαντικό είναι ο/η εκπαιδευτικός να εκπαιδευτεί βιωματικά και στη χρήση των τεχνών ως μέσο θεραπείας και έκφρασης σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις. Η τέχνη ως μέσο έκφρασης όχι μόνο μας βοηθά να εξωτερικεύσουμε αυτά τα αισθήματα που βιώνουμε εξαιτίας αυτής της κατάστασης, αλλά μας βοηθά να έρθουμε και πιο κοντά με τον εαυτό μας, να κατανοήσουμε τα αισθήματα μας και να τα αντιμετωπίσουμε, δηλαδή να μη φτάσουμε στο βαθμό εμείς (εκπαιδευτικοί) ή οι μαθητές/μαθήτριες να έχουμε/έχουν παθολογικά συναισθήματα, τα οποία με τη σειρά τους θα επηρεάσουν και την προσωπικότητά μας/τους. Επίσης, η τέχνη μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τους φόβους του θανάτου/ της απώλειας που πολλές φορές δημιουργούμε μέσα μας. Συνεπώς, η ένταξη της τέχνης ως μέσο έκφρασης και θεραπείας στα σχολεία είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Επίλογος-Συμπέρασμα
Η κατανόηση του θανάτου/της απώλειας είναι, θα λέγαμε, κάτι πολύ δύσκολο και πολύπλοκο. Χρειάζεται σφαιρική αντιμετώπιση. Η ολιστική αντιμετώπιση δεν έρχεται εν μια νυκτί. Στην ουσία πρέπει να κατανοήσουμε ότι όλα θέλουν χώρο, χρόνο, υπομονή, δύναμη και κατανόηση, προκειμένου να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Οι άνθρωποι είτε είναι πολύ σημαντικοί, είτε λιγότερο σημαντικοί πάντα αφήνουν το στίγμα τους στη ζωή μας, καθώς μέσα από την προσωπικότητά τους και τις πρακτικές τους μας επηρεάζουν πολύ ή λίγο, όπως υποστηρίζει και ο ελληνοαμερικανός ιατρός κοινωνιολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Yale, Νικόλας Χρηστάκης. Στις ημέρες της πανδημίας του νέου κορωναϊού απαιτείται μια πιο καλή και στοχευμένη βιωματική εκπαίδευση, ώστε τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι μαθητές/ μαθήτριες να είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τον θάνατο/την απώλεια ενός πολύ ή λιγότερο αγαπημένου προσώπου που νοσεί πολύ βαριά από το νέο κορωναϊό που προκαλεί τη νόσο COVID-19. Δεν θα ήταν κακό να εμπλέξουμε και σε αυτή τη βιωματική εκπαίδευση και τους γονείς, καθώς μέσω αυτών τα αποτελέσματα θα είναι και πιο δυνατά. Άρα, λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η εμπλοκή όλων σε μια τέτοια κατάσταση, αλλά και στα βιωματικά εργαστήρια μας βοηθάει να κατανοήσουμε και να αντιμετωπίσουμε καλύτερα το θάνατο/ την απώλεια ενός προσώπου, είτε αυτό αφορά το συγγενικό είτε το σχολικό περιβάλλον.
Επιμέλεια: Μαντζίκος
Κωνσταντίνος
Εκπαιδευτικός
Π.Ε.61-Ερευνητής
Αρχική δημοσίευση: sciencart
Βιβλιογραφικές
αναφορές
Κρυσταλλίδου, Ε.
(2013). Η διαχείριση του πένθους των παιδιών στο σχολικό πλαίσιο: Στάσεις και
αντιλήψεις εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αδημοσίευτη Διπλωματική
Εργασία. Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα, Ελλάδα.
Σημείωση: Η φωτογραφία
ανήκει σε δικαιώματα της Google και το παρόν κείμενο αποτέλεσε εργασία του
συγγραφέα σε μοριοδοτούμενο επιμορφωτικό σεμινάριο.
Όπως όλα τα συναισθήματα έτσι και ο θυμός
είναι απόλυτα αποδεκτός. Κάποιοι φοβούνται να τον εκφράσουν και του βάζουν
εμπόδια και «μη», αλλά με αυτόν τρόπο καταπιέζονται και καταπιέζουν. Κρύβεις
κάτω από το χαλάκι ποτέ την χαρά σου; Η απάντηση είναι «όχι». Τότε γιατί να
κρύψεις και τον θυμό σου; Είναι και αυτό ένα συναίσθημα, εξίσου ιδιαίτερο,
διότι χρειάζεται την βοήθεια σου για να το διαχειριστείς.
Στην περίπτωση των παιδιών η διαχείριση του
θυμού είναι ακόμη πιο ιδιαίτερη περίπτωση. Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να
γνωρίζουν ότι εάν θυμώσουν, οι άλλοι δεν θα σταματήσουν να τα αγαπούν.
Χρειάζεται οι ενήλικες με ήρεμο τρόπο και ωριμότητα να διαχειρίζονται τέτοιες
καταστάσεις και να δείχνουν ότι είναι αποδεκτές. Αγαπάμε όλα τα συναισθήματα.
Η υγιής διαχείριση του θυμού και η υγιής
αυτοεκτίμηση είναι στενά συνδεδεμένες. Έτσι όταν ένα παιδί είναι ήδη θυμωμένο,
μην αρχίσετε να φωνάζετε και εσείς με σκοπό να το καλύψετε, να το τρομάξετε ή
να το τιμωρήσετε ή να το απειλήσετε. Προσπαθήστε:
·
Να διατηρήσετε την ηρεμία σας.
·
Κατεβείτε στο ίδιο επίπεδο με αυτό του
παιδιού.
·
Δείξτε στο παιδί ότι είστε ο κατάλληλος
για να διαχειριστεί τον θυμό του με ηρεμία.
·
Δώστε του την προσοχή που χρειάζεται.
Απερίσπαστα είστε εκεί για εκείνο.
·
Ταυτιστείτε συναισθηματικά με το παιδί
(τι νιώθει τώρα; , τι θέλει να μου πει; ,γιατί στέκεται εκεί;)
· Αναγνωρίστε την αναστάτωση του παιδιού
σας «βλέπω πως έχεις θυμώσει», με αυτή τη φράση επιβεβαιώνετε ότι έχετε
καταλάβει τα όσα νιώθει.
· Στα μικρότερα παιδιά (προσοχή στην
εφηβεία), μια αγκαλιά , ένα χάδι ή ένα απαλό χάδι, ενδεχομένως να έχει θετικά
αποτελέσματα στην εξομάλυνση της έντασης.
· Τις περισσότερες φορές τα παιδιά θα
θέλουν να μοιραστούν μαζί σας τι συμβαίνει. Βεβαιωθείτε ότι έχετε καταλάβει την
κατάσταση από την πλευρά του παιδιού. Κάντε ερωτήσεις και ξεκαθαρίστε τα
γεγονότα.
· Αν γνωρίζετε ότι το παιδί σας θα αντιδράσει θετικά στο χιούμορ, μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να εκτονωθεί η κατάσταση .
Ένας ευαίσθητος ενήλικας συνήθως μπορεί να
βοηθήσει τα παιδιά να βρουν λύσεις σε μια διένεξη, όμως είναι σημαντικό να
μάθουν τα παιδιά να διαχειρίζονται τέτοιες καταστάσεις μόνα τους. Εάν ένας ενήλικας
παρεμβαίνει συνέχεια με σκοπό την υποβοήθηση για την λύση του προβλήματος,
χωρίς όμως να διδάσκει στα παιδιά τις απαραίτητες δεξιότητες, τότε ενισχύει τη
νοοτροπία: εκφράζω αμέσως τον θυμό μου και βασίζομαι στους άλλους για την
αντιμετώπιση του δικού συναισθήματος και του προβλήματος, κάτι το οποίο δεν θα
βοηθήσει το παιδί και στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Επιμέλεια: Λάλου
Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Πηγή:
«Παιχνίδια διαχείρισης
θυμού για παιδιά, Όταν το παιδί είναι ήδη θυμωμένο» σελ.45
M.Plummer
Εκδόσεις: Πατάκης
Η θεραπευτική ιππασία είναι μία δραστηριότητα η οποία χρησιμοποιεί την κίνηση του αλόγου, για να βελτιώσει νευρολογικές και αισθητηριακές δυσλειτουργίες σε ασθενείς με κινητικά και νοητικά προβλήματα. Η ιπποθεραπεία είναι μια εναλλακτική μορφή θεραπείας που χρησιμοποιεί ως θεραπευτικό μέσο το άλογο και πραγματοποιείται σε εξωτερικό περιβάλλοντα χώρο.
Όπως έχει προκύψει από διάφορες έρευνες η
ιπποθεραπεία ενδείκνυται σε μία σειρά νευρολογικών και αναπτυξιακών διαταραχών όπως
είναι:
Τα
αποτελέσματα της ιπποθεραπείας είναι πολλαπλά, ωστόσο εν συντομία:
 |
| Η Luna, από το κέντρο ιππασίας M&M horse club |
Όταν λοιπόν αποφασίσετε πως το
παιδί σας χρήζει κάποιου είδους θεραπείας, σκεφτείτε σοβαρά αυτή της ιπποθεραπείας.
Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό και έξω από τα πλαίσια μίας αίθουσας, είναι η
επαφή με την φύση, τα ζώα και τον εξειδικευμένο θεραπευτή που την κάνουν
ξεχωριστή .
Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like:Teacher's Blog
Πηγές:
https://www.katsiti-horses.gr/
http://www.hellashippotherapy.com/428375224
Από την έλευσή του το νεογέννητο, ένα μικρό πλάσμα, έχει θολή όραση, επικοινωνεί με το κλάμα, δεν μπορεί να στηρίξει το κεφάλι του και κουνά...
.png)
.png)
