Έτσι
λοιπόν το προηγούμενο διάστημα ασχοληθήκαμε με τον σεβασμό και πως ο καθένας
από εμάς εφαρμόζει αυτή την αξία στην ζωή και την καθημερινότητά του. Μετά
λύπης μου διαπίστωσα πως λίγα παιδιά γνώριζαν πως ο σεβασμός βρίσκεται ακόμη και
στα πιο μικρά καθημερινά πράγματα. Όπως για παράδειγμα να πετάμε τα σκουπίδια
μας στον κάδο και όχι στο προαύλιο επειδή έχουμε προσωπικό καθαριότητας και θα
κάνει την δουλειά της.
Ωστόσο στην
ερώτηση μου προς τα παιδιά: «Τι νομίζετε πως σημαίνει σεβασμός;», οι απαντήσεις
ήταν ποικίλες και με βαθύτερο θα έλεγα νόημα:
· Να
λέμε «Καλημέρα».
· Να
ανοίγουμε την πόρτα στους μεγαλύτερους.
· Να
μοιραζόμαστε.
· Ν’ακούμε.
· Να
μη προσπαθούμε να αλλάξουμε τον άλλον.
· Δεν
ξέρω.
· Δεν
θέλω να μάθω και δεν με αφορά.
· Δεν
υπάρχει πουθενά.
· Κανείς δεν σέβεται κανέναν, εγώ γιατί να το κάνω.
Είναι
άραγε κάτι απ’όλα αυτά; Σύμφωνα με το λεξικό σεβασμός είναι: 1. συναίσθημα
βαθιάς εκτίμησης και θαυμασμού για κάποιον του οποίου αναγνωρίζουμε την
ιδιαίτερη αξία και ανωτερότητα και που συνοδεύεται από μία συμπεριφορά που
αρμόζει στην προσωπικότητα, στην ηλικία, στην κοινωνική του θέση , 2. η
εκτίμηση, η υπόληψη που τρέφω για κάτι (θεσμούς, αρχές, πνευματικές αξίες κτλ.) το
οποίο θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό, καθώς και η στάση μου απέναντί του, η οποία
χαρακτηρίζεται από την προσπάθεια να μην το θίξω, να μην το αλλοιώσω ή να μην
το παραβώ με κανέναν τρόπο.
Εσείς
τι πιστεύετε ότι είναι τελικά ο σεβασμός; Υπάρχει στην σημερινή κοινωνία, στην
καθημερινότητά μας; Υπάρχει ως αξία στους ενήλικες και κατ’ επέκταση στα παιδιά;
Μήπως
κάνουμε κάτι λάθος;
Με εκτίμηση και σεβασμό,
Λάλου
Σπυριδούλα Μαρία
Εκπαιδευτικός
Follow & Like: Teacher's Blog