Ποια λάθη κάνουμε στην ανατροφή των παιδιών μας;

   Καθημερινά όλοι οι γονείς αναρωτιούνται: τι κάνουν λάθος στην ανατροφή των παιδιών τους, τι πρέπει να κάνουν, πώς θα τα βοηθήσουν; Γι’αυτό και σήμερα αποφάσισα να σας γράψω αυτό το άρθρο με την βεβαιότητα και την γνώση ότι οι γνώμες διίστανται .

   Αποφεύγουμε τις φωνές. Οι φωνές δεν έχουν κανένα θετικό αποτέλεσμα παρά μόνο τον εκνευρισμό και τα αντίθετα μιμητικά πρότυπα. Το παιδί βλέποντας τους γονείς του να φωνάζουν σε εκείνο, αλλά και μεταξύ τους, υιοθετεί αυτά τα πρότυπα και τα αφομοιώνει στην ζωή του.

   Προσπαθήστε να μην υποκύπτετε στην γκρίνια των παιδιών σας. Υποκύπτοντας κάθε φορά στην γκρίνια και στις απαιτήσεις τους, μόνο και μόνο επειδή εκείνη την στιγμή είστε κουρασμένοι, δεν αντέχετε άλλες φωνές, θέλετε να ξεκουραστείτε, να περάσετε χρόνο με τον εαυτό σας, τους περνάτε το μήνυμα ότι κάθε φορά που θα γκρινιάξουν, θα γίνει αυτό που εκείνα επιθυμούν

   Γι’αυτό καλό είναι να θέτετε κανόνες και όρια. Το παιδί πρέπει να γνωρίζει τι του επιτρέπεται και τι όχι. Δεν μιλάμε για αυταρχισμό (διότι το έχω ακούσει και αυτό), αλλά για σαφή όρια.

   Δεν «λαδώνουμε» το παιδί. Στην αρχή μπορεί να λειτουργήσει μετά όμως γίνεται συνήθεια. Το παιδί αφομοιώνει πως η ζωή είναι «δούνε και λαβείν» και ζει βάσει αυτού. Κάτι το οποίο κατ’ εμέ είναι άσχημο, διότι το παιδί μετά θα αναζητά την επιβράβευση κάθε φορά που θα του ζητηθεί κάτι.

   Προσοχή! Όπως προανέφερα τα παιδιά , μας μιμούνται, ακολουθούν ότι κάνουμε με κάθε ακρίβεια. Ας μην δίνουμε λοιπόν το κακό παράδειγμα. Αν δεν θέλουμε το παιδί μας να μας λέει ψέματα, ούτε και εμείς πρέπει να του λέμε, αν θέλουμε να μην βρίζει, δεν μπορούμε εμείς να μιλάμε άσχημα και ούτω καθεξής.

   Οι οικογένεια είναι μία ομάδα, είτε οι γονείς είναι μαζί είτε είναι διαζευγμένοι. Το παιδί αν βλέπει και νιώθει τους γονείς τους σε ένταση νιώθει αμφιβολίες και επηρεάζεται. Οι ανοιχτές διαφωνίες για θέματα ανατροφής συγχύζουν το παιδί.

   Το ξύλο σίγουρα δεν βγήκε από το παράδεισο. Η σωματική βία οδηγεί σε ένα πιο επιθετικό παιδί και έπειτα ενήλικα, σύζυγο, πατέρα, μητέρα, εργοδότη.

   Τέλος οι αποφάσεις που παίρνετε για τις επιπτώσεις των ενεργειών των παιδιών σας δεν είναι διαπραγματεύσιμες μαζί τους, χρειάζονται συνέπεια και όχι ψεύτικες απειλές. Αναγνωρίζω πως γονιός δεν γεννιέσαι ούτε σου δίνουν ειδικό εγχειρίδιο στο μαιευτήριο. Χρειάζεται προσωπικός χρόνος, προσπάθεια και υπομονή!

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Πηγές

Σουζάννα Kemper- Μαργαρίτη

Follow & Like:Teacher's Blog