Τα ξεχωριστά τμήματα στα σχολεία είναι ένας τρόπος να δημιουργήσουμε μαθητές στη βάση της ομοιογένειας. Προσπαθούμε να πείσουμε τους μαθητές να ακολουθήσουν τους ίδιους κανόνες, τις ίδιες αξίες, τις ίδιες συμπεριφορές σε μια σχολική τάξη. Και αυτό είναι το αποτέλεσμα της αμάθειας ορισμένων εκπαιδευτικών να προβούν σε αναγνώριση των αναγκών, σε υιοθέτηση πιο ανθρωποκεντρικών προσεγγίσεων που αναγνωρίζουν το άτομο σαν μια ξεχωριστή βιογραφική προσωπικότητα.
Στην ουσία αξιολογούνται οι μαθητές και
δημιουργούμε δήθεν "ειδικές ανάγκες". Και για να ενισχυθούν αυτές οι
"ειδικές ανάγκες" πρέπει να εκπαιδευτούν σε ξεχωριστή αίθουσα που
διαφορετικά σε μια αίθουσα γενικής εκπαίδευσης δεν θα αναγνωρίζονταν, αλλά θα
βρίσκαμε τρόπους να ανταποκριθούμε στην ετερογένεια των μαθητών. Ξεχωριστές
τάξεις σημαίνει αποτελεσματική διαχείριση του προβλήματος. Ποιανού προβλήματος
όμως; Του μαθητή πάντως όχι. Το πρόβλημα έγκειται στις παιδαγωγικές
προσεγγίσεις, στο αναλυτικό πρόγραμμα, στις σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών, στις
εκπαιδευτικές πολιτικές που όλα αυτά μαζί σαν ένα δημιουργούν τις "ειδικές
ανάγκες" του μαθητή και αυτομάτως δημιουργούν την περιθωριοποίηση του με
ξεχωριστές παιδαγωγικές προσεγγίσεις που θεωρούνται δήθεν αποτυχημένες σε μια
γενική τάξη.
Συνεπώς, η ξεχωριστή αίθουσα διδασκαλίας
προσπαθεί να "διορθώσει" το μαθητή με "ειδικές ανάγκες" για
να μπορέσει να εναρμονιστεί με τη φιλοσοφία της γενικής τάξης, δηλαδή να
ξεπεράσει ο μαθητής τις "ειδικές ανάγκες" και να φτάσει στις ίδιες
ανάγκες με τους υπόλοιπους μαθητές. Δεν χρειάζονται αυτοί οι μαθητές διόρθωση.
Διόρθωση χρειάζεται το εκπαιδευτικό σύστημα που με τις πρακτικές του
αναπηροποιεί και κανονικοποιεί (normalise) τον μαθητή.
Επιμέλεια:
Κωνσταντίνος Μαντζίκος
Εκπαιδευτικός ΠΕ61-Συγγραφέας- Ερευνητής
Αναδημοσίευση:The Light of Science and Art
Facebook Page: Sciencart
Follow and Like: Teacher's Blog
______________
Τα δικαιώματα της
φωτογραφίας ανήκουν στη Google
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου