Συνταγή για γνήσια παραδοσιακή Βασιλόπιτα

Χρειαζόμαστε:

1 φλιτζάνι τσαγιού γάλα φρέσκο μ’ ένα φλιτζάνι κέφι

2 κουταλάκια γλυκού μαγιά με δύο κουταλάκια αισιοδοξία

4 αυγά και τέσσερα χαμόγελα

1 φλιτζάνι βούτυρο γάλακτος με ένα φλιτζάνι κόπο

1 φακελάκι μαχλέπι κοπανισμένο και ένα φακελάκι υπομονή

2 φλιτζάνια ζάχαρη με δύο φλιτζάνια καλή διάθεση

1 κιλό αλεύρι με ένα κιλό αγάπη

1 κοφτό κουταλάκι γλυκού αλάτι και ένα κουταλάκι όνειρα

Ξύσμα ενός λεμονιού με λίγες νότες τραγουδιού

Λίγα ασπρισμένα αμύγδαλα και σπιτική θαλπωρή

Επιμέλεια δημοσίευσης: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία:

Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά: Αγγελική Μαστρομιχαλάκη,Ζούρα ‘’Να τα πούμε; Να τα πείτε!’’ εκδ.Ψυχογιός,Αθήνα, 1999.

Χριστουγεννιάτικα δώρα: από την βρεφική στην νηπιακή ηλικία

Τα Χριστούγεννα είναι συνυφασμένα με δώρα. Τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία να πάρουν τα δώρα τους.Η διαδικασία αυτή των δώρων, κάθε χρόνο προβληματίζει αρκετές γονείς για πολλούς λόγους. Κάθε οικογένεια έχει το δικό της κριτήριο για την επιλογή των δώρων καθώς καθεμία προέρχεται από άλλο κοινωνικό-οικονομικό-μορφωτικό υπόβαθρο και έχει δικές τις αξίες, συνήθειες και παραδόσεις.

Καλό είναι τα δώρα να είναι έκπληξη. Οι γονείς γνωρίζουν τι μπορεί να κάνει χαρούμενο το παιδί μας. Το δώρο δίδεται για την παράδοση, για το έθιμο και δεν αποτελεί συνέχεια των καλών πράξεων ή των καλών βαθμών του παιδιού.

Όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά και για όλες τις ηλικίες.Κάθε ηλικία θέλει διαφορετικό είδος δώρου.Τα βρέφη και τα μωρά εντυπωσιάζονται από αντικείμενα σε έντονα χρώματα και απαλές υφές και από παιχνίδια, τα οποία κινητοποιούν την όραση, την αφή και την ακοή τους, όπως είναι οι κουδουνίστρες, τα παιχνίδια που κάνουν αστείους ήχους, τα βιβλία από ύφασμα, CD με φωνές ζώων και μουσική.

Στη νηπιακή ηλικία τα παιχνίδια, τα οποία βοηθούν το συντονισμό ανάμεσα στην όραση και στις κινήσεις των χεριών (π.χ. παιχνίδια για την μπανιέρα που βγάζουν ήχους ή πετούν νερό όταν τα πιέζεις, μικρά λαστιχένια ανθρωπάκια και ζωάκια, βιβλία με παραμύθια που θα του διαβάζετε, Παζλ με μεγάλα κομμάτια).

Ότι και να επιλέξουν οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι χρειάζεται να είναι κάτι που θα το διασκεδάσει, θα το μάθει να εκφράζεται, να πειραματίζεται, να δημιουργεί και να δοκιμάζει καινούργια πράγματα. Η αναμονή και το στοιχείο της έκπληξης, μπορεί να βιωθεί από το παιδιά ως το μεγαλύτερο δώρο.

Το καλύτερο δώρο για ένα παιδί είναι πάντα ο χρόνος με αγαπημένους ανθρώπους

Επιμέλεια: Καλαματιανού Αμαλία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Τα παραμύθια βοηθούν τα παιδιά;

Γιατί όταν ήμασταν μικροί οι γονείς μας και οι παππούδες μας διάβαζαν παραμύθια; Για να κοιμηθούμε και μόνο; Μήπως γνώριζαν την προσφορά του παραμυθιού στο παιδί;

Η συμβολή του παραμυθιού στην ανάπτυξη του παιδιού είναι μεγάλη. Τα παραμύθια βοηθούν στη συναισθηματική ωρίμανση του παιδιού καθώς εμπλουτίζεται και ενδυναμώνεται ο ψυχικός κόσμος του παιδιού. 

Η μαγεία των παραμυθιών βοηθά τα παιδιά να χειρίζονται τα προβλήματά τους, να διαχειριστούν τις δύσκολες καταστάσεις, όπως ο θάνατος, ο αποχωρισμός ή μία ασθένεια μέσα από ιστορίες. Να κατανοήσουν καταστάσεις μέσα από τους ήρωες του παραμυθιού.

Ακόμη το παραμύθι βοηθά στην ανάπτυξη της φαντασίας του. Το παιδί μπορεί να πάρει σημαντικά μαθήματα για την οικογένεια, τη φιλία, την αγάπη και να αποκτήσει θάρρος. Ακόμα, βοηθά στο να αποκτήσει πλούσιο λεξιλόγιο και να χειρίζεται με μεγαλύτερη δεξιότητα το γραπτό λόγο. 

Τα παραμύθια μπορούν συμπληρωματικά να βοηθήσουν το παιδί να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Η αφήγηση παραμυθιών διεγείρει περιοχές του εγκεφάλου του που σχετίζονται με τη νοητική ανάπτυξη, καθώς ακόμη ενισχύεται η κριτική τους σκέψης. Μέσα από τη συχνή ανάγνωση παραμυθιών, αυξάνονται και οι πιθανότητες να αγαπήσουν τα εξωσχολικά βιβλία/ παραμύθια.

Οι ζωές και τα όνειρα των ηρώων ταυτίζονται αρκετές φορές με την ζωή των παιδιών με αποτέλεσμα να μπαίνουν στη θέση των ηρώων και να προβληματίζονται.

Τα παραμύθια είναι μια υγιής ψυχαγωγία! Όλοι οι γονείς οφείλουν να διαβάζουν στα παιδιά τους παραμύθια!

Επιμέλεια : Καλαματιανού Αμαλία Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Συμβουλές για αποδοτικότερη μελέτη στο σπίτι

  Σήμερα θα αναπτύξουμε ένα θέμα που σκοπό έχει να διευκολύνει την μελέτη στο σπίτι. Πολλά παιδάκια ενώ θέλουν να καθίσουν να διαβάσουν δυσκολεύονται να οργανωθούν και γι’αυτό ζητούν βοήθεια από κάποιον ενήλικα. Αυτό όμως ενώ στην αρχή είναι αρκετά βοηθητικό, έπειτα γίνεται παγίδα, διότι τα παιδιά δεν ανεξαρτητοποιούνται, ούτε είναι υπεύθυνα για το τι π.χ. μαθήματα πρέπει να μπουν στην τσάντα.

   Έτσι λοιπόν:

1.      Πριν ξεκινήσει τη μελέτη το παιδί πρέπει να ελέγξει το πρόγραμμα τις επόμενης ημέρας.

2.      Έπειτα να βρει ποιες είναι οι εργασίες που έχει να κάνει και να τα οργανώσει πάνω στο θρανίο του (αν μιλάμε για παιδιά με ΔΕΠΥ καλό θα ήταν τα βιβλία να παραμένουν μέσα στην τσάντα, όσο λιγότερα ερεθίσματα τόσο το καλύτερο).

3.      Αν υπάρχει βιβλίο καθηκόντων από το σχολείο όπου γράφουν τις υποχρεώσεις για την επόμενη μέρα, το παιδί μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να βρει τι έχει. Αν δεν υπάρχει από το σχολείο θα βοηθούσε να έχει το παιδί ένα μικρό τετράδιο και να το κάνει μόνο του.

4.      Να βγάλει από την κασετίνα ένα μολύβι, μία γόμα .

5.      Το παιδί μπορεί να βάζει « √ » δίπλα από κάθε μάθημα που ολοκληρώνει.

6.      Μπορεί να ξεκινήσει από εκείνα που του φαίνονται εύκολα. 

7.      Αφού ολοκληρωθεί η μελέτη, το παιδί βάζει μόνο του τα βιβλία του μέσα στη τσάντα.

Δείξτε στα παιδιά σας εμπιστοσύνη, έτσι τα βοηθάτε να γίνουν υπεύθυνα, ώριμα και αποτελεσματικά. Εννοείται πώς αν θέλετε μπορείτε και εσείς να ελέγξετε την τσάντα του αλλά μαζί. Επιβραβεύστε τα για τον κόπο και την δουλειά τους, Σίγουρα θα νιώσουν καλύτερα και πώς έχουν την δυνατότητα να τα καταφέρουν και μόνοι τους.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Εκπαιδευτικό λογισμικό στην εκπαίδευση

    Ένα θέμα συζήτησης και προβληματισμού θα έλεγα που έχει τεθεί στην εκπαιδευτική κοινότητα, είναι η χρήση ηλεκτρονικών λογισμικών στον σχολικό χώρο. Με αφορμή λοιπόν αυτό, θα αναπτύξουμε τι είναι το Εκπαιδευτικό Λογισμικό, ποια η χρήση του κατά την εκπαιδευτική διαδικασία, ποιες παγίδες κρύβει;

    Ως «Εκπαιδευτικό Λογισμικό» χαρακτηρίζεται το εξειδικευμένο λογισμικό που μπορεί να υποστηρίξει διδακτικές και μαθησιακές δραστηριότητες. Είναι η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι ΤΠΕ, ώστε να δημιουργηθεί ένα πλούσιο μαθησιακό περιβάλλον, το οποίο θα προκαλεί το μαθητή να πειραματίζεται.

    Σύμφωνα και με τον ορισμό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, «Με το εκπαιδευτικό λογισμικό επιδιώκεται η αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρουν οι τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (διασύνδεση της πληροφορίας, πολλαπλή αναπαράσταση της πληροφορίας, διερεύνηση,πειραματισμός, κ.λπ.) για τη δημιουργία ενός πλούσιου, ελκυστικού και προκλητικού μαθησιακού περιβάλλοντος που θα ευνοεί τη διερευνητική, την ενεργητική και τη δημιουργική μάθηση» (Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, 2010: 17). Εμπεριέχει διδακτικούς στόχους, σενάρια και στοχεύει σε μαθησιακά αποτελέσματα. Το εκπαιδευτικό λογισμικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και των δεξιοτήτων των μαθητών.

     Ακόμη ,μπορεί να διαχωριστεί σε ειδικό λογισμικό με σαφή μαθησιακό και διδακτικό σκοπό, (σε μορφή CD/DVD, δικτυακού τόπου, εφαρμογών ρομποτικής) και σε λογισμικό γενικής χρήσης (π.χ. λογισμικό επεξεργασίας εικόνων) που χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη γνώσεων και δεξιοτήτων σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα. Τέλος, περιλαμβάνει εκπαιδευτικά παιχνίδια, τα οποία στοχεύουν στην ανάπτυξη ικανοτήτων γλωσσικών και μαθηματικών.

    Το εκπαιδευτικό λογισμικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί από γονείς,εκπαιδευτικούς, ειδικούς παιδαγωγούς και ψυχολόγους, ως μέσο για τη μετάδοση πληροφοριών και ως εργαλείο για την οικοδόμηση και την αξιολόγηση γνώσεων. Βέβαια είναι ένα εργαλείο που εύκολα μπορεί να γίνει παγίδα αν δεν χρησιμοποιείται σωστά. Γι’ αυτό χρειάζεται ενημέρωση και εκπαίδευση από τους χρήστες αλλά και σωστή διαχείριση.

Σύνταξη: Aμαλία Καλαματιανού

Εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφία:

Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, 2010

Παραμύθι: Το δέντρο που πάντα έδινε

Ένας όμορφος τρόπος να διδάξουμε στα παιδιά μας αλλά να μάθουμε- θυμηθούμε και εμείς οι ίδιοι πως η απληστία φθείρει την ψυχή από έξω προς τα μέσα!!!

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα - Μαρία

Εκπαιδευτικός

 Follow & Like:Teacher's Blog

Το βίντεο είναι από το YouTube:Παραμύθι- Το δέντρο που πάντα έδινε

Δυσορθογραφία:Ορισμός ,Χαρακτηριστικά,Αιτιολογία

Ορισμός,Χαρακτηριστικά,Αιτιολογία

    Οι μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν τα τελευταία χρόνια ένα πρόβλημα για την εκπαιδευτική πραγματικότητα, που αφορά χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες και απασχολεί με ένταση τόσο τους εκπαιδευτικούς, όσο και τους γονείς.

    Μεγάλος αριθμός μαθητών και μαθητριών, τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αποτυγχάνουν καθημερινά, στερούνται έγκαιρης ανίχνευσης των μαθησιακών τους δυσκολιών και αποτελεσματικής εκπαιδευτικής στήριξης. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες είναι αρκετά διαφοροποιημένα, γεγονός που οφείλεται τόσο στην φύση των μαθησιακών δυσκολιών, όσο και στην αλληλεπίδραση με την διδασκαλία που παρέχεται.

    Τις περισσότερες φορές υπάρχουν στοιχεία που προειδοποιούν για τις μαθησιακές δυσκολίες, αλλά είναι δυσδιάκριτα από τους γονείς των παιδιών και δυστυχώς απουσιάζει η πρόληψη και η έγκαιρη παρέμβαση.

 Γενικότερα, η διεθνής βιβλιογραφία κατατάσσει τις Μαθησιακές δυσκολίες σε τρεις κατηγορίες:

1.Διαταραχή της ανάγνωσης ή δυσλεξία 

2.Διαταραχή της γραπτής έκφρασης

3.Διαταραχή των μαθηματικών ή δυσαριθμισία.

Στην κατηγορία της διαταραχής της γραπτής έκφρασης, ανήκει και η δυσορθογραφία. Ορθογραφία τώρα, σύμφωνα με τον ορισμό που δίνεται στο βιβλίο «Ανάπτυξη ανάγνωσης και γραφής - Διδακτικές παρεμβάσεις», είναι η δεξιότητα γραπτής απεικόνισης λέξεων ακολουθώντας σειρά αποδεκτών κανόνων. Έτσι, μπορούμε να ορίσουμε την ορθογραφία ως ένα σύνολο κανόνων που διέπουν τη γραπτή απεικόνιση των λέξεων μιας γλώσσας, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται ο συλλαβισμός, η εκπορευόμενη από τη γραμματική ορθογραφημένη γραφή των λέξεων, η χρήση πεζών (μικρών) - κεφαλαίων γραμμάτων και η χρήση των σημείων στίξης. Το να μην έχει ένα παιδί υψηλή επίδοση στην ορθογραφία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει μαθησιακή δυσκολία. Παρ’ όλα αυτά, όταν η δυσκολία στην ορθογραφία, συνδυάζεται με δυσκολία στην ανάγνωση και/ή την αριθμητική, τότε υπάρχει λόγος για περαιτέρω διερεύνηση και ανησυχία.

    Η δυσορθογραφία, ως μια κατηγορία των διαταραχών της γραπτής έκφρασης, εκδηλώνεται με ασυνήθιστα επίμονη δυσκολία στην απόκτηση της ικανότητας για ορθογραφημένη γραφή, τόσο στο επίπεδο της λέξης, όσο και στο επίπεδο της πρότασης και της σύνταξης γραπτής παραγράφου, αλλά και η ανεξήγητη δυσκολία που αφορά την ικανότητά του να αντιστοιχεί με ευχέρεια φωνήματα και γραφήματα και να εφαρμόζει τους γραμματικούς κανόνες σε όλους τους τύπους της γραφής.

    Η ειδική μαθησιακή δυσκολία της ορθογραφίας, πολύ συχνά συνυπάρχει με αυτήν της ανάγνωσης, αλλά είναι πιθανόν να υφίσταται από μόνη της, χωρίς εμφανείς διαταραχές στην ανάγνωση. Ειδικότερα, οι μαθητές με δυσορθογραφία, κάνουν συχνά παράλειψη γραμμάτων, συλλαβών, λέξεων (στώμα αντί για στρώμα), αντιστροφή γραμμάτων, συλλαβών, λέξεων (έστι αντί για έτσι) και αντικατάσταση γραμμάτων, των οποίων οι ήχοι είναι φωνολογικά συγγενείς ή μοιάζουν μεταξύ τους ως προς τη μορφή (δ-β, δ-θ, β-φ, γ-χ, β-θ, κ-χ). Ακόμη, κάνουν παραποίηση φωνηέντων (πέντα αντί για πέντε), αλλά και προσθήκη φθόγγων ή συλλαβών (παπαράθυρο), μετακίνηση γραμμάτων μέσα στην ίδια λέξη (παο αντί για από), καθώς και ορθογραφικά λάθη σε βασικούς κανόνες (παίζο). Επιπλέον, παρουσιάζουν αδυναμία στην αυτοματοποίηση των καταλήξεων και πολλές φορές, χρησιμοποιούν καθρεπτική γραφή (ρ-9, ε-3). Ενώνουν δύο λέξεις σε μία, ενώ δε χρειάζεται (το δικομου).

    Κάνουν λανθασμένη χρήση των κεφαλαίων γραμμάτων. (Ξεκινούν καινούρια πρόταση με μικρό γράμμα ή γράφουν μία λέξη με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα ενώ δεν είναι κύριο όνομα), καθώς και λανθασμένη χρήση του τόνου ή δεν χρησιμοποιούν καθόλου τόνους. Κάνουν λάθη στο ετυμολογικό μέρος της λέξης και παρουσιάζουν αδυναμία στη γενίκευση των κανόνων ορθογραφίας των ομοιοκατάληκτων και παράγωγων λέξεων. Κάνουν λάθη στη χρήση των γραμμάτων –υ, -φ, -β (εφχαριστώ αντί για ευχαριστώ) και συνηθίζουν να κάνουν συντακτικά λάθη (Τα παιδιά έτρεχε). Τέλος, γράφουν με διαφορετικό τρόπο την ίδια λέξη μέσα στο ίδιο κείμενο, παρουσιάζουν δηλαδή αδυναμία στη σύνδεση της ορθογραφίας της λέξης με τη σημασία της ( τις αντί για της) και παρουσιάζουν αδυναμία αυτοδιόρθωσης.*

    Κατά τη διάρκεια της Πρακτικής μου Άσκησης, σε τμήμα ένταξης, παρατήρησα πως, ένας μεγάλος αριθμός παιδιών, έτεινε να παρουσιάζει δυσκολίες στη γραπτή έκφραση, κυρίως στην ορθογραφία των λέξεων, παρουσιάζοντας συχνά προσθήκη φθόγγων και συλλαβών (π.χ. παπατατα), καθώς και καθρεπτική γραφή (π.χ. πολλές φορές αντί για ‘ε’ μου έγραφαν τον αριθμό 3’, το 6 μου το έλεγαν σ, αλλά και το αντίστροφο).

    Όσον αναφορά την αιτιολογία της δυσορθογραφίας, δεν υπάρχει μια απόλυτη και ξεκάθαρη άποψη πάνω σε αυτό το θέμα. Ωστόσο, σύμφωνα με ορισμένες μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί κατά καιρούς, θεωρείται πως η δυσορθογραφία μπορεί να οφείλεται είτε σε κληρονομικούς παράγοντες, είτε σε κάποια ελαφριά νευρολογική διαταραχή, είτε σε ανεπαρκής εκπαίδευση και περιορισμένες ευκαιρίες μάθησης, που δέχθηκε το παιδί.

Αντιμετώπιση

   Όπως συμβαίνει και με τις περισσότερες διαταραχές, η πρώιμη ανίχνευση, διάγνωση και παρέμβαση αποτελούν τη βασική συνταγή για την ‘αντιμετώπιση’ της δυσορθογραφίας. Όσο πιο νωρίς εντοπίσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο μαθητής, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι και η παρέμβασή μας.

   Τα παιδιά, λοιπόν, που παρουσιάζουν αυτή την ειδική μαθησιακή δυσκολία, χρειάζονται ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα διδασκαλίας που να στηρίζεται σε τεχνικές εμπέδωσης των ορθογραφικών κανόνων, μέσω της δημιουργίας οπτικών εικόνων και της εφαρμογής μνημονικών τεχνικών. Γενικότερα θα πρέπει να επιλέγουμε μεθόδους που θα καλύπτουν τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες και πάνω από όλα τις ικανότητές του κάθε παιδιού ξεχωριστά.

   Ο ρόλος της οικογένειας είναι, ωστόσο, εξίσου σημαντικός. Οι γονείς οφείλουν να συμβουλεύονται τους ειδικούς επιστήμονες(ειδικούς παιδαγωγούς, λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές και ψυχολόγους), και να ακολουθούν τις οδηγίες τους ,καθώς η εκπαίδευση συνεχίζεται σε όλους τους χώρους που κινείται το παιδί και δε σταματά με το πέρας της εκάστοτε συνεδρίας.

    Θα ήθελα σε αυτό το σημείο να παραθέσω δύο συγκεκριμένες τεχνικές αντιμετώπισης της δυσορθογραφίας, που είναι ευρέως γνωστές και που κι εγώ η ίδια, κατά τη διάρκεια της Πρακτικής μου Άσκησης, χρησιμοποίησα, σε μαθητές που δυσκολεύονταν με την ορθογραφία των λέξεων:

·                     «Πολυαισθητηριακή προσέγγιση Fernald»:

Σ’ αυτήν την προσέγγιση, εμπλέκουμε οπτική, ακουστική, κιναισθητική και απτική αίσθηση. Έγραφα, λοιπόν τη λέξη (π.χ. παίζω) και την έλεγα προφορικά. Ο μαθητής ιχνηλατούσε την λέξη στον αέρα, ενώ την έλεγε. Έπειτα, έγραφε τη λέξη σε χαρτί. Ο μαθητής, ξαναέγραφε από μνήμης τη λέξη. Αν αυτή ήταν σωστή έμπαινε στο κουτί των λέξεων, που είχα κατασκευάσει. Αλλιώς επαναλαμβανόταν η διαδικασία από την αρχή.

·                     Χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή:

Τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και οικία στα παιδιά. Η χρήση τους, λοιπόν, βοηθάει και στην εκμάθηση της ορθογραφημένης γραφής. Υπάρχουν αρκετά προγράμματα (π.χ. «Οι περιπέτειες του Ξεφτέρη», «Οι ιστορίες της σειράς», «Ένα γράμμα μια ιστορία» κ.α. ),τα οποία μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά τα παιδιά στην εκμάθηση της ορθογραφίας και όχι μόνο.

 Αυτές λοιπόν ήταν ορισμένες από τις τεχνικές, που μπορούμε να εφαρμόσουμε στην αντιμετώπιση της δυσορθογραφίας. Υπάρχουν ωστόσο πάρα πολλές προσεγγίσεις, που θα μπορούσαμε ίσως να μελετήσουμε σε κάποιο άλλο άρθρο. Τελειώνοντας, θα ήθελα να θυμάστε πως το παιδί με οποιαδήποτε Μαθησιακή Δυσκολία ΔΕΝ είναι τεμπέλικο, ΔΕΝ είναι ότι δεν «παίρνει από γράμματα», όπως συνηθιζόταν να λέγεται. Έχει ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ και χρειάζεται την βοήθεια των γονέων, των δασκάλων και των ειδικών επιστημόνων, για να βελτιώσει τις δεξιότητές του και στη συνέχεια, τη σχολική του επίδοση.

*Προσοχή: Για να πούμε ότι ένα παιδί παρουσιάζει δυσορθογραφία, χρειάζεται να εμφανίζει παραπάνω από ένα σύμπτωμα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 6 μηνών. Τα συμπτώματα είναι ενδεικτικά. Κάθε παιδί έχει διαφορετική προσωπικότητα γι’ αυτό και χρήζει εξατομικευμένης αξιολόγησης.

Επιμέλεια: Ψαριανού Μαρία

Ειδική Παιδαγωγός

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Τζιβινίκου, Σ. 2015. Ανάπτυξη ανάγνωσης και γραφής - Διδακτικές παρεμβάσεις. [Κεφάλαιο Συγγράμματος]. Στο Τζιβινίκου, Σ. 2015. Μαθησιακές δυσκολίες - διδακτικές παρεμβάσεις. [ηλεκτρ. βιβλ.] Αθήνα:Σύνδεσμος Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βιβλιοθηκών. κεφ 5.

Bailet, L.L. (1991). Development and disorders of spelling in the beginning school years. A.M. Bain, L.L. Bailet , & L.C. (Eds.).

Μήτσιου, Δ.Γλ. (2006). Νευροψυχολογία διαταραχών γραφής. Καθρεφτική Γραφή. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Βόλου.

Follow & Like : Teacher's Blog

Η αξία της μητρικής παρουσίας στις σχολικές γιορτές για το παιδί!

   

Η παρουσία της μητέρας είναι η πιο σημαντική στην ζωή κάθε ανθρώπου. Ο ρόλος της μητέρας ειδικά στην παιδική ηλικία, διαδραματίζει μεγάλο και συνάμα σπουδαίο ρόλο. Είναι πολύ σημαντικό στις παιδικές- σχολικές αναμνήσεις, να υπάρχει η παρουσία της μαμάς και του μπαμπά. Γι’ αυτό χρειάζεται να είναι και οι δυο γονείς παρόντες σε κάθε βήμα του παιδιού τους.Η απουσία της μαμάς στις σχολικές γιορτές δεν αναπληρώνεται! 

  Οι περισσότερες μητέρες, δεν έχουν τον χρόνο να παρακολουθήσουν την γιορτή στο σχολείο του παιδιού τους. Αυτό συμβαίνει, διότι οι ρυθμοί της ζωής είναι δύσκολοι και οι πιο πολλές εργάζονται αρκετές ώρες. Αυτή η γυναίκα, όμως, μπορεί να είναι στην δουλειά, αλλά η σκέψη της είναι στο παιδάκι της. Θα ήθελε όσο τίποτα άλλο, να παρευρεθεί στη σχολική γιορτή του παιδιού της και να το καμαρώσει.

   Αυτή την απουσία δεν μπορεί να την καλύψει κανένας. Όταν μεγαλώσει το παιδί, δεν θα έχει στο φωτογραφικό του άλμπουμ την μαμά του, ούτε θα την θυμάται να είναι δίπλα του τη στιγμή που θα λέει το ποίημά του. Και αν μη τι άλλο ένα παιδί κοιτά τη μαμά του στα μάτια και παίρνει δύναμη, γνωρίζοντας πως ό,τι και να γίνει από εκείνη θα πάρει το πιο θερμό χειροκρότημα.Η παρουσία της «φωτίζει» το προσωπάκι του.

   Υπάρχει πιο όμορφη στιγμή από εκείνη που η μαμά μπαίνει στην αίθουσα εκδηλώσεων; Τα ματάκια του παιδιού λάμπουν από χαρά και υπερηφάνεια. Δείχνει στους συμμαθητές του την μαμά του. Χαμογελάει και λέει το ποίημά του δυνατά για να τραβήξει βίντεο η μανούλα και να το δείξουν στην υπόλοιπη οικογένεια. Ψάχνει στο πλήθος τα μάτια της, να του δώσει δύναμη με το βλέμμα να το πει όσο καλύτερα μπορεί.

   Αυτές οι μικρές στιγμές, οι απλές, αλλά τόσο σημαντικές δημιουργούν τις πιο ευτυχισμένες αναμνήσεις. Εκείνες τις αναμνήσεις που τις εξιστορούν οι μεγάλοι όσο περνούν τα χρόνια και λένε: «Θυμάσαι μαμά, όταν ήμουν παιδί…;» Η μητρική μνήμη δεν ξεχνάει όμως!Το μεγαλύτερο χειροκρότημα είναι πάντα της μαμάς.

   Αυτό το χειροκρότημα, θα αποτυπωθεί ανεξίτηλα στην μνήμη του παιδιού. Θα το θυμάται πάντα. Δεν υπάρχει παιδάκι άλλωστε, που να μην περιμένει το χειροκρότημα των γονιών του. Είναι το πιο γλυκό, το πιο σπουδαίο, αλλά και το πιο δυνατό. Κάθε γονιός περιμένει πως και πως να δει στην σκηνή του σχολείου το δικό του παιδάκι, να το ακούσει, να το καμαρώσει και να νιώσει υπερηφάνεια! 

Καλύτερα από μια φωτογραφία, αποτυπώνεται  στην μνήμη των παιδιών η παρουσία σας!

Σύνταξη & Επιμέλεια: Χαρά Παναγιωτακοπούλου

Αναδημοσίευση:Nancy's Blog

Επιμέλεια Αναδημοσίευσης: Λάλου Σπυριδούλα - Μαρία

Follow & Like: Teacher's Blog

Πώς θα προφυλάξω το παιδί μου από τους αγνώστους;

   Ένα θέμα που έχει προβληματίσει και ανησυχήσει θα έλεγα αρκετούς γονείς, λόγω των γεγονότων και των ειδήσεων που ακούμε να συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά, είναι αυτό που θα ασχοληθούμε σήμερα. Εσύ την/τον αφήνεις να πάει σχολείο μόνη/ο της/του; Της/του δίνεις κινητό μαζί; Μέχρι τι ώρα κάθονται έξω το βράδυ; Να πάνε στην πλατεία; Είναι ανήλικοι πώς θα πουν στο μετρό; Δεν φοβάσαι; Αυτές είναι κάποιες από τις καθημερινές ανησυχίες που θα αναπτύξουμε καθώς τις αντιμετωπίζουν οι γονείς που είτε τα παιδιά τους είναι μικρά και πέφτουν θύματα αγνώστων είτε είναι έφηβοι και θέλουν να κάνουν την επανάσταση τους.

    Πώς θα προφυλάξω το παιδί μου από τους αγνώστους;

·         Από μικρή ηλικία διδάξτε στα παιδιά σας την σπουδαιότητα της ειλικρίνειας. Το να λένε πάντα την αλήθεια θα βοηθήσει πολύ, ειδικά σε όποια δυσάρεστη κατάσταση βρεθούν, να είναι σε θέση να μην σας πουν ψέματα. 

·         Επίσης, χτίστε σχέση εμπιστοσύνης. Το παιδί είναι καλό να γνωρίζει πώς οι γονείς του είναι οι καλύτεροι του φίλοι. Μπορεί να τους εμπιστεύεται και να μοιράζεται μαζί τους τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες του.

·         Χωρίς να δημιουργήσετε φοβίες στα παιδιά σας –γιατί αυτό θα συνεχιστεί και στην μετέπειτα πορεία της ζωής τους και κατ’ εμένα είναι αρνητικό αυτό- εξηγήστε τους κινδύνους της κοινωνίας.

·         Αν ποτέ κάποιος άγνωστος τα ενοχλήσει, να γνωρίζουν ότι οι γονείς τους είναι εκεί για να μιλήσουν και να μοιραστούν το οτιδήποτε

·         Ειδικά στα μικρά παιδιά του δημοτικού καλό θα ήταν να γίνει κατανοητό πώς δεν εμπιστευόμαστε έναν άγνωστο, δεν του λέμε που μένουμε και άλλες  προσωπικές πληροφορίες αν δεν είναι κάποιο άτομα εμπιστοσύνης μαζί μας(μπαμπάς, μαμά, αδέρφια, δάσκαλος).

·         Σχετικά με τα μεγαλύτερα παιδιά, που θέλουν για παράδειγμα να γυρνάνε μόνα ή με τους φίλους τους από το σχολείο, μεγάλο ρόλο παίζει αν εσείς ως γονείς έχετε «δημιουργήσει» υπεύθυνα παιδιά. Καλό θα ήταν να το δοκιμάσουν, αλλά να είστε και εσείς σε κάποιο κοντινό σημείο.

·         Οι βόλτες το βράδυ  ή η χρήση τον μέσων μαζικής μεταφοράς ναι μεν να είναι επιτρεπτές αλλά με όρια. Οι έξοδοι να είναι ελεγχόμενοι και να τηρούνται οι συμφωνίες που κάνετε με τα παιδιά σας.

Είναι απολύτως κατανοητό το όποιο άγχος με όλα αυτά τα αρνητικά πράγματα που ακούμε καθημερινά αλλά όσο και να θέλουμε να προστατέψουμε τα παιδιά μας, αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό, δεν μπορείτε πάντοτε να είστε μαζί τους. Μεγαλώνουν. Προσπαθήστε λοιπόν να μεγαλώσετε υπεύθυνα παιδιά, να γνωρίζουν τρόπους να αντιμετωπίσουν τέτοιες καταστάσεις. Μην ξεχνάτε πώς μεγαλώνοντας υπεύθυνα παιδιά μεγαλώνετε και υπεύθυνους ενήλικες!!!!

 

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

 Follow & Like:Teacher's Blog

Ο ρόλος του μπαμπά στην ανατροφή των παιδιών

 Όπως όλοι γνωρίζουμε πολύ καλά για να έρθει στον κόσμο ένα παιδί, σημαντικό ρόλο παίζει και ο μπαμπάς, όχι μόνο η μαμά. Φυσικά, έχουμε αρκετές φορές ασχοληθεί με τις μανούλες και τον ρόλο τους σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, αφού ο ρόλος τους είναι πολύπλευρος και απαιτητικός,

αλλά ήρθε και η ώρα του μπαμπά.

  Όσο σημαντική είναι η φυσική και η πνευματική παρουσία της μαμά στο μεγάλωμα του παιδιού άλλο τόσο είναι και του μπαμπά. Λόγω του φόρτου εργασία και του γρήγορου ρυθμού της ζωής η μαμά έχει αναλάβει πολλές υποχρεώσεις, κάτι το οποίο σχετικά με τα παιδιά δεν είναι καθόλου βοηθητικό. Δεν αρκεί μόνο η φυσική παρουσία αλλά και ο ποιοτικός χρόνος μαζί τους.

   Ίσως ρόλο στην «απουσία» από την ανατροφή του παιδιού παίζουν και τα στερεότυπα της κοινωνίας: «Εγώ δουλεύω για να τα έχετε εσείς όλα. Το μεγάλωμα των παιδιών είναι γυναικεία υπόθεση. Εγώ δεν αλλάζω πάνα στο μωρό. Να με δουν οι φίλοι μου στην παιδική χαρά, και ούτω καθεξής».

   Αγαπημένοι μου μπαμπάδες, όλα όσα προαναφέρθηκαν περιλαμβάνονται στον ρόλο του γονέα. Είναι καθήκον σας, και πάνες να αλλάξετε και βόλτα για ψώνια να πάτε με τις κόρες σας και προπόνηση να πάτε με τους γιους σας (όπως το κάνουν και οι μανούλες). Έτσι δείχνεται έμπρακτα την αγάπη σας στα παιδιά σας, ως φυσική παρουσία στην ζωή τους αλλά και ουσιαστική. Ακόμη βοηθάτε τις μανούλες και οι ρόλοι είναι ίσοι. Οι υποχρεώσεις μοιράζονται και το παιδί έχει ισάξια αγάπη και στους δύο.

   Είναι σημαντικό να εδραιωθεί η εικόνα του πατέρα τόσο στη ζωή όσο και στην ψυχή ενός παιδιού. Είναι πάρα πολλές οι φορές που έχω ακούσει την αδερφή μου να λέει: « Ο άντρας που θα παντρευτώ θέλω να μοιάζει στον μπαμπά  μου (όχι εξωτερικά, αλλά εσωτερικά)», αυτό θεωρώ πώς είναι μια επιτυχία. Φανερώνει τον υπαρκτό ρόλο στην ανατροφή του παιδιού. Είναι μια απλή προσωπική μου εμπειρία, αλλά θεωρώ πώς είναι η κατάλληλη στιγμή να την μοιραστώ μαζί σας για να γίνει ξεκάθαρο αυτό που αναλύω σε αυτό το άρθρο.

   Αδράξτε λοιπόν μικρές καθημερινές στιγμές, μπαμπάδες και μανούλες. Μην αφήνεται καμία στιγμή ανεκμετάλλευτη με τα παιδιά σας. Αυτά είναι η ζωή σας και το καταφύγιο σας…..

 Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Μνημονικές τεχνικές για να θυμούνται τα παιδιά τα μαθήματα τους

   Μνημονικές, ονομάζονται οι τεχνικές ή οι μέθοδοι που χρησιμοποιούμε με σκοπό να βοηθήσουμε κάποιον -στην συγκεκριμένη περίπτωση τους μαθητές- να θυμούνται τα μαθήματα τους. Ο εγκέφαλος κατά κόρoν λειτουργεί βάση συνειρμών αλλά και γνωστικών κυκλωμάτων- διασυνδέσεων. Δηλαδή, συνδέει έννοιες μεταξύ τους και με το κατάλληλο ερέθισμα τα ανακαλεί. 

  Θέλοντας λοιπόν να βοηθήσω γονείς και εκπαιδευτικούς που δυσκολεύονται με αυτό το θέμα θα παραθέσω κάποιες μνημονικές τεχνικές:

·         Εννοιολογικά δέντρα- Εννοιολογικά πλάνα: μικρά σχεδιαγράμματα με έννοιες αλληλένδετες μεταξύ τους. Για παράδειγμα όταν δουλεύουμε το λεξιλόγιο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή την τεχνική για τις συνώνυμες λέξεις.

·         Μικροί τίτλοι ή ερωτήσεις στις παραγράφους: τα παιδιά συχνά δυσκολεύονται να θυμηθούν τι λέει η κάθε παράγραφος π.χ. στο μάθημα της Ιστορίας. Οι μικροί τίτλοι (ή αλλιώς πλαγιότιτλοι) που θα έχουν προκύψει από τους μαθητές έπειτα από συζήτηση, τα βοηθάει αρκετά να ανακαλέσουν το περιεχόμενο της αντίστοιχης παραγράφου.

·         Δημιουργία μιας μικρής ιστορίας: με εύκολο τρόπο δημιουργούμε μικρές ιστορίες π.χ. με τις λέξεις που έχει ο μαθητής για ορθογραφία.

·         Δημιουργία εικόνων: προσπαθούμε να δημιουργήσουμε εικόνες στους μαθητές με σκοπό τον συνειρμό με αυτό που έχουν να μάθουν.

·         Σχεδιάγραμμα: αυτή είναι μια τεχνική που έχει δημιουργήσει διχασμό. Αρκετοί πιστεύουν ότι έτσι κάνουμε πιο φτωχό το λεξιλόγιο των μαθητών και άλλοι πως βοηθάει αρκετά στην ανάκληση των εννοιών. Εγώ θα τολμήσω να πω πως συμφωνώ με την δεύτερη άποψη, διότι μέσω του σχεδιαγράμματος, πχ. στο μάθημα της Ιστορίας, όπου είναι ο βασικός σκελετός του μαθήματος, το εμπλουτίζεις σιγά σιγά με νέα στοιχεία που δεν αναγράφονται στο σχεδιάγραμμα και έτσι είναι σε θέση να τα θυμούνται.Το σχεδιάγραμμα βέβαια δεν είναι η εύκολη λύση, το δώσαμε και τελειώσαμε. Θέλει και αντίστοιχο χειρισμό. Μόνο με σωστή δουλεία γίνεται εργαλείο στα χέρια μαθητών και εκπαιδευτικών και το μάθημα δεν φαντάζει πια βουνό.

·         Τραγουδάκια: δημιουργήστε τραγουδάκια με την αλφαβήτα ή την προπαίδεια. Βοηθάει αρκετά ιδιαίτερα τους μαθητές που δυσκολεύονται. Η μάθηση γίνεται πιο ευχάριστη διαδικασία.

·         Χτυπάμε παλαμάκια: αυτή η διαδικασία βοηθάει επίσης στις μικρότερες τάξεις όταν οι μαθητές μαθαίνουν τα φωνήματα ή τον συλλαβισμό.

·         Λέξεις κλειδιά: υπογραμμίστε, κυκλώστε, χρωματίστε τις λέξεις κλειδιά. Αυτές θα είναι που θα δημιουργήσουν στον «δρόμο» της ανάκλησης από την μνήμη των παιδιών.

  Σίγουρα κάθε εκπαιδευτικός που ενδιαφέρεται και αναζητά συνέχεια νέες μεθόδους διδασκαλίας -και δεν μένει στην στείρα αυστηρή, παραδοσιακή  μέθοδο- θα έχει εντοπίσει κι άλλες τεχνικές που να βοηθούν τους μαθητές. Ωστόσο εγώ προτείνω αυτές που έχω δοκιμάσει και πιστεύω πώς θα σας βοηθήσουν.

Περιμένω τις ιδέες σας βέβαια…..

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα

Εκπαιδευτικός

Follow us:

Facebook

Healthy eating projects

   According to many studies, parents are using food as a reward for good behavior of their children. The majority of times they do this- use food as a reward- they allow to their children to eat unhealthy snacks, for example chocolate, lollipops, candies, chips and so on. So, parents should not use food like this. How can this habit effect on children’s behavior or their eating habits?

   Some parents claim that their children conform to their suggestions when the exchange is a snack. I firmly believe that this use for food is not a good idea. The children learn to do their responsibilities only because after they can eat unhealthy but delicious snack. With this situation the children are never truly responsible.

   On the other hand, with this practice parents lead their children to unhealthy diet, maybe over time obesity linked to this practice. In addition, another effect is the irresponsibility of children and they learn to expect rewards for any good behavior. The society does not work like this.

   To sum up, I think that parents may have to stop allowing their children to eat unhealthy snacks as a reward for good behavior. They could talk with their children about “good behavior” and find different ways to help their children. For example I suggest two different ways. Example one: “The Behavior Contract”; parents and children could agree to the terms of the contract, and when the terms are respected reward them with a trip, a book or something they want. Example two: “Board with stickers”; the children take a stick every time they do well their responsibilities. When they collect ex. ten, parents reward them.

   With these suggestions, I want to mention the importance of teaching them their responsibilities. Of course this situation stops when the children understand exactly what they are expected to do. In this way they don’t affect their eating habits but they help them to really understand.

  

Editor: Lalou Spiridoula-Maria

PrimaryTeacher