Ο «σωστός» τρόπος να μιλήσω στο παιδί μου

  Έχετε μετρήσει πόσες φορές μιλήσατε με άσχημο τρόπο στο παιδί μας και έπειτα το μετανιώσατε; Πόσες φορές δεν διαχειριστήκατε μια κατάσταση σωστά γιατί βρισκόσασταν σε ένταση; Σίγουρα αυτές είναι απορίες που σας έχουν προβληματίσει και σας έχουν δημιουργήσει το ερώτημα «Ποιος είναι ο σωστός τρόπος να μιλήσω στο παιδί μου»;

  Το σημερινό άρθρο έχει σκοπό να σας δώσει κάποιες ιδέες και συμβουλές . Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχει χρυσός κανόνας για όλα. Χρειάζεται συνεχή εσωτερική και εξωτερική προσπάθεια. Όπως έχουμε αναφέρει και παλαιότερα γονιός δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι, γι’ αυτό μπορείς πάντα να βελτιώνεσαι.

  Ακολουθούν πιθανοί διάλογοι και συμβουλές για την αλλαγή τους: 

·         Όταν το παιδί είναι ταραγμένο και εμείς του φωνάξουμε ή του πούμε «Μην θυμώνεις!» δεν το βοηθάμε να ηρεμήσει, αντίθετα ο θυμός εντείνεται. Αντίστοιχα, μπορούμε να κατέβουμε στο ύψος του, να το ακουμπήσουμε απαλά στο χέρι και να του πούμε: «Καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος/αγχωμένος και εγώ έτσι θα ένιωθα στην θέση σου, αλλά μπορώ να σε βοηθήσω να βρούμε μια λύση μαζί». Με αυτόν τον τρόπο το παιδί καταλαβαίνει και νιώθει πως είστε με το μέρος του και δεν το κατηγορείται που αισθάνεται έτσι.

·         Όταν το παιδί θέλει να παίξετε μαζί του ή να ασχοληθείτε με κάτι που σας δείχνει εκείνη την στιγμή, με το να του απαντήσετε: «Τώρα δουλεύω και δεν μπορώ να ασχοληθώ», ίσα ίσα που θα το στεναχωρήσετε και το μήνυμα που θα λάβει είναι ότι απλά δεν θέλετε να ασχοληθείτε μαζί του γιατί η δουλειά σας είναι πιο σημαντική. Σε αυτή την περίπτωση μπορείτε να του πείτε: « Σε παρακαλώ θες πρώτα να με βοηθήσεις να τελειώσουμε με τις δουλειές που πρέπει να γίνουν και μετά να παίξουμε;». Με αυτόν τον τρόπο το παιδί νιώθει ότι το υπολογίζεται και θεωρείτε την βοήθεια του πολύτιμη. Πιστέψτε με δημιουργούνται απίστευτα χαμόγελα...

·           Όταν το παιδί φωνάζει, καταστρέφει τα παιχνίδια του και του πείτε: «Μην φωνάζεις!»ή «Τι κάνεις εκεί;», δεν κατευνάζεται την ένταση.Αντίθετα,  «Είμαι εδώ για να μιλήσουμε, να σε βοηθήσω». Το παιδί έτσι  νιώθει ασφάλεια πως δεν θα το μαλώσετε αλλά θα επικοινωνήσετε μαζί του. Σχετικά με τα παιχνίδια, η φράση της μορφής « Δεν πρόκειται να σου πάρω άλλο, ή δεν τα πληρώνεις εσύ.» θα μπορούσε να αντικατασταθεί με: «Καταστρέφοντας τα παιχνίδια σου, δεν θα μπορέσεις να τα χρησιμοποιήσεις ξανά».

·         Όταν το παιδί έχει απορίες, π.χ. για το γυμνό σώμα, πώς γίνονται τα παιδιά, τι είναι η αναπηρία,γιατί ο κύριος δεν μιλάει, δεν του απαντάμε: «Είσαι μικρός ακόμη, αυτά τα θέματα είναι για μεγάλους». Αντίθετα το ρωτάμε: «Πες μου, τι θέλεις να μάθεις;». Προσπαθούμε να λύσουμε τις απορίες των παιδιών όσο πιο απλά, κατανοητά και κοντά την ηλικία τους γίνεται.

·         Αρκετές φορές τα παιδιά γίνονται χειριστικά και για αντίδραση ή αντίποινα μιλούν άσχημα στους γονείς. Σε αυτή την περίπτωση δεν φωνάζουμε: «Μην τολμήσεις να μου ξαναμιλήσεις έτσι, ή πώς τολμάς να μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο, ή εμένα θα με σέβεσαι!». Αρχικά ο σεβασμός είναι κάτι το οποίο δεν είναι δεδομένο, αλλά κερδίζεται ακόμη και από τα ίδια μας τα παιδιά. Είναι διαφορετικός ο φόβος από τον σεβασμό. Η απάντηση όμως: « Σε παρακαλώ, πρόσεχε πώς μιλάς, γιατί με στεναχωρείς πολύ, καλύτερα να ηρεμήσουμε πρώτα και έπειτα το να συζητήσουμε», θα βοηθήσει περισσότερο.

  Όσα προαναφέρθηκαν μπορεί να είναι στοιχεία της καθημερινότητας σας και να σας προβληματίζουν. Σίγουρα  χρειάζονται σκέψη και τροποποίηση ανάλογα με την περίσταση και το παιδί. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός και αντιμετωπίζει έτσι και τις καταστάσεις, αλλά θεωρώ ότι αξίζει καθημερινά να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι πρώτα για τον εαυτό μας και έπειτα για τα ΠΑΙΔΙΑ μας...

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός