Τι να κάνεις όταν το παιδί λέει «Δεν μπορώ»

Το ακούς συχνά έτσι δεν είναι;

«Δεν μπορώ να κάνω την εργασία μου», «Δεν μπορώ να διαβάσω μόνη μου», «Δεν μπορώ να κατέβω από την τσουλήθρα»… 

Συχνά τα παιδιά χρησιμοποιούν αυτή την φράση , είτε πρόκειται για μια άσκηση ορθογραφίας, τα μαθηματικά ή μια κοινωνική πρόκληση στο σχολείο. Την χρησιμοποιούν συχνά και είναι σημάδι απογοήτευσης, όχι αδυναμίας. Ως εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουμε αυτό το "Δεν μπορώ" σχεδόν καθημερινά φαντάζομαι κι εσείς ως γονείς.

Έτσι σήμερα έχω να σας προτείνω κάποιες πρακτικές συμβουλές για να το μετατρέψετε σε «Θα προσπαθήσω», «Μπορώ»!

1. Επιβεβαιώστε το συναίσθημα, όχι την αδυναμία

Μη βιαστείτε να διορθώσετε ή να πείτε «Μπορείς!». Αντί γι’ αυτό δοκιμάστε:

«Σε δυσκολεύει, ε; Είναι εντάξει να νιώθεις έτσι. Και σε μένα συμβαίνει αυτό αρκετές φορές. Πάμε να το δούμε μαζί;»

Έτσι δείχνετε το πως το νιώθει, το καθρεπτίζετε, και αισθάνεται καλά να δοκιμάσει ξανά μαζί σας.

2. Χωρίστε τη δυσκολία σε μικρά βήματα

Πολλά παιδιά τρομάζουν από το σύνολο της πρόκλησης. Αν δεν μπορεί για παράδειγμα να γράψει την έκθεση, ξεκινήστε με μια πρόταση και αυτή σιγά σιγά θα γίνει κείμενο. Ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο την αυτοπεποίθηση του παιδιού.

3. Δώστε του χρόνο να κάνει λάθη

Η μάθηση απαιτεί χώρο για αποτυχία. Αφήστε το να δοκιμάσει, ακόμα και να κάνει λάθος.

4. Δείξτε υπομονή – και δώστε το παράδειγμα

Τα παιδιά «διαβάζουν» τα συναισθήματα των μεγάλων. Αν εμείς δείξουμε άγχος ή απογοήτευση, το μεταδίδουμε.

Εκφράσεις που κάθε γονιός οφείλει να λέει στο παιδί του

Τα παιδιά χρησιμοποιούν το «Δεν μπορώ» ως μια κραυγή για βοήθεια, για καθοδήγηση και στήριξη. Δείτε το ως ευκαιρία, όχι ως εμπόδιο.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like:Teacher's Blog

Καθημερινές συνήθειες που βοηθούν το παιδί να οργανωθεί και να μάθει καλύτερα

Ποιος είπε ότι οι καθημερινές συνήθειες δε συμβάλλουν στην μάθηση; Μικρές ρουτίνες βοηθούν το παιδί να οργανωθεί και να μάθει καλύτερα. Οι σταθερές συνήθειες δημιουργούν ασφάλεια, μειώνουν το άγχος και ενισχύουν τη συγκέντρωση. Οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση αυτών των συνηθειών από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού.  

Ποιες είναι αυτές οι συνήθειες που βοηθούν το παιδί να οργανωθεί και να μάθει καλύτερα;

1. Ρουτίνα ύπνου και ξεκούρασης

Ένα σταθερό πρόγραμμα ύπνου βοηθά στη ξεκούραση, τη συγκέντρωση και τη συναισθηματική ισορροπία. Η αποφυγή οθονών τουλάχιστον μία ώρα πριν τον ύπνο είναι επίσης σημαντική.

2. Σταθερό πρόγραμμα μελέτης

Η δημιουργία ενός ήσυχου χώρου μελέτης και ενός σταθερού καθημερινού ωραρίου βοηθά το παιδί να αποκτήσει υπευθυνότητα και πειθαρχία.

 Μνημονικά κόλπα για να θυμάσαι ό,τι διαβάζεις

3. Οργάνωση σχολικής τσάντας

Η τακτοποίηση της τσάντας και των βιβλίων κάθε βράδυ ενισχύει την αυτονομία. Το παιδί μπορεί να βλέπει το πρόγραμμα του και να φτιάχνει μόνο του την τσάντα και τον εξοπλισμό του.

 Επιλογή/Οργάνωση σχολικής τσάντας

4. Καθημερινή συζήτηση με το παιδί

Η συζήτηση για το πώς πήγε η μέρα του, τι έμαθε ή τι τον/την δυσκόλεψε, ενισχύει τη συναισθηματική σύνδεση και βοηθά τους γονείς να εντοπίζουν τυχόν προβλήματα νωρίς.

 5+1 Ερωτήσεις για να κάνετε στα παιδιά σας μετά το σχολείο

Οι συνήθειες δεν χτίζονται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά με σταθερότητα, υπομονή και θετική ενίσχυση. Όσο πιο οργανωμένο είναι το περιβάλλον του παιδιού, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να αναπτύξει δεξιότητες που θα του είναι χρήσιμες σε όλη του τη ζωή — μέσα και έξω από το σχολείο.

Επιμέλεια άρθρου: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Οριοθέτηση και πειθαρχία με σεβασμό και συνέπεια

Η οριοθέτηση και η πειθαρχία είναι βασικά στοιχεία στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ιδιαίτερα κατά τα χρόνια του δημοτικού σχολείου, όπου χτίζονται θεμέλια για την προσωπική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Συχνά, όμως, συνοδεύονται με την αυστηρότητα ή ακόμη και την τιμωρία. Η πειθαρχία όμως στην πραγματικότητα δεν αφορά τον έλεγχο, αλλά την καθοδήγηση. Και αυτό οφείλει να γίνεται με σεβασμό και συνέπεια. 

Τι σημαίνει «οριοθέτηση με σεβασμό»;

Σημαίνει να θέτουμε σαφή, κατανοητά όρια, χωρίς να καταπατούμε την προσωπικότητα ή τα συναισθήματα του παιδιού. Είναι σημαντικό το παιδί να γνωρίζει τι επιτρέπεται και τι όχι, χωρίς να φοβάται την απόρριψη ή την επίπληξη. Αυτό του δίνει αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Χρειάζεται να εξηγούμε στα παιδιά το πως και το γιατί.

Ο ρόλος της συνέπειας

Η συνέπεια ενισχύει την ασφάλεια του παιδιού. Όταν οι κανόνες και οι αντιδράσεις των ενηλίκων είναι προβλέψιμοι και σταθεροί, το παιδί νιώθει ότι βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που το κατανοεί και το σέβεται. Αντίθετα, η ασυνέπεια και η μη τήρηση των όσων έχουν «συμφωνηθεί» προκαλεί σύγχυση και συχνά ενισχύει αρνητικές συμπεριφορές.

Τι μπορείτε να κάνετε:

• Μιλήστε με ήρεμο και σταθερό τρόπο.
• Εξηγήστε τις συνέπειες των πράξεων του χωρίς απειλές.
• Δείξτε κατανόηση, αλλά μη χαλαρώνετε τους κανόνες όταν υπάρχουν δυσκολίες.
• Αντιμετωπίστε την κάθε συμπεριφορά, όχι το παιδί. π.χ. «Η συμπεριφορά σου ήταν άδικη»,  και όχι «Είσαι άτακτο παιδί».

Διάβασε επίσης: Ανεξάρτητα παιδιά| 4 απλά βήματα

Η πειθαρχία με σεβασμό και συνέπεια διδάσκει στα παιδιά να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους. Μέσω αυτής τους επιτρέπεται να αναπτύξουν υπευθυνότητα, αυτοέλεγχο και ενσυναίσθηση.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Ο ρόλος του γονέα στη μαθησιακή υποστήριξη

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως η υποστήριξη και η εμπλοκή των γονέων στην μαθησιακή διαδικασία βοηθάει στην εξέλιξη των μαθητών. Όταν γίνεται όμως με τρόπο τέτοιο που είναι βοηθητικός, υποστηρικτικός και όχι αυταρχικός,  καταπιεστικός. Η υποστήριξη αυτή δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στο διάβασμα ή τις εργασίες, αλλά να σχετίζεται με την ευρύτερη ανάπτυξη του παιδιού. 

Με ποιο τρόπο μπορούν να συμβάλουν οι γονείς στην μαθησιακή υποστήριξη;

1.     Ενίσχυση της μαθησιακή αυτονομίας.

Δεν χρειάζεται υπερβολική παρέμβαση, γιατί αυτή δημιουργεί εξάρτηση, αντίθετα θέλουμε ενθάρρυνση και ανεξαρτησία.

2.     Δημιουργία υποστηρικτικού μαθησιακού περιβάλλοντος.

Σημαντικό ρόλο παίζει εδώ ο χώρος και ο χρόνος μελέτης, η οργάνωση και η σταθερότητα στο πρόγραμμα.

3.     Επικοινωνία με το παιδί.

Δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες. Θα υπάρξουν και μέρες που το παιδί δεν θα θέλει να μελετήσει, θα έχει διάθεση για ξεκούραση ή παιχνίδι. Ως γονείς, ενθαρρύνουμε την ανοιχτή συζήτηση και επικοινωνία, ακούμε ενεργητικά τις δυσκολίες και δεν επικρίνουμε.

4.     Συνεργασία με το σχολείο.

Αρωγός στην προσπάθεια αυτή των γονέων πάντα είναι το σχολείο. Συμμετέχουμε σε ενημερώσεις και συναντήσεις με τον/την εκπαιδευτικό της τάξης, συζητάμε προβληματισμούς και στόχους, κρατάμε θετική σχέση με το σχολείο.

Διάβασε επίσης: Τύποι μάθησης και μαθησιακά στυλ

Πρέπει να γίνει σαφές πως ο  γονέας δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση τον/την εκπαιδευτικό, ο κάθε ρόλος είναι διαφορετικός και ξεκάθαρος, αλλά συμπληρώνει τον ρόλο του μέσα από τη συναισθηματική και οργανωτική υποστήριξη του παιδιού. Η ισορροπία μεταξύ υποστήριξης και αυτονομίας, η συνεργασία με το σχολείο και η ενίσχυση θετικών στάσεων, αποτελούν τα θεμέλια για μια υγιή μαθησιακή πορεία.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Κοινωνικές δεξιότητες και φιλία

Το ζήτημα των κοινωνικών δεξιοτήτων και της φιλίας από την σχολική κιόλας ηλικία έχει σπουδαία σημασία για τα παιδιά και την φυσιολογική ανάπτυξή τους. Επηρεάζει άμεσα την ψυχική υγεία, την σχολική επιτυχία αλλά και τη γενικότερη εξέλιξη της προσωπικότητάς τους.

Ας δούμε όμως τι είναι οι κοινωνικές δεξιότητες.

Κοινωνικές δεξιότητες είναι οι συμπεριφορές και οι ικανότητες του παιδιού, που το επιτρέπουν:

·        να επικοινωνεί αποτελεσματικά,

·        να συνεργάζεται με άλλους,

• να διαχειρίζεται συγκρούσεις,
• να εκφράζει συναισθήματα με υγιή τρόπο,
• να δημιουργεί και να διατηρεί φιλίες.

Γιατί είναι τόσο σημαντικές στο σχολείο;

 

Τα παιδιά που έχουν καλλιεργήσει τις κοινωνικές τους δεξιότητες προσαρμόζονται καλύτερα στο σχολείο, βρίσκουν τρόπους να συμμετέχουν στις δράσεις και δεν απομονώνονται, έχουν λιγότερες συγκρούσεις, περισσότερους φίλους καθώς μειώνεται ο κίνδυνος εκφοβισμού και σχολικής αποτυχίας.

 

Ως γονείς μπορούμε να ενθαρρύνουμε το παιδί να καλέι φίλους του στο σπίτι για ομαδικό παιχνίδι, να συζητάμε για τις σχέσεις του και τέλος να είμαστε πρότυπα προς μίμηση για τον σεβασμό, την ενσυναίσθηση και την ενεργή ακρόαση.

 

Αντίστοιχα ως εκπαιδευτικοί για να ενισχύσουμε τις κοινωνικές δεξιότητες του παιδιού μπορούμε να εντάξουμε δραστηριότητες συνεργασίας, ομαδικές δράσεις στην καθημεριότητα μας, να ενισχύσουμε την συναισθηματική αγωγή και την ενσυναίσθηση του παιδιού.

 

Είναι σημαντικό να μπορούμε να  αναγνωρίζουμε τα σημάδια έλλειψης των κοινωνικών δεξιοτήτων, όπως η απομόνωση, η επιθετικότητα, η παθητική στάση ή η δυσκολία στις φιλίες. Η ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων και η καλλιέργεια υγιών φιλιών είναι ανάγκη για κάθε παιδί, έφηβο και μελλοντικό ενήλικα. Μέσα από τις σχέσεις του, το παιδί μαθαίνει να σέβεται, να διεκδικεί, να συνεργάζεται και να αγαπά.

 

Γονείς και εκπαιδευτικοί, ως βασικοί καθοδηγητές, οφείλουμε να δίνουμε ευκαιρίες και να καλλιεργούμε πρότυπα για ουσιαστική κοινωνική μάθηση.

 

Η φιλία είναι τρόπος ζωής!

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Δες επίσης: Η δύναμη των ομαδικών δραστηριοτήτων στην εκπαίδευση

Όταν το παιδί σας λέει «δεν θέλω να πάω σχολείο»

Οι διακοπές ολοκληρώθηκαν και όλοι λίγο πολύ προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μπουν ξανά σε ρυθμούς της σχολικής τους ρουτίνας. Συχνά αυτό φαντάζει άθλος αν δεν έχει γίνει κάποια προεργασία λίγες μέρες πριν. Όλοι χρειαζόμαστε τον χρόνο μας για να μπούμε στο πρόγραμμα μας μετά από αρκετές ημέρες ξεκούρασης, πόσο μάλιστα τα παιδιά. 
Είναι μια μεταβατική περίοδος που μπορεί να φέρει άρνηση, άγχος ή γκρίνια στα παιδιά. Από τη χαλαρότητα και το παιχνίδι, καλούνται ξαφνικά να μπουν ξανά σε πρόγραμμα και υποχρεώσεις – κάτι που δεν είναι πάντα εύκολο.

Έτσι λοιπόν,  όταν το παιδί σας λέει «δεν θέλω να πάω σχολείο»:

1. Αναγνωρίστε τη δυσκολία της μετάβασης

Μιλήστε με κατανόηση και δείξτε ενσυναίσθηση, η αυστηρότητα θα φέρει αντίθετα αποτελέσματα.

2. Προετοιμάστε το παιδί σταδιακά

Λίγες μέρες πριν την επιστροφή, ξεκινήστε μια χαλαρή προσαρμογή στη ρουτίνα: ξύπνημα πιο νωρίς, τακτοποιούμε τσάντα, διαβάζουμε λίγο, μιλάμε για τους φίλους του σχολείου.

3. Εστιάστε στα θετικά του σχολείου

Θυμίστε στο παιδί όμορφα πράγματα για το σχολείο, τους φίλους του, τα διαλείμματα, τους δασκάλους του και τις δραστηριότητες που κάνουν εκεί.

4. Διατηρήστε σταθερότητα αλλά και κατανόηση

Η επιστροφή στο σχολείο είναι δεδομένο και μη διαπραγματεύσιμο, αλλά η προσέγγιση σας μπορεί να είναι ήπια και υποστηρικτική.

Δες επίσης: Προσαρμογή στο σχολείο: 5 βοηθητικά tips

Η μετάβαση από τις διακοπές στην ρουτίνα της καθημερινότητας αποτελεί πηγή δυσκολίας για αρκετά παιδιά αλλά με σταθερότητα, αγάπη, τρυφερότητα, η επιστροφή μπορεί να γίνει πιο ομαλή.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like:Teacher's Blog

Μνημονικά κόλπα για να θυμάσαι ό,τι διαβάζεις

Το να θυμάσαι όσα διαβάζεις μερικές φορές ίσως σε παιδεύει. Προσπαθείς ν ’ανακαλέσεις όσα μελέτησες πριν από λίγη ώρα και τα έχεις ήδη ξεχάσει; Σήμερα θα σου προτείνω λοιπόν ορισμένες τεχνικές μνήμης και μάθησης για να μη λησμονείς όσα μελετάς.  

Διάβασε ενεργητικά: Προσπάθησε όσο μελετάς να είσαι συγκεντρωμένος/η, να υπογραμμίζεις αυτά που θεωρείς ως βασικά σημεία, χρησιμοποίησε χρώματα και χρωματιστά χαρτιά για σημειώσεις, χρησιμοποίησε μικρούς πλαγιότιτλους με το θέμα της κάθε παραγράφου, κάνε ερωτήσεις στον εαυτό σου για όσα μελέτησες και προσπάθησε να απαντήσεις.

Φτιάξε νοητικούς χάρτες: Προσπάθησε να οπτικοποιήσεις τις πληροφορίες που μελετάς, με σχεδιαγράμματα, πλέγματα ακόμη και ζωγραφιές. Η οπτικοποίηση μας βοηθάει πολλές φορές να συγκρατούμε τις πληροφορίες ως εικόνες και όχι συνεχόμενα κείμενα.

Διάβασε με διαλείμματα: Μελέτησε τα μαθήματα σου σιγά σιγά. Κάνε, μικρά διαλείμματα και ξεκουράσου. Προσπάθησε να ανακαλέσεις τις προηγούμενες πληροφορίες και ύστερα πρόσθεσε νέες.

Διάβασε δυνατά: Το να ακούς την φωνή σου σε βοηθάει να αποθηκεύεις καλύτερα τις πληροφορίες που θες να μάθεις. Μπορείς ακόμη και να ηχογραφήσεις την φωνή σου και να ακούς όσες φορές χρειάζεται το μάθημά σου!

Με τα μνημονικά αυτά κόλπα θα βοηθήσεις τον εγκέφαλο σου να αποθηκεύει και να ανακαλεί πληροφορίες πιο εύκολα. 

Εσένα ποια μνημονική τεχνική σε βοηθάει ;

Διάβασε επίσης: Μνημονικές τεχνικές για να θυμούνται τα παιδιά τα μαθήματα τους

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Η δύναμη των ομαδικών δραστηριοτήτων στην εκπαίδευση

Το ζήτημα των ομαδικών δράσεων μέσα και έξω από τον σχολικό χώρο είναι εξαιρετικά σημαντικό αφού μπορεί να βοηθήσει την ανάπτυξη των μαθητών σε διάφορα επίπεδα. Έτσι λοιπόν, οι συνεργατικές δραστηριότητες ενισχύουν τις κοινωνικές και γνωστικές δεξιότητες των μαθητών.

Μέσα από την ομάδα οι μαθητές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αναπτύξουν σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες, όπως:

• Επικοινωνία: Οι μαθητές μαθαίνουν πώς να εκφράζουν-επικοινωνούν τις ιδέες τους αλλά να γίνονται και υπομονετικοί ακροατές.
• Επίλυση συγκρούσεων: Η συνεργασία στην ομάδα συχνά απαιτεί την επίλυση διαφορών και την εξεύρεση λύσεων, αυτό και μόνο βοηθάει στη διαχείριση συγκρούσεων με υγιή τρόπο.
• Συνεργασία και ομαδικό πνεύμα: Η εργασία σε ομάδες βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν τη σημασία της συνεργασίας και να μοιράζονται ευθύνες και επιτυχίες. για την επίτευξη κοινών στόχων.
• Αυτοεκτίμηση και ενσυναίσθηση: Μέσω της αλληλεπίδρασης της ομάδας οι μαθητές αναπτύσσουν κατανόηση των συναισθημάτων και των αναγκών των γύρω τους αλλά και των δικών τους.

Επιπλέον, οι συνεργατικές δραστηριότητες, ενισχύουν την ανάπτυξη γνωστικών δεξιοτήτων, της κριτικής σκέψης, αλλά και γνωριμίας των γύρω τους. Ενίσχυση δηλαδή:

• Κριτικής σκέψης
• Δημιουργικότητας
• Αυτογνωσίας
• Μνήμης
• Κατανόησης

Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως η ένταξη των ομαδικών δραστηριοτήτων στην εκπαιδευτική διαδικασία ενισχύει όχι μόνο τις γνωστικές δεξιότητες των μαθητών, αλλά και τις κοινωνικές, ψυχολογικές και συναισθηματικές τους ικανότητες. Οι συνεργατικές δραστηριότητες προάγουν την επικοινωνία, την κριτική σκέψη, τη δημιουργικότητα και τη συναισθηματική νοημοσύνη, παρέχοντας στους μαθητές ένα ευρύ φάσμα δεξιοτήτων που θα τους βοηθήσουν στην προσωπική και επαγγελματική τους ανάπτυξη στο μέλλον.

Δες επίσης: Όμορφες ατάκες παιδιών

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Τα ζώα στη ζωή των παιδιών

Δεν είναι τυχαίο πως τα παιδιά αγαπούν ιδιαίτερα τα ζώα. Συνήθως τα επιζητούν για παρέα και παιχνίδι. Τον καλύτερο τρόπο μάθησης δηλαδή, παιχνίδι. Όμως τα οφέλη που έχει να πάρει ένα παιδί από αυτή τη συμβίωση ή επαφή με ένα ζώο είναι πολλαπλά ακόμη και σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο.

Τα παιδιά που έχουν κατοικίδια ζώα ή ασχολούνται με τα ζώα γενικότερα μαθαίνουν να είναι από νωρίς ανεξάρτητα, να φροντίζουν τον εαυτό τους αλλά και τους γύρω τους, να μοιράζονται και να νοιάζονται. Σημαντική είναι η ανάπτυξη της συναισθηματικής τους νοημοσύνης, το αίσθημα της ευθύνης, της αυτοπεποίθησης αλλά και της κοινωνικής ευθύνης.

Ένα βασικό χαρακτηριστικό της συναισθηματικής Νοημοσύνης σύμφωνα με τον Goleman είναι η «ενσυναίσθηση» δηλαδή η ικανότητα του ατόμου να αντιλαμβάνεται και να κατανοεί τα συναισθήματα του άλλου. Για παράδειγμα, ο σκύλους είναι ένα ζώο που μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματά του αλλά και να νιώσει τα δικά σου!

Για να επιτευχθεί η εξέλιξη αυτή που περιγράφεται παραπάνω, η συναισθηματική αλλά και κοινωνική χρειάζεται αμοιβαία προσπάθεια και από τους γονείς. Δεν αρκεί μόνο δηλαδή η συνεισφορά τους στην αγορά ή υιοθεσία ενός ζώου. Χρειάζεται ενεργό συμμετοχή, αλληλεπίδραση και καθοδήγηση του παιδιού προς την ορθή κατεύθυνση, για την περιποίηση και φροντίδα του.

Η επίδραση των ζώων στα παιδιά είναι ευεργετική για πολλούς λόγους. Τους παρέχεται, μέσω των ζώων συναισθηματική υποστήριξη και αίσθημα ασφάλειας. Το παιδί νιώθει χρήσιμο και ανεξάρτητο, πως μπορεί να τα καταφέρει. Η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση του ενδυναμώνονται.

Τι μαθαίνουν τα παιδιά που μεγαλώνουν με ζώα;

·Μαθαίνουν για τον κύκλο της ζωής όπως: η αναπαραγωγή, η γέννηση, τα γηρατειά, η ασθένεια και ο θάνατος.

·  Μαθαίνουν να παρατηρούν και να συγκρίνουν.

· Αποκτούν καλύτερη επαφή με τη δική τους φύση και τις υπαρξιακές της διαστάσεις.

· Αποκτούν αυτοπεποίθηση και ανεξαρτησία.

· Βελτίωση της σωματικής δραστηριότητας: Παίζοντας με τα ζώα ή περπατώντας μαζί τους, τα παιδιά ενθαρρύνονται να είναι πιο ενεργά και να ασχολούνται με δραστηριότητες που βοηθούν στην ανάπτυξη της φυσικής τους κατάστασης.

·Αποκτούν βιωματική μάθηση και μειώνονται τα φαινόμενα βίας ως μέθοδος έκφρασης συναισθημάτων.

Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσω τις φροντίδας των ζώων καλλιεργούνται στα παιδιά οι αξίες του ανθρωπισμού, της οικολογικής συνείδησης, της ηθικής ευθύνης του αλτρουισμού. Η επαφή με ζώα έχει θετική επίδραση στην ψυχολογική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, προσφέροντας τους πολλά σημαντικά διδάγματα για τη ζωή. Εκτός από την αγάπη και τη συντροφικότητα που λαμβάνουν, ενισχύουν και τις κοινωνικές τους δεξιότητες, μαθαίνοντας να σέβονται τη ζωή και να αναγνωρίζουν την αξία των άλλων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σημαντική ευθύνη που έχουμε απέναντι στα ζώα. Τα χρειαζόμαστε και μας χρειάζονται!

 

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Πηγές: Kidd, A., & Kidd, R. (2004). "The Role of Animals in Human Health and Well-Being." Journal of Social Issues, 60(3), 469-484.

 

Τα παιδιά μου τσακώνονται συνέχεια! Τι να κάνω;

Τα παιδιά μου τσακώνονται συνέχεια! Τι να κάνω; Είναι μια από τις συχνότερες απορίες των γονιών που προβληματίζονται για το πως θα τα βοηθήσουν να σταματήσουν αυτή τη κακιά συνήθεια. Συνήθως τα αδέρφια τσακώνονται γιατί μπορεί να θέλουν το ίδιο παιχνίδι, κάποιος τους αρνήθηκε κάτι που επιθυμούσαν, η ζήλια και ο ανταγωνισμός, δεν έχουν την επιθυμητή προσοχή από τους γονείς τους ή ακόμη δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.  

Πρέπει ωστόσο να έχουμε στο μυαλό μας πως είναι φυσιολογικό και υγιές τα αδέρφια να μαλώνουν μεταξύ τους, ως ένα βαθμό, καθώς τα βοηθά μακροπρόθεσμα να λύνουν τις διαφορές τους, να συμβιβάζονται και να συνεργάζονται.

Το να σταματήσουν να τσακώνονται συνέχεια δεν είναι κάτι που μπορεί να λυθεί αμέσως, χρειάζεται υπομονή, επιμονή και προσπάθεια για να βελτιωθεί η σχέση τους. Αμφίδρομη προσπάθεια και παρέμβαση από τους γονείς, με συζήτηση, κυρίως για να εντοπιστεί το αίτιο που διαταράσσει την σχέση των αδερφών.

Ως γονείς οφείλετε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να λύνουν τα προβλήματά τους με διάλογο, μόνα τους, να εντοπίζουν λύσεις και να εκτιμούν πόσο σπουδαίο είναι να έχουν αδέρφια.

Δες επίσης: Αδελφική αγάπη ή ζήλια το συναίσθημα ανάμεσα στα αδέλφια;

Τι μπορείτε να κάνετε λοιπόν:

·   Αναζητήστε την βαθύτερη αιτία των τσακωμών. Τι θέλουν τα παιδιά σας να επικοινωνήσουν μέσα από αυτό τον τρόπο. Αν έχουν την υποστήριξη και την αγάπη σας, μπορούν να μάθουν πώς να λένε αυτό που τους ενοχλεί αντί να το καταπιέζουν και να το εκδηλώνουν μέσω της βίας στα αδέρφια τους.

·     Κατανοείστε και καλύψτε τις βασικές τους ανάγκες. Τα παιδιά χρειάζονται στιγμές οικογενειακές για να συζητήσετε κάτι που τα απασχολεί, αλλά και στιγμές ηρεμίας και απομόνωσης.

·    Διδάξτε στα παιδιά την σημαντικότητα της συνεργασίας για την επίλυση ζητημάτων που τα απασχολεί. Όλη η οικογένεια μπορεί να συζητήσει και να προτείνει λύσεις.

·      Δώστε ίδιο χρόνο και χώρο στα παιδιά σας. Περάστε χρόνο μαζί αλλά και ξεχωριστά. Τα παιδιά έχουν την ανάγκη να νιώσουν πως τα αγαπάτε και τα εκτιμάτε το ίδιο. Δεν τα ξεχωρίζετε ούτε τα συγκρίνετε. Η συνεχόμενη σύγκριση μπορεί να είναι η βαθύτερη αιτία ανάπτυξης αντιζηλίας μεταξύ των αδερφών. Το αίσθημα στέρησης αγάπης.

·     Θέστε όρια και κανόνες. Να γίνει κατανοητό πως κάποιες συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτές, π.χ. δεν χτυπάμε, δεν κοροϊδεύουμε κ.α.. Είναι πολύ σημαντικό να θέσετε όρια στη συμπεριφορά των παιδιών από νωρίς καθώς και να αποφεύγετε την τιμωρία. Προτιμήστε την ενθάρρυνση και την παρότρυνση.

·       Όπως πολύ συχνά λέμε εδώ, αποτελέστε το «σωστό» πρότυπο για τα παιδιά σας. Δεν μπορείτε να τους μιλάτε για καλή συμπεριφορά, για συνεργασία και μείωση των τσακωμών κι εσείς να μη τηρείτε όσα «διδάσκετε».

·      Ενθαρρύνεται τα παιδιά σας να εκφράζουν τα συναισθήματα τους, είτε ευχάριστα είτε όχι. Να μη ντρέπονται ή φοβούνται γι’ αυτά. Μέσα από την έκφρασή τους μπορούν να τα κατανοήσουν και να μη ξεσπούν στα αδέρφια τους ή σε σας.

Ας μιλήσουμε για τον όρο «οικογένεια». Τι σημαίνει;

Η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων απαιτεί ηρεμία, επιμονή, υπομονή και χρόνο. Χρειάζεται να καλλιεργήσετε τον αλληλοσεβασμό, την έκφραση, την αυτονομία και ανεξαρτησία στα παιδιά σας. Να μη τα συγκρίνετε μεταξύ τους καθώς είναι εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες και να νιώσουν πόσο σημαντική είναι η αδερφική σχέση αλλά και η οικογένεια!

 Μοναχοπαίδια: Μύθοι και αλήθειες

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

 

Follow & Like: Teacher's Blog

Το παιδί μου με χτυπάει, τι να κάνω;

Τα παιδιά σε μικρή ηλικία αρκετές φορές μπορεί να χτυπήσουν τους γονείς τους ή ακόμη και κάποιον άλλον διότι προσπαθούν να επικοινωνήσουν τα συναισθήματα τους. Λόγοι που αντιδρούν έτσι, συνήθως είναι ο θυμός, η απογοήτευση, η επιθυμία για προσοχή αλλά και η έλλειψη δεξιοτήτων επικοινωνίας.

Είναι σημαντικό λοιπόν όταν το παιδί σας αντιδρά με αυτό τον τρόπο να γίνετε παράδειγμα γι’αυτά. Εννοείται να μην ανταποδώσετε αυτή την συμπεριφορά αλλά να του εξηγήσετε λεκτικά πως αυτή δεν είναι επιθυμητή. Θέστε δηλαδή τα όρια σας και πείτε «ΟΧΙ» σ’ αυτή την αντίδραση.

Πρέπει να γίνει κατανοητό από μέρους σας πως το παιδί δεν αντιδρά έτσι επειδή δεν σας σέβεται ή ότι είναι κάτι προσωπικό. Είναι ο τρόπος του να επικοινωνήσει όσα νιώθει, την δυσφορία και την ανησυχία του. Δεν έχει καλλιεργηθεί δηλαδή επαρκώς η αυτορρύθμιση του παιδιού και οι δεξιότητες επικοινωνίας.

Ως γονείς χρειάζεται να ανταποκριθείτε άμεσα με σταθερό, ήρεμο τρόπο δίνοντας  στο παιδί σας να καταλάβει πως η πράξη του αυτή δεν είναι αποδεκτή. Χρειάζεται επιμονή και υπομονή. Μπορείτε να το κάνετε ανακατευθύνοντας την προσοχή του σε μια πιο κατάλληλη δραστηριότητα και διδάσκοντάς του θετικούς τρόπους συναισθηματικής έκφρασης.

Συνοπτικά κάποιοι τρόποι αντιμετώπισης αυτής της συμπεριφοράς θα μπορούσαν να είναι:

·       Ήρεμη αντίδραση, χωρίς θυμό.

·       Όρια επιτρεπτής και μη συμπεριφοράς.

·       Εναλλακτικοί τρόποι επικοινωνίας π.χ. χρήση λέξεων, μαξιλάρι θυμού, ζωγραφική, χορός, αγκαλιά.

·       Θετική ενίσχυση στην πρόοδο της επικοινωνίας.

·       Εσείς είστε το πρότυπο μίμησης του παιδιού.

·       Επαγγελματική βοήθεια.

Διάβασε επίσης: Πώς να διαχειριστώ το θυμό του παιδιού μου; 

Συχνά η παιδική ανωριμότητα του εγκεφάλου καθιστά δύσκολη την επικοινωνία των συναισθημάτων. Δεν είναι λίγα λοιπόν τα παιδιά που χρειάζονται στήριξη επιπλέον από τους γονείς τους για την καλλιέργεια των δεξιοτήτων επικοινωνίας. Μη τρομοκρατηθείτε σε έναν τέτοιο ξέσπασμα, μείνετε ψύχραιμοι για να στηρίξετε τα παιδιά σας.

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Αυτοεκτίμηση και παιδιά

Τι είναι η αυτοεκτίμηση; Μήπως φταίμε εμείς που δεν έχουν τα παιδιά μας; Στα παιδιά μας καλλιεργούμε άραγε καθημερινά την αυτοεκτίμηση; Τα βοηθάει στην ζωή τους; 

Η αυτοεκτίμηση είναι ο τρόπος που βλέπουμε και εκτιμάμε τον εαυτό μας, ο σεβασμός που του δείχνουμε και επηρεάζει την καθημερινή ζωή μας. Είναι η φωνή στο κεφάλι μας όταν αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, και μας λέει ότι τα καταφέρνουμε ακόμη και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.

Η αυτοεκτίμηση δημιουργεί την ανθεκτικότητα μας, διαμορφώνει τις αποφάσεις μας, την αυτοκριτική μας και γιατί όχι ακόμη και το μέλλον μας. Η καλλιέργειά της πρέπει να γίνεται από μικρή κιόλας ηλικία. Έτσι, βοηθάμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν υγιείς προσωπικότητες και επιλογές.

Στα αρνητικά της χαμηλής αυτοεκτίμησης θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε :

·       Την κατάθλιψη

·       Την βία

·       Τις αντικοινωνικές/ αντισυμβατικές συμπεριφορές

·       Τις διατροφικές διαταραχές

·       Ακόμη και τις μαθησιακές αδυναμίες

Δείτε επίσης: Φράσεις για να ενισχύσετε την αυτοπεποίθηση των παιδιών σας

Σύμφωνα με τον Adam Galinsky καθηγητή στο Columbia Business School, οι λέξεις έχουν την δύναμη να πληγώσουν την αυτοεκτίμηση ενός παιδιού και να το καθορίσουν στην ζωή του, στις επιλογές του, στην καθημερινότητά του. Επηρεάζουν ακόμη την συναισθηματική του ανάπτυξη. Η γλώσσα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση του παιδιού μας, μπορεί όμως να λειτουργήσει και αρνητικά αν δεν χρησιμοποιηθεί σωστά.

Φράσεις όπως «Με έχεις απογοητεύσει!», «Ντρέπομαι για σένα!» μπορούν αν βλάψουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών.  Προσπαθήστε να αποφύγετε τα αισθήματα της αμηχανίας και της ενοχής, προωθείστε αντίθετα την κριτική σκέψη, την οργάνωση, την επίλυση των προβλημάτων, τον σεβασμό, την εμπιστοσύνη, την συνεργασία.

Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να εξελιχθούν σε αυτόνομες, ανεξάρτητες υγιείς προσωπικότητες, που θα μπορούν να επιλύουν και αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες τους. Που θα νοιάζονται για τον εαυτό τους, θα τον φροντίζουν κι έτσι θα μπορούν να σταθούν και να νοιαστούν και για τους γύρω τους με σεβασμό και εκτίμηση.

 

Επιμέλεια: Λάλου Σπυριδούλα Μαρία

Εκπαιδευτικός

Follow & Like: Teacher's Blog

Πηγές: business.columbia.edu

Inspire: The Universal Path for Leading Yourself and Others